Przeglądaj wg Autor "Kowalczyk, Dariusz"

Teraz wyświetlane 1 - 7 z 7

Il mistero della Trinità nell’ordine dei trascendentali secondo Hans Urs von Balthasar
Kowalczyk, Dariusz (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2023)
H.U. von Balthasar is critical of presenting God in cosmological and anthropological perspectives. He proposes a third perspective that focuses from the very beginning on the dramatic story of love revealed in Jesus. Balthasar develops his Trinitarian theology in relation to the three transcendentals of Being: Beauty, Goodness and Truth. After all, love is beautiful, good and true. First of all, in the beautiful aspect of Jesus we see the beauty of the Trinity. Secondly, there is drama between infinite freedom (Triune God) and finite freedom (man). Finally, it is through the notion of beauty and the dramatic history of goodness that we discern truth, which is ultimately Trinitarian truth. Balthasar’s vision is dazzling in its scope, yet it raises the question of whether the theologian exceeds the limits in his passionate discussion of the inner life of the Trinity.
Il mistero della Trinità secondo Joseph Ratzinger/ Benedetto XVI
Kowalczyk, Dariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2023)
Joseph Ratzinger/Benedict XVI’s reflection on the Holy Trinity does not contain any ideas or expressions that could possibly take on a theological “career,” such as Karl Rahner’s fundamental axiom. Nevertheless, Ratzinger’s Trinitarian theology, with the points of reference he made and accents he suggested, forms an original synthesis. In the first section the author of this article accentuates that Ratzinger in his reflection on God often refers to the divine name revealed in the history of salvation. It is precisely the “name,” a synonym of a personal relation, that distinguishes faith in God from a philosophy of God. Ultimately, God revealed His name in three names: He Who Is—Father, Son, and the Spirit. The second section explains that Ratzinger considers the formula “una essentia tres personae” a paradox that expresses the unity of the absolute and the relative, the unity and the diversity. Thus, the truth of the Trinity reveals God, but also the whole of creation, which is a unity in diversity. The Trinitarian heresies grew precisely from the desire to eliminate a paradox that seemed to be a contradiction. However, the paradox present in theology is also present in the sciences, which is further clarified in section three. By way of an example one may point out the wave-like and corpuscular structure of reality that physics examines. In the last section the author insists that the whole of revelation is summed up in the words: “God is love,” which means that “God is not a solitude but a perfect community,” a Trinitarian community. Ratzinger points out that the New Testament does not speak of God as God “in himself,” but of God in a kenotic relation to someone: “God and Father of Jesus.” Even the Holy Spirit, who does not show us his face but hides himself under images of a dove, fire, wind is always the Spirit of the Father and of the Son. Thus, God is eternally the Trinitarian “being-with” and “being-for,” which is an invitation and a challenge for every Christian and for the Church.
Importance of Ecclesiastical Universities for the Church and the World of Science
Kowalczyk, Dariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2020)
The assessment of the importance of ecclesiastical universities depends on the attitude to the Church and its mission, as well as understanding the relationship between it and the world. The word “world” is not unambiguous. The Bible sees the world as the place of God’s action, and, on the other hand, it calls “the world” everything that opposes God. Therefore, religious universities must discern when to cooperate or wrestle with the world. One of the planes is recognising the truth and the way leading to it. The problem appears to be urgent since today, in many academic circles, the so-called post-truth has been held in high esteem, or the concept of truth is reduced to arbitrarily indicated areas. Under these circumstances, ecclesiastical universities should promote interdisciplinary reflection open to reality in all its dimensions of reason, experience, and faith. Their models depend on ecclesiology models. A certain pluralism is possible and necessary here. However, it is essential that the Church, through its universities, is not afraid to speak with its own voice, sometimes going against the current, but it is ready for dialogue with unlike-minded ones. In every model of the university, quality is crucial, which is also a dimension of ecclesiology. It is precisely the quality of Church high schools that decides whether they will be able to play a significant role in the world of science. The article present the importance of this goal, the paths that the Church can take towards it and the difficulties that can be encountered.
