Przeglądaj wg Autor "Kasper, Walter"

Teraz wyświetlane 1 - 13 z 13

Antropologiczne aspekty pokuty
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1984)
Die theologische Verbindlichkeit des Ökumenismusdekrets des II. Vatikanischen Konzils „Unitatis redintegratio”
Kasper, Walter (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2007)
Watykański kard. Walter Kasper w swoim artykule wskazuje współczesne trudności oraz nieporozumienia, które prowadzą do niesłusznego i pochopnego podważania teologicznej normatywności oraz doniosłości Dekretu o ekumenizmie Unitatis redintegratio – pomimo innej niż czterdzieści lat temu sytuacji ekumenicznej. Dokonuje się to – jego zdaniem – poprzez niesłuszną tendencję akcentowania przede wszystkim tylko „pastoralnego i dyscyplinarnego znaczenia” tego dokumentu II Soboru Watykańskiego. Dlatego też jego refleksje zmierzają do ukazania najpierw specyficznej „hermeneutyki Unitatis redintegratio” w perspektywie wszystkich dokumentów soborowych, która prowadzi do właściwej oceny doniosłości jego „teologicznej normatywności” i którą podkreśla wreszcie merytoryczna – a więc jego „treściowa interpretacja” Oddzielny tekst na temat ekumenizmu należy rozpatrywać w kontekście całościowej doniosłości wszystkich dokumentów soborowych. Nie należy koncentrować zbytniej uwagi na podziale tych dokumentów na trzy charakterystyczne grupy: konstytucje, dekrety, deklaracje. Nie można ich traktować wyłącznie autonomicznie. Wszystkie te teksty domagają się bowiem interpretacji komplementarnej. I tak np. nie jest możliwa właściwa interpretacja teologiczna Unitatis redintegratio bez jego odniesienia oraz powiązania z Lumen gentium – i odwrotnie. Całościowe i komplementarne odczytywanie wszystkich tekstów Drugiego Soboru Watykańskiego pozwala dostrzec właściwą „normatywność teologiczną” również i soborowego Dekretu o ekumenizmie. Teologiczna interpretacja Unitatis redintegratio nie może się ograniczyć tylko do „wybiórczego” i „wyizolowanego” traktowania poszczególnych stwierdzeń tego dokumentu. Musi ona odznaczać się podejściem „treściowym” – a więc przede wszystkim merytorycznym, a nie tylko formalnym. Prefekt watykańskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan akcentuje w tym miejscu szczególnie interpretację historyczną (1) i interpretację „w świetle Tradycji” (2) oraz „znaczenie recepcji soborowej” (3). Przestrzega przy tym, aby takiego podejścia nie traktować jako swoistego „kompromisu”; nie każdy bowiem kompromis musi być „niewłaściwym kompromisem” (dosłownie: ein „fauler Kompromiss”). Reasumując Autor stwierdza, „że na przestrzeni ostatnich 40 lat dokonała się recepcja Unitatis redintegratio zarówno ze strony autentycznego magisterium eklezjalnego, jak i ze strony sensus fidelium” Tym samym Dekret ten przyczynił się do coraz bardziej dojrzałej „świadomości ekumenicznej” Jest „to proces”, który chociaż nie jest wolny od pewnych „wzlotów i upadków”, to wszakże – dzięki Duchowi Świętemu – odznacza się „wieloma pełnymi nadziei aspektami” pozytywnymi. To właśnie winno być dla nas nadal w dalszym ciągu bodźcem do swoistej „odwagi oraz fantazji” – zarówno w recepcji teologicznej, jak i praktycznej, soborowego Dekretu o ekumenizmie.
Doprowadzenie do wiary – dlaczego i jak?
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1988)
Jezus Chrystus – ostateczne Słowo Boga
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 2002)
Kościół jako miejsce przebaczenia grzechów
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1990)
Kościół jako sakrament jedności
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1988)
Kościół jako wspólnota. Refleksje nad eklezjologiczną ideą przewodnią soboru watykańskiego II
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1986)
Nadzieja na ostateczne przyjście w chwale Jezusa Chrystusa
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1987)
Ponadhistoryczne znaczenie historycznego wydarzenia Jezusa Chrystusa
Kasper, Walter (Wydawnictwo św. Krzyża, 1978)
Religie a przyszłość człowieka
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 2008)
Solidarność jako rys charakterystyczny życia chrześcijańskiego w naszych czasach
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1990)
Wniebowstąpienie Chrystusa – historia i teologiczne znaczenie
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 1986)
Żydzi i chrześcijanie, jeden (jedyny) lud Boży
Kasper, Walter (Wydawnictwo Pallottinum, 2011)
Autor szkicuje dzieje dialogu judeo-chrześcijańskiego wychodząc od sytuacji Kościoła pierwszego wieku. Czyni rozróżnienie między antyjudaizmem na bazie teologicznej a zbrodniczym antysemityzmem, który osiągnął swoje apogeum w zbrodni holokaustu, choć przyznaje, iż wieki chrześcijańskiego antyjudaizmu teologicznego miały w tym swój udział, przez wzmacnianie antypatii wobec Żydów. Zwraca uwagę iż przełomowym dla dialogu okazał się czas po 1945 r., szczególnie zaś obrady Soboru Watykańskiego II i deklaracja Nostra Aetate. Dwa punkty są szczególnie ważne w tej nowatorskiej deklaracji. Pierwszym jest rozpoznanie korzeni i żydowskiego dziedzictwa w chrześcijaństwie, a drugi to potępienie antysemityzmu. Odwołuje się przy tym wielokrotnie do faktu wizyty zarówno Jana Pawła II jak i Benedykta XVI w synagodze rzymskiej i do słów, jakie wówczas padły. Kolejnym krokiem milowym było powołanie do istnienia Komisji ds. relacji religijnych z Żydami, która poprzez Międzynarodowy Komitet Łączności Katolicko-Żydowskiej (ILC), prowadzi regularny dialog z Międzynarodowym Komitetem Żydowskim do spraw Konsultacji Międzyreligijnych (IJCIC), który łączy wiele instytucji żydowskich. Opublikowała ona ważne dokumenty dotyczące Nostra Aetate. Absolutnym priorytetem tych narodowych i międzynarodowych dialogów było stawienie czoła przeszłości i odbudowanie zaufania. Następnie przedstawia tzw. kwestie krzyżowe, takie jak uznawanie przez chrześcijan Jezusa jako Chrystusa (to znaczy Mesjasza) i Syna Bożego, co wprost wiąże się z interpretacją trynitarną monoteizmu biblijnego, albo uniwersalność Jego roli Zbawiciela. Wskazuje na kilka istotnych kwestii we wzajemnym odniesieniu, takich jak fakt, iż w przeszłości Izrael traktowany bywał często jako naród przeklęty, odrzucony przez Boga. Od czasu Nostra Aetate idea ta nie jest przyjmowana. Odwołując się do Listu św. Pawła (zob. Rz 9-11) stwierdza, że judaizm i chrześcijaństwo potrzebują się wzajemnie i jedno od drugiego zatem zależą. Porusza kwestię misji nawracania Żydów, konkludując iż „mesjańskie oczekiwanie Żydów nie jest daremne”; na końcu czasów, Żydzi i chrześcijanie rozpoznają „Tego, który miał przyjść, eschatologicznego Mesjasza”, zaś wspólne dziedzictwo Żydów i chrześcijan wzywa ich do dawania wspólnego świadectwa jedynemu Bogu i Jego przykazaniom i to jest właśnie kierunek, którym winniśmy podążać.