Przeglądaj wg Autor "Mastej, Jacenty"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 25

Chrześcijańskie świadectwo dzisiaj. (Theologia Radomiensia t. 2). Red. D. Swend, P. Borto. Radom: Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE 2012 ss. 249.
Mastej, Jacenty (Towarzystwo Naukowe KUL, 2013)
Duchowni i świeccy w budowaniu Communio Ecclesiae
Mastej, Jacenty (Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu, 2022)
Artykuł dotyczy problematyki budowania Communio Ecclesiae przez duchownych i świeckich. Podjęte zagadnienie wpisuje się w aktualną tematykę synodalności. Publikacja przedstawia zarówno teologiczne podstawy budowania wspólnoty kościelnej, jak również praktyczne wskazania – zasady. Najpierw wyjaśniono rozumienie Communio Ecclesiae. Następnie zajęto się kwestią „budowania”, zwracając uwagę na jej korelację z ideą Kościoła, który jest Bożą budowlą. W kroku trzecim wyróżniono i omówiono cztery obszary współpracy: liturgiczno-sakramentalny, administracyjno- -gospodarczy, charytatywny i formacyjny. Na koniec wskazano zasady budowania Communio Ecclesiae. Uwzględniają one uwarunkowania Kościoła w Polsce i mają zasadniczo praktyczny charakter. Budowaniu wspólnoty eklezjalnej winna towarzyszyć świadomość współudziału w zbawczej misji Chrystusa oraz przeświadczenie o wielości i różnorodności posług i zadań w Kościele. Tym samym budowanie Communio Ecclesiae nie jest celem samym w sobie, ale drogą prowadzącą do celu, jakim jest osiągnięcie przez wiernych zbawienia i wypełnienie się Kościoła w królestwie Bożym w czasach eschatologicznych.
Eklezjalny wymiar aktu wiary chrześcijańskiej i jego personalizujące znaczenie
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2000)
The paper sought to show the ecclesial character of the act of Christian faith and its personalizing meaning. First, the issue of the personal being of the Church has been discussed, then the problem of the faith of the Church and, eventually, the personalizing meaning of faith has been shown. Christian faith is an ecclesial reality. In Christianity the individual dimension of faith is penetrated and complemented by its communal dimension. Now the Church is a natural environment of Christian faith, therefore the act of faith is inseparably connected with her mediation. The paper unambiguously points to the personal being of the Church, including the personalization of the human person and of the Church in the Church. Contemporary ecclesiology stresses that the Church is a personal being. The Church should be regarded as a particular kind of personal existence, such that participates in the personal life of God. The Church carries out faith as a social whole. Her faith is the interpersonal relation of the Triune God and the community of Christians. It is therefore a personal reality, different from a simple sum of the acts of faith in individual believers. Faith cannot be identified with the deposit of the revealed truth. The individual and the Church participate in a common reality of faith, and through that they enrich each other. The dialogai character of the act of Christian faith permits a full personal development of man. Contemporary theology stresses that the faith in Christ leads to an ontic transformation of man. Participating in the Event of Jesus Christ, man becomes a participant of Divine nature - man resembles God. It seems correct to assume the principle of simultaneous personalization: individuals are personalized by the faith of the Church and Ecclesia by the faith of an individual.
Eklezjotwórczy wymiar miłości
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2006)
The Church is a personal reality, which permanently starts to exist anew, develops and grows. Love takes an important place in the permanent ecclesiogenesis. Divine love that is the principle of intra-Trinitarian life, is at the beginning of the Church; this is why ecclesiology talks about the agapetological Trinity-centrism in the origin of the Church. Because of Divine love the Church is born and owing to that love it becomes real in history. Love is given to the Church by God, but also it is given as a task to do. Living with love every day the Church puts into effect its salutary mission; it becomes a credible sign of salvation in the world and it awaits its fulfillment at the end of all time in God, who is Love. The aim of the article is to show the connection between love and the Church’s origin, development, existence and ultimate fulfillment. Love (Greek: agape, Latin: caritas) is understood here as a person’s unselfish giving himself to another person. The author answers the question: in what meaning does Christian love have an ecclesiogenic character in the very origin of the Church, in its becoming real in history, and in its fulfillment in Eschaton. Love occupies an important place in making the Church credible. In the Church’s agapetological credibility reference to its Divine origin and its permanent becoming real in history through love is important. Without God’s love Christ’s Church would not be established and it would not last through the ages. The Church-Agape is credible if, living with God’s love, it makes it real in the world.
