Przeglądaj wg Autor "Huculak, Benedykt J."

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4

L’Esprit Saint dans les écrits de L’Apôtre Jean
Huculak, Benedykt J. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2017)
Wyróżnienie Jana wśród ewangelistów znakiem orła idzie w parze z bardzo wczesnym, a do dzisiaj istniejącym zwyczajem określania go na Wschodzie imieniem Jana Teologa. Z jego szkoły wyszedł pierwszy teolog systematyczny, Ireneusz Lioński, który w Smyrnie był uczniem biskupa Polikarpa, a ten – słuchaczem samego Jana, gdy on mieszkał w Efezie. Nauczanie o Duchu Świętym, a zwłaszcza o Jego pochodzeniu odwiecznym, opiera się niemal w całości na jego pismach; a przy natchnieniu biblijnym jego udziałem na wyspie Patmos stał się szczególny dar tegoż Ducha, „który mówił przez proroków”. Jego obfite przesłanie jest bezcenne nie tylko dla teologii, lecz także dla jej odrośli, którą powinna być duchowość, począwszy od kapłańskiej i seminaryjnej, tym bardziej że Jan był jedynym apostołem bezżennym, stając się także w tym względzie wzorem dla duchowieństwa rzymskokatolickiego.
Nauka Jana Dunsa Szkota o ślubie dziewictwa Najświętszej Maryi Panny
Huculak, Benedykt J. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2005)
The medieval Doctors dealt with the question if the Blessed Mary had made the vow of virginity. Most of them – Thomas Aquinas included – answered negatively admitting only a kind of conditional vow. Quite defferent was the sentence of John Duns Scotus. who claimed an absolute, unconditioned vow. His doctrine is worth noticing first of all because of its argumentation, but also because it coincides with the sentence of the Eastern Church who in this sense celebrates the Presentation of the Blessed Virfin in the temple of Jerusalem.
Persona sustentat naturam, et non eam ‘substantificat’. De corrigenda editione libri Ioannis Duns Scoti
Huculak, Benedykt J. (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II & Towarzystwo Teologów Dogmatyków, 2010)
W niniejszym artykule jest mowa o odniesieniu Osoby boskiej do natury ludzkiej w Panu Jezusie Chrystusie. Podjęcie tej sprawy stało się konieczne wobec nowego wydania księgi III tego, co bł. Jan Duns Szkot napisał, wyjaśniając Sentencje Piotra Lombarda. Tam bowiem, wbrew wszystkim rękopisom dzieł Szkota, gdzie napisane jest, że Osoba podtrzymuje – sustentat (sustentificat) naturę, w wydaniu drukowanym umieszczono czasownik substantificat, który znaczyłby, że Osoba naturę czyni substancją, czyli nią samą, bo natura i substancja to synonimy. Poza tym, w aparacie krytycznym nie zaznaczono poszczególnych miejsc, gdzie wprowadzono tak istotną zmianę.
Wczesnochrześcijańska nauka o Duchu Świętym w przekazie Dydyma Aleksandryjskiego nazywanego Ślepcem
Huculak, Benedykt J. (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)
This article deals with the Trinitarian teaching of Didymus of Alexandria (ca 312-398) who, despite his outstanding contribution to the sacred theology, still remains one of the less known early Christian writers. His deep exegetical and theological insigt and his subtle exposition of the traditional teaching on the Three Persons and on the Holy Spirit proceeding also from the Son, testify that he was not less enlightened than the Cappadocian Fathers. Besides, he directly transmitted the traditional Greek theology to Cyrill of Alexandria, who would become the greatest theologian among the Eastern Fathers.