Przeglądaj wg Autor "Kowalczyk, Dariusz"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Importance of Ecclesiastical Universities for the Church and the World of ScienceKowalczyk, Dariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2020)The assessment of the importance of ecclesiastical universities depends on the attitude to the Church and its mission, as well as understanding the relationship between it and the world. The word “world” is not unambiguous. The Bible sees the world as the place of God’s action, and, on the other hand, it calls “the world” everything that opposes God. Therefore, religious universities must discern when to cooperate or wrestle with the world. One of the planes is recognising the truth and the way leading to it. The problem appears to be urgent since today, in many academic circles, the so-called post-truth has been held in high esteem, or the concept of truth is reduced to arbitrarily indicated areas. Under these circumstances, ecclesiastical universities should promote interdisciplinary reflection open to reality in all its dimensions of reason, experience, and faith. Their models depend on ecclesiology models. A certain pluralism is possible and necessary here. However, it is essential that the Church, through its universities, is not afraid to speak with its own voice, sometimes going against the current, but it is ready for dialogue with unlike-minded ones. In every model of the university, quality is crucial, which is also a dimension of ecclesiology. It is precisely the quality of Church high schools that decides whether they will be able to play a significant role in the world of science. The article present the importance of this goal, the paths that the Church can take towards it and the difficulties that can be encountered.Pozycja „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)Kowalczyk, Dariusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2022)Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmacnia. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, natomiast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.Pozycja “Work of the New Millennium” FoundationCehak, Andrzej; Kowalczyk, Dariusz (The Pontifical University of John Paul II in Cracow, 2012)