Eklezjotwórczy wymiar wiary chrześcijańskiej
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2003)
The paper sought to show the relation between Christian faith and the genesis, development, persistence, and ultimate realization of the Church. The author answers the following question: in what sense does Christian faith have a church-making character both in the very genesis of the Church and in its realization in history and its fulfillment in Eschaton? The Church is not only an institution derived from Jesus Christ, but an interpersonal reality, Divine-human, which is embodied in its members over centuries, until the end of the world. This ecclesial community in its historical scale is ever becoming, is born anew, develops, matures, is dynamic and not static. The formal foundations of the Church over the ages are ensured by institutional structures, granted by Christ, and are in service to permanent ecclesiogenesis in time and space. The Church as a personal being is made real in persons and manifested through persons. This process comes about owing to faith and through faith. Now faith being a response to Jesus’ call, contributes to the fellowship of the faithful who co-create the Church together with the Persons of the Holy Trinity. Thus is realized and fulfilled the faith of the Church – in its individual and social aspect – and thereby the Church grows both in an individual person and in the fellowship of persons. Faith aside to other church-making elements, such as prayer, hope, love, sacramental life, testimony etc – plays an essential role in the process of permanent ecclesiogenesis, which the paper sought to prove. Without faith there would be no Christ Church.
Elementy teologii wiary w świetle listu apostolskiego «motu proprio» Porta fidei Benedykta XVI
Mastej, Jacenty (Towarzystwo Naukowe KUL, 2012)
In all Benedict XVI’s teaching faith is understood in personalistic view and categories. The Pope pays attention especially to rational dimension of faith, its natural and supernatural foundations and obedience present insight it. For Pope Benedict XVI it is clear that Christian faith has got its rational motives and explanation – Christian faith is not ‘blind’. Because the Christian faith is inter-personal event, it is alive and dynamic and it has got fundamental meaning in human life. That’s why – according to Benedict XVI – the Christian testimony to the faith is necessary and should be always alive. This testimony helps to discover the power and beauty of faith. Doing so it invites Christians not only to exist strong in faith but also to live it deeply and joyfully.
Funkcje Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2015)
Artykuł ukazuje funkcje zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Są to: funkcja motywacyjna, objawieniowa, chrystologiczna, zbawcza, wiarotwórcza, eklezjotwórcza i antropologiczna. Ponieważ wymienione funkcje wzajemnie się dopełniają, implikują i uzupełniają, zmartwychwstanie należy ukazywać holistycznie, łącznie z jego osobowym centrum – Jezusem Chrystusem. Całościowa, a zarazem wieloaspektowa, prezentacja zmartwychwstania uwyraźnia wyjątkowy charakter chrześcijaństwa, którego sercem jest Jezus Chrystus, który umarł, zmartwychwstał i żyje.
