Przeglądaj wg Autor "Fagerberg, David W."

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4

Consecration of the World as Liturgical Act
Fagerberg, David W. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)
This article intends to coordinate sacramental liturgy with the liturgy of life by interrelating a number of themes. Evident in the combination of topics in the theology is the typical Catholic approach of “both/and”: church and world, liturgy and the secular, mystagogy and evangelization, sacred and the profane, liturgical participation and mission, liturgical renewal and renewing the face of the earth. This article shows the new evangelization through the lens of liturgy. How does the new evangelization relate to history and eternity, cosmos and parousia, spiritual renewal and embodied action?
Liturgical Theology as Point of Synthesis
Fagerberg, David W. (Towarzystwo Naukowe KUL, 2011)
Autor wyjaśnia w artykule własne rozumienie relacji: lex credendi i lex orandi. Według Fagerberga lex orandi ustanawia lex credendi. Stwierdza przy tym: „Nie proszę teologów, aby przeszukiwali mszał w celu uzasadnienia nauki o Trójcy przez wyszukanie formuły mszalnej, stosującej trzy imiona – sądzę, że Kościół najpierw został porwany przez wszystkie trzy Osoby Trójcy w naszym kulcie liturgicznym, a następnie wyraził to w formie wyznania wiary. Nie twierdzę, że chrystologia musi być uzasadniona za pomocą badania zawartości modlitw liturgicznych. Mówię, że obecność Chrystusa, podtrzymywana w Jego Mistycznym Ciele jest doświadczona liturgicznie i przez to wyrażona w jej modlitwach i w soborowych wyznaniach wiary. Lex orandi jest źródłem wiary Kościoła. Nie o to chodzi, że my patrzymy na liturgię, lecz raczej patrzymy na świat przez pryzmat liturgii, z pomoc liturgii. Pani Murphy [Kowalska] postrzega materię, czas, cnoty, swojego sąsiada, dawanie jałmużny, politykę, kulturę i wszystko inne na świecie w świetle Góry Tabor”. Powodem zajmowania się teologią liturgiczną w taki sposób jest dla Autora to, aby uwypuklić związek, jaki zachodzi między Kościołem i światem, Chrystusem i życiem, światem nadprzyrodzonym i naturą. Chrystus bowiem nie przyszedł po to, „abyśmy mogli mieć rubryki i mieli je w obfitości. On przyszedł, abyśmy mogli mieć życie wieczne – inny rodzaj życia niż jaki może dać świat”. To [życie] jest dane [nam] liturgicznie. Jest ono celebrowane kultycznie. Boże życie, udzielane człowiekowi, jest przedmiotem teologii liturgicznej. Dzięki temu teologia liturgiczna jest syntezą teologii, celebracji i życia.
The Recuperation of Sacrifice
Fagerberg, David W. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021)
We could better understand the sacrifice of the mass if we could recuperate the word “sacrifice.” The common, secular understanding of sacrifice speaks in terms of loss, sadness, and giving something up, whereas the biblical, theological understanding speaks in terms of gift, joy, and giving to God. This article therefore considers sacrifice in the three environments in which it occurs: innocence, sin, and Christ. The first is the cosmic liturgy of homo adorans, done in the state of original justice. The second recognizes a corrupted form of sacrifice, waiting redemption. The third is the sacrifice of the cross wherein grace perfects nature, and sacrifice is recuperated. The sacrificial Christ – priest and victim – gives himself to members of his mystical body to train them in true sacrifice.
What is the Subject Matter of Liturgical Theology?
Fagerberg, David W. (Towarzystwo Naukowe KUL, 2010)
Teologia liturgiczna usiłuje łączyć teologię liturgii i teologię z liturgii. Nie wolno jej jednak zredukować do tych dwóch wymiarów. Nie można oddzielać teologii liturgicznej od jej życia rytualnego i podtrzymywać ją przy życiu za pomocy sztucznych akademickich respiratorów. Struktura, kod, gramatyka liturgii są tu odkrywane, nie na nowo wynajdywane. „Leitourgia” Kościoła, jak mówił Aleksander Schmemann, jest pełną i dostateczną epifanią tego, w co wierzy Kościół. Każda teologia winna być liturgiczna, nie w sensie czynienia liturgii wyłącznym przedmiotem studiów (jak to czyniły teologia liturgii i teologia z liturgii), ale w sensie teologii mającej swój ostateczny kres odniesienia w tym, co Kościół objawia liturgicznie. Liturgia ma strukturę teologiczną i jest ucieleśnieniem chrześcijańskiego schematu interpretacyjnego. Nie jest ona po prostu zwykłym doświadczeniem Boga, które następnie wydziela ryty i teologie. Teologia reflektuje nad tym, co się stało – co stało się, kiedy Bóg przeszedł przez Ur Chaldejczyków, krzew gorejący na Synaju lub stajnię za betlejemską gospodą. Teologia liturgiczna zastanawia się nad tym, co zdarzyło się po tym, gdy wierzący poznał, że Bóg przechodzi sakramentalnie przez jego lub jej życie. Teologia biblijna reflektuje nad tym, co się stało na kalwarii lub w Betlejem. Teologia dogmatyczna pokazuje znaczenie tego faktu dla nauki Kościoła. Teologia liturgiczna, łącząc to wszystko, ukazuje te prawdy w ich konkretnej, sakramentalnej aktualizacji.