Przeglądaj wg Autor "Kubski, Grzegorz"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Nawroty brzmieniowe w Ewangelii wg św. Marka w kilku nowszych przekładach wersetów 33–50 z rozdziału 9
Kubski, Grzegorz (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2017)
W artykule przedmiotem dokładniejszego badania jest perykopa zawarta w wersetach 33–50 rozdziału 9 Markowej Ewangelii. To nie tyle ogólne cechy stylu są przedmiotem opisu oraz refleksji, co jednostkowe środki literackiego opracowania perykopy, jej artystycznego wykończenia korzystającego z niektórych możliwości współbrzmienia wyrazów, a wyzyskanego lub pominiętego przez tłumaczy. Badanym materiałem są przekłady Ewangelii wg św. Marka na język polski, których autorami są redaktorzy-modyfikatorzy tłumaczenia o. Walentego Prokulskiego SJ w V wydaniu Biblii Tysiąclecia, tłumacz z zespołu Biblii paulistów, Roman Brandstaetter, ks. Marian Wolniewicz, Czesław Miłosz, o. Franciszek Sieg SJ (którego tekst stanowi w tym artykule główne źródło cytowania). Dobór autorów przekładów ma tutaj tę specyfikę, iż czterej spośród nich są także (a nawet w dwóch wypadkach głównie) poetami. Są to Brandstaetter, Miłosz, o. Sieg, ks. Wolniewicz. Dwa pozostałe zaś tłumaczenia pretendują wśród współczesnych polskich katolików do miana najpowszechniej używanych w nauczaniu Kościoła lokalnego.
„Ojcze nasz” Augusta Cieszkowskiego – metody egzegetyczne z parakletyczną tezą
Kubski, Grzegorz (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
August Cieszkowski był w romantyzmie najbardziej znanym w Europie polskim filozofem. W roku 1838 stworzył szkic traktatu Ojcze nasz, nad którego tekstem pracował ponad 50 lat. Obszerne wydanie dzieła nastąpiło w XX wieku, długo po śmierci autora. Traktat jest komentarzem ciągłym do Modlitwy Pańskiej podporządkowanym założeniom historiozofii. Autor w nawiązaniu do ponad tysiąca wersetów biblijnych stara się udowodnić, że w dziejach ludzkości, po epokach Boga Ojca, Syna nastanie trzecia era – Ducha Świętego, Parakleta, czas królestwa Bożego na ziemi. Dopiero w świetle Parakleta nastąpi „objawienie Objawienia”, jak to określa za teozofem Josephem de Maistre’em. W koncepcji Cieszkowskiego widać podobieństwa do poglądów Friedricha Schellinga, ale także do rozumienia filozofii jako zapowiadanego Parakleta. Takie przekonanie głosił Józef Hoene-Wroński. Cieszkowski uważa, że teksty Pisma Świętego rozwijają swoje znaczenia wraz z rozwojem ludzkości. Deklaruje trzymanie się ówczesnego katolickiego sposobu egzegezy związanego z Tradycją. Gdy w jego lekturze sensy dosłowne nie pasują do przypisanych tradycyjnych znaczeń, wybiera dosłowne rozumienie. Posługuje się egzegezą etymologiczną. Obejmuje nią także polskie przekłady, nawet gdy w źródle nie ma etymologicznego powiązania. W artykule ukazano interpretację daną przez Cieszkowskiego na przykładzie takich wyrazów, jak ó άρραβών „zadatek” (2 Kor 1,22), τό μυστήριον „tajemnica” (Mt 13,11) czy ή κοινωνία „społeczność” (2 Kor 13,13). Cieszkowski odczytuje wyrażenie „zadatek Ducha” jako dowód, że ludzkość otrzyma Go w pełni w trzeciej erze. Dotąd nauczanie Kościoła, formy życia chrześcijańskiego i społecznego były tylko „zadatkiem” wobec pełni panowania Boga jako Parakleta w trzeciej erze. Nawet Jezus Chrystus objawiał to Królestwo „przybliżonym sposobem’ jako „tajemnicę”. W trzeciej erze nastanie κοινωνία, „społeczność Ducha Świętego”. Cieszkowski zmieniał XVI-wieczne rozumienie wyrazu „społeczność” z dawnych przekładów. Nadawał mu znaczenie nowożytnego społeczeństwa. Pod wpływem tertulianizmu oryginalnie wnioskował, że zacznie się panowanie Ducha Świętego „Króla Wiekuistego”.
„Pokoje w domu Ojca” i myśl w okolicznościach tłumaczenia
Kubski, Grzegorz (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2021)