Inkarnacyjna wiarygodność chrześcijaństwa. Zarys metodologiczny argumentu inkarnacyjnego
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)
Celem artykułu jest zaprezentowanie możliwości zbudowania oraz wskazanie metodologicznych uwarunkowań argumentu inkarnacyjnego przy zastosowaniu metody psychologiczno-egzystencjalnej. Konstruowanie argumentu inkarnacyjnego odbywa się dwuetapowo. Najpierw poddaje się analizie życiową sytuację człowieka, a następnie przedstawia się sposoby jej rozwiązania. Ponieważ współczesny człowiek nie jest w stanie poradzić sobie z wieloma problemami egzystencjalnymi, dlatego szukanie odpowiedzi odbywa się na płaszczyźnie Objawienia Bożego. Zrozumienie prawdy o człowieku oraz sensu ludzkich dziejów jest możliwe dzięki misterium Wcielenia. W Jezusie Chrystusie, Wcielonym Synu Bożym, możemy odnaleźć pełne oraz ostateczne rozwiązanie egzystencjalnych problemów ludzkiego życia. W artykule wskazano także na potrzebę powiązania argumentu inkarnacyjnego z innymi argumentami za wiarygodnością chrześcijaństwa.
Ks. Marek Żmudziński. Apologia Kościoła katolickiego w listach Episkopatu Polski 1945-1970. Olsztyn: Biblioteka Wydziału Teologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego 2013 ss. 266.
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014)
Ks. Tomasz Kostecki, Kościół drogą życia każdego człowieka. Antropologiczna wiarygodność Kościoła i jej uzasadnianie w świetle nauczania Jana Pawła II, Międzyrzec Podlaski 2015, ss. 343.
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)
Miłosierdzie w funkcji eklezjotwórczej
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2016)
The aim of the article is to show mercy in its ecclesiogenic function. The analyses carried out lead to the conclusion that mercy determines the identity of the Church, since it conditions its existence, decides its shape in history and proves its credibility.
Papieża Franciszka prakseologiczna wiarygodność Kościoła. Zarys problematyki
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2020)
The aim of this article is to outline issues related to the praxeological credibility of the Church as seen by Pope Francis. After demonstrating the Christic nature of the Church, the author discusses the four praxeological signs of the Church’s credibility. First, her holiness is presented, which Francis describes as the Church’s most beautiful face. Next, Christian joy as a sign of the Church’s credibility is presented. Then the author shows Pope Francis’ desire for the Church to be poor and for the poor. Finally, the ecological face of Ecclesia is uncovered. These considerations lead to the conclusion that praxeological credibility proposed by Francis clearly and convincingly reveals the Christ’s Church to modern man. This Francis’ novelty is manifested, among others, in his teaching style. The way he communicates the truths of the faith and moral life, which are important to him, is simple and direct, abundant in metaphors and vivid and lively images taken from everyday life. Rather than theoretically elaborating on them, the Pope demonstrates their practical application; he gives simple and useful tips that us to commit to a life of faith. Thus, the ecclesiological character of Francis’ message is characterised by ecclesial praxis. Such a praxeological orientation of ecclesiology opens new research perspectives on fundamental theology, which – while showing the Church’s credibility – should focus more on her Christic nature and be inspired by the lives of the faithful. Pope Francis’ praxeological presentation of the Church’s credibility is evident also in that he speaks of the Church with admiration, reverence and love. At the same time, while teaching in truth, he does not avoid difficult and painful subjects because he loves the Church and is aware of her great responsibility for the entire ecclesial community.
Paschalna geneza wiary chrześcijańskiej
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2004)
The purpose of the present article is to show the Paschal origin of the Christian faith. The author tries to answer the question: What significance for the Christian faith do the Paschal events have? The problem formulated in this way is considered in three points. In turn, the following issues are presented: the significance of the Last Supper for the Christian faith (I), the disciples’ faith in the “hour” of the cross (II), and the Paschal experiences as the basis for the faith and the testimony of the Church (III). The apostles were prepared by Jesus for participation in the Paschal events by being with the Master during His public activity. The experience of being close to Jesus originated faith in them, which was the basis for experiencing, together with Him, the Last Supper, the prayer in Gethsemane, the passion, death and resurrection. It is not yet complete faith, but it is a germ of the post-Paschal faith that was the beginning of the Church’s faith. In the light of the Easter experiences, especially of Christophany, and owing to the Holy Spirit, the apostles understood the meaning of the Paschal events and why Jesus evoked faith in their hearts. Participation of the apostles in the Paschal events is realized not only through their physical presence, but first of all through their faith, owing to which they may recognize the revelatory, salutary and motivational meaning of the Paschal events. Hence the events presuppose the apostles’ faith. It is owing to faith that the apostles could both accept the Paschal events as real ones and also become their participants and experience their salutary results. The apostles, consolidated by the Holy Spirit, give testimony to their faith in Jesus Christ’s Resurrection. The faith of the whole Church is based on their faith. Christians have access to Jesus Christ in the ecclesial community, owing to the apostles’ testimony.
