Przeglądaj wg Autor "Kamczyk, Wojciech"
Teraz wyświetlane 1 - 12 z 12
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Pozycja Angelologia Ojców Kościoła. Sprawozdanie ze spotkania Sekcji Patrystycznej przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski (Świdnica, 19–21 września 2022 r.)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2022)Pozycja Chrześcijaństwo w Afryce Prokonsularnej. Sprawozdanie ze spotkania Sekcji Patrystycznej przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski (Kalisz, 18–20 września 2018)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2018)Pozycja Juda i Tamar (Rdz 38,6-26) w alegorycznej egzegezie św. Zenona z WeronyKamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2018)W swojej kaznodziejskiej działalności św. Zenon z Werony, jak wielu współczesnych mu duszpasterzy, wielokrotnie wykorzystywał fragmenty biblijne w celu pouczenia wiernych i przekazania najistotniejszych prawd wiary. W kontekst przygotowań katechumenów do chrztu wpisał także starotestamentalną historię o Judzie i Tamar. Artykuł stanowi próbę analizy egzegezy biblijnego fragmentu, dokonanej na użytek duszpasterski przez biskupa Werony. Wskazuje, w jaki sposób alegoryczne odczytanie tekstu pomogło kaznodziei za prezentować najważniejsze zagrożenia religijności katechumenów oraz konieczność nawrócenia i przyjęcia sakramentów wiary. Prezentuje wresz cie wizję kościoła – nowego ludu Bożego, który duszpasterz odkrył w biblijnej postaci Tamar.Pozycja Kult świętego Szczepana w duszpasterstwie biskupa Augustyna z HipponyKamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2016)Wśród wielu męczenników starożytności chrześcijańskiej szczególną czcią cieszył się diakon Szczepan, pierwszy męczennik za wiarę. Jego kult rozszerzył się zwłaszcza dzięki odnalezieniu jego ciała. Część jego relikwii dotarła także do afrykańskiej Hippony w czasie, gdy duszpasterzował tam święty Augustyn. Biskup, ostrożny wobec pojawiających się nowinek, polecił jednak zbudować męczennikowi kaplicę, pozwalając na kult jego relikwii oraz badając przypadki pojawiających się cudów przypisywanych męczennikowi. W swoim nauczaniu starał się jednak wskazywać na istotę kultu, koncentrować uwagę wiernych na Chrystusie działającym za wstawiennictwem Szczepana. Postać świętego diakona ukazywał jako naśladowcę Zbawiciela. Jego postawa służyła za przykład dla wiernych. Kult relikwii i zachwyt nad dokonującymi się cudami odnosił do działania samego Boga objawiającego swą moc wobec wiernego ludu.Pozycja Mariologia Ojców Kościoła. Sprawozdanie ze spotkania Sekcji Patrystycznej przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski (Olsztyn, 20–22 września 2021 roku)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2021)Pozycja Patrystyka w „Śląskich Studiach Historyczno-Teologicznych” (1968–2016)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2017)Pozycja Przypowieść o kąkolu w pszenicy (Mt 13,24-30.36-43) w duszpasterskiej interpretacji św. AugustynaKamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2015)Problem „świętości” kościoła należy do tych wątków teologicznych, które pomimo upływu wieków zachowują swoją aktualność. dla św. Augustyna w podjęciu tego problemu niezwykle cenną była przypowieść o kąkolu w pszenicy (Mt 13,24-30. 36-43). choć w jej interpretacji kwestie związane z eklezjologią, a także problematyka herezji, zajmowały wiele miejsca, to jednak w homiliach na pierwszy plan wysuwały się kwestie pastoralne oraz sugestie, jak wobec problemu niedoskonałości i grzechu w kościele powinni zachować się wierzący. W symbolu ziaren zbóż i chwastów widział kaznodzieja dobrych i złych członków wspólnoty. owo „wymieszanie” dotyczy każdego kościelne go środowiska, a jego odczuwalność jest wskaźnikiem żywotności wspólnoty. odrębne miejsce w interpretacji perykopy zajmowali heretycy, którzy sami wykluczali się ze wspólnoty. zwłaszcza donatyści chcieli widzieć w kościele wspólnotę wolną od grzeszników, przez co sprzeciwiali się nauczaniu Chrystusa, który wzywał do powstrzymania się od przedwczesnego oddzielenia. nauczanie pastoralne Augustyna koncentrowało się więc na członkach wspólnoty kościelnej, wśród której znajdowali się dobrzy i źli chrześcijanie. oburzonych gorszącymi sytuacjami nawoływał do cierpliwości, przebaczenia i tolerancji. tych, którzy swoją postawą bliscy byli „chwastom”, wzywał do nawrócenia. „dobre ziarna” zachęcał do wierności i wytrwałości, przypominając, że na „roli Pańskiej” zawsze możliwa jest zmiana. osąd postępowania i życia chrześcijan zalecał pozostawić do dnia sądu, kiedy to nastąpi ostateczne i bezbłędne oddzielenie, zaś wiernych i sprawiedliwych czekać będzie nagroda.Pozycja Sprawozdanie ze spotkania Sekcji Patrystycznej przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski (Częstochowa, 21–23 września 2015 roku)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2015)Pozycja Sprawozdanie ze spotkania Sekcji Patrystycznej przy Komisji ds. Nauki Katolickiej Konferencji Episkopatu Polski (Góra Świętej Anny, 19–21 września 2016)Kamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2016)Pozycja Pozycja Żywot świętego Awita, biskupa Vienne w świetle jego korespondencjiKamczyk, Wojciech (Księgarnia Św. Jacka, 2020)Anonimowy Żywot świętego Awita, biskupa Vienne stanowi interesujący przykład średniowiecznego dzieła hagiograficznego. W artykule podjęty został wątek relacji pomiędzy prezentowanym dziełem a spuścizną epistolarną jego bohatera. Żywot stanowi jednak dość pobieżną prezentację życia biskupa Vienne, nie jest precyzyjny także w przytoczeniu jego dzieła literackiego. Opiera się w dużej mierze na Żywocie jego brata, biskupa Apolinarego, koncentrując się na kontrowersji z królem Zygmuntem i cudach dokonanych przez Apolinarego. Wprawdzie w korespondencji Awita odnaleźć można potwierdzenie wielu faktów wspomnianych w Żywocie, to jednak wyraźnie zaznacza się cel, jaki przyświecał jego autorowi – ukazanie i uzasadnienie świętości biskupa Vienne. Uzupełnieniem artykułu jest pierwszy polski przekład Żywotu świętego Awita, biskupa Vienne.