La Santissima Trinità è “democratica”? La dottrina di Dio e le dottrine socio-politiche
Kowalczyk, Dariusz (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2023)
Authentic faith in God, revealed to us in Jesus Christ, presents an incarnate faith that in some way connects the supernatural with the worldly experiences. Political theology reflects on how theology can or should influence social and political life. Theological monotheism was used to justify and fortify the power of the emperors. However, such attempts at times resulted in the abuse of Christian doctrine for the sake of politics. The possibility of correcting political theology was observed in Trinitarian theology, i.e. in the truth that in God, unity always goes hand in hand with diversity. God is not only one, but also threefold, that is, He creates a community of equality and otherness. Thus, we can indicate a Trinitarian style that could also be applicable in the field of modern socio-political doctrines. However, it shall be remembered, that just as there was an exaggeration in the theological justification of monarchy, there can also be an exaggeration in drawing the analogy between Trinitarian doctrine and democratic systems. By engaging in social life, the Church needs – following the words of the book of Revelation – preserve the prophetic and eschatological dimensions and proclaim that Deus semper maior, that is, that any similarity between God and creation corresponds to an even greater dissimilarity.
La Trinità, la famiglia umana e la comunità religiosa.. Opportunità e limiti delle analogie trinitarie
Kowalczyk, Dariusz (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2021)
Mówienie o Bogu wymaga posługiwania się analogiami. Także natchniony język Biblii jest analogiczny. Wśród różnych analogii mamy analogię pomiędzy rodziną ludzką i Trójcą Świętą. Bóg w Trójcy Jedyny jest tutaj fundamentem i modelem dla rodziny, a z drugiej strony rodzina jest obrazem tajemnicy Trójcy. Analogia rodzinno-trynitarna rozwijała się w pierwszym tysiącleciu na Wschodzie. Na Zachodzie nie była ceniona, jako że krytyczny wobec niej stosunek wyraził św. Augustyn. Pojawiła się na nowo w XIX wieku, szczególnie po Soborze Watykańskim II, w tym w nauczaniu papieży. Także po Soborze została podjęta i rozwinięta idea o trynitarnym modelu życia wspólnot zakonnych. Każda analogia ma jednak swoje ograniczenia, które powinny być wzięte pod uwagę, by mówić o Bogu adekwatnie, a zarazem by móc wyciągnąć z tajemnicy Boga praktyczne wnioski dotyczące życia człowieka. Tymczasem nie brakuje teologiczno-pastoralnej przesady w przedstawianiu analogii pomiędzy Bogiem w Trójcy Jedynym a ludzką rodziną, a szczególnie wspólnotą zakonną. Trzeba zatem uważać, aby wskazywanie na ideał nie prowadziło do tyleż pobożnej, co abstrakcyjnej retoryki, dalekiej od konkretnego życia. Trójca Święta powinna być niewyczerpanym źródłem do lepszego życia w wymiarze indywidualnym i wspólnotowym, ale tym bardziej warto pamiętać o nauczaniu Soboru Laterańskiego IV, że „gdy wskazujemy na podobieństwo między Stwórcą i stworzeniem, to zawsze niepodobieństwo między nimi jest jeszcze większe” (DH 806).
„Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”, czyli prawdziwy humanizm. Jan Paweł II o pierwszym przykazaniu w homilii koszalińskiej (1.06.1991)
Kowalczyk, Dariusz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2022)
Jan Paweł II oparł swe nauczanie podczas IV pielgrzymki do Polski w 1991 roku na Dekalogu, „dziesięciu prostych słowach”. W Koszalinie podjął pierwsze przykazanie, które stanowi podstawę interpretacyjną dla pozostałych przykazań. Bóg, który daje Dekalog, jest tym samym Bogiem, który wyzwolił swój lud z Egiptu. Dekalog zatem nie ogranicza ludzkiej wolności, ale pomaga jej dojrzeć i umocnić się. Ten, który przemawia do Mojżesza na Górze Synaj, to Bóg Ojciec, który – jak to zostaje objawione w Nowym Testamencie – rodzi odwiecznie Syna i posyła nam Ducha. Wymiar trynitarny nie tylko nie osłabia wezwania: „Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną”, ale je tłumaczy i wzmacnia. Dekalog pociąga swoim dobrem, prawdą, ale także pięknem. Pierwsze przykazanie stanowi podstawowe pole konfrontacji ze światem, który w imię fałszywego humanizmu stawia człowieka w miejscu Boga. Ten fałszywy humanizm przejawia się w różnego rodzaju ideologiach. W XX wieku był to nazizm, a przede wszystkim komunizm, natomiast dzisiaj są to różne wersje neomarksizmu, które atakują szczególnie biblijną antropologię, ściśle związaną z pierwszym przykazaniem.
“Work of the New Millennium” Foundation
Cehak, Andrzej; Kowalczyk, Dariusz (The Pontifical University of John Paul II in Cracow, 2012)