Paschalny wymiar cudów Jezusa
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)
The aim of the present article is to show the Paschal dimension of Jesus’ miracles. The problem is presented in three parts. First, the biblical and theological understanding of Jesus’ miracles as God’s signs is shown. The perspective of perceiving the miracles as signs outlined in this way allows to complementarily look at the Paschal events from the perspective of Jesus’ taumaturgical actions and at Jesus’ miracles in the light of the cross and Resurrection.
Permanentna eklezjogeneza eucharystyczna w świetle encykliki Jana Pawła II „Ecclesia de Eucharistia”
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2005)
The present article aims at showing the permanent eucharistic ecclesiogenesis in the light of the encyclical Ecclesia de Eucharistia published by John Paul II on Maundy Thursday 2003. The author presents the mutual relations between the Church and the Eucharist. The following issues are presented: the Eucharist and the Church in the Paschal events, the Eucharist in the center of the Church’s life and mission, and the Church’s Eucharistic credibility. The Eucharist is the Church’s most ecclesio-formative activity. The Paschal events, the Last Supper being among them, are the source from which Christianity issued and in which it is permanently born, reborn and Consolidated. By celebrating the Eucharist, which is the reminiscence of Christ’s death and Resurrection, the Paschal events are made present as salutary events and owing to them the Church is built. In this way the process of permanent ecclesiogenesis goes on, as the Paschal events become a reality in every Holy Mass. In the Pope’s understanding of the Eucharist presented in the encyclical Ecclesia de Eucharistia, the Christological and ecclesial perspective dominate, with at the same time emphasizing the soteriological, pneumatological, eschatological and universal dimensions. The Pope's theology shows the personalist character of the Eucharist as a thoroughly personal reality. Undertaking a discussion of the basic motifs of the Eucharist ecclesiology John Paul II emphasizes the close relation between the mystery of the Church and the Eucharist. The Church is an Eucharistic community as it celebrates the Eucharist, but the Eucharist also has an ecclesial character, since it is celebrated by the Church; it is owing to the Eucharist that Ecclesia is born, collected, actualized, becomes mature, is sanctified and made present in the world. The holy and sanctifying Church by celebrating the Eucharist forms the community of saints and those who become sanctified.
Personalistyczny charakter chrystofanii paschalnych w ujęciu ks. prof. Edwarda Kopcia (1918-1999)
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2019)
Artykuł prezentuje personalistyczny charakter chrystofanii paschalnych w ujęciu ks. prof. Edwarda Kopcia, nestora teologii fundamentalnej w Polsce. Podjęty temat został zaprezentowany w czterech punktach: 1. Chrystofanie paschalne jako wiarygodne znaki zmartwychwstania; 2. Osobowy wymiar ukazywania się Zmartwychwstałego; 3. Personalistyczny charakter rozpoznania; 4. Personalistyczne aspekty misji, wiary paschalnej i świadectwa. Wychodząc z przekonania, że chrystofanie paschalne stanowią najważniejsze znaki wiarygodności rezurekcji Jezusa, ks. E. Kopeć traktuje je zawsze jako wydarzenia realne oraz obiektywne i prezentuje je wieloaspektowo. Nade wszystko chrystofanie paschalne, podobnie jak starotestamentowe teofanie, mają dla lubelskiego profesora charakter osobowy. Spotkania zmartwychwstałego Pana z uczniami są wyrazem międzyosobowej relacji, co wyrażają istotne elementy większości chrystofanii, a mianowicie: ukazanie się – rozpoznanie – misja. Pionierskie opracowanie przez ks. E. Kopcia chrystofanii paschalnych w kategoriach personalistycznych koreluje z ich historiozbawczym charakterem, co ma istotne znaczenie dla wykazania wiarygodności rezurekcji Chrystusa.
Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła
Mastej, Jacenty (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020)
Niniejsze opracowanie ukazuje pneumatologiczną wiarygodność Kościoła. Cel ten został zrealizowany w trzech punktach. Najpierw zaprezentowano wydarzenie Pięćdziesiątnicy jako eklezjogenetyczny dar Ducha Świętego. Następnie ukazano pneumatologiczną ikoniczność Kościoła. W trzecim punkcie wyeksplikowano znaki pneumatologicznej wiarygodności Eklezji. Holistyczna prezentacja obecności i działania Ducha Świętego w Kościele – zarówno w jego genezie, jak również w permanentnym urzeczywistnianiu się w historii – stanowi podstawę do wykazania jego absolutnej wyjątkowości, co jest możliwe przy równoczesnym udziale ratio i fides. Pneumatologiczna wiarygodność Kościoła jest ściśle powiązana z innymi argumentami budowanymi w ramach teologii fundamentalnej, np. skrypturystycznym, rezurekcjonistyczny, agapetologicznym, martyrologicznym, prakseologicznym, sperancyjnym, werytatywnym czy ze świętości. W argumentach tych trzeba jeszcze mocniej uwyraźniać aspekt pneumatologiczny.
Rezurekcyjna wiarygodność Kościoła
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2021)
Artykuł podejmuje kwestię rezurekcyjnej wiarygodności Kościoła. Temat został zrealizowany na trzech etapach. Najpierw wykazano rezurekcyjną tożsamość Kościoła, która wiąże się z jego genezą oraz stanowi o absolutnej wyjątkowości Eklezji na przestrzeni historii. Na drugim etapie zaprezentowano Eklezję, jako ikonę zmartwychwstałego Pana. Kategoria ikony pozwoliła uwyraźnić dwupłaszczyznową strukturę Kościoła (widzialną i niewidzialną, historyczną i misteryjną) oraz ukazać Eklezję jako Ciało zmartwychwstałego Pana. Na koniec – na bazie wcześniejszych rozważań – uwypuklono te elementy, które mogą pomóc w rozpoznaniu rezurekcyjnej wiarygodności Kościoła. Właściwości wiarygodności rezurekcyjnej Kościoła są złożone, posiadają płaszczyznę dostrzegalną i misteryjną zarazem. Dlatego warunkiem koniecznym w rozpoznaniu rezurekcyjnej wiarygodności Eklezji (analogicznie do poznania samego Kościoła) jest równoczesne zaangażowanie rozumu i wiary.
Rezurekcyjny charakter posłannictwa Jezusa Chrystusa
Mastej, Jacenty (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2007)
The paper seeks to present the multifaceted and resurrectional character of the mission of Jesus Christ. The overall approach to the topic has been discussed in three points. The following questions are shown in turn: the resurrectional dimension of the Basilean mission of Jesus Christ (I), Resurrection as a definitive fulfilment of the mission of Jesus Christ of Nazareth (II), and the resurrectional character of the mission of Christ’s Church (III). The problem has been viewed from the perspective of fundamental theology, therefore some reliable aspects of Jesus’ mission have been highlighted. Now Resurrection has been assumed as the principle of interpretation. It has been exposed as the central event in the life of Jesus of Nazareth, showing at the same time its relations with the Divine genesis of the Church. Therefore the resurrectional reliability of the mission of Jesus Christ could be shown in its full picture. Resurrection is the centre, combining and uniting the mission of Christ and the Church. Accordingly, it can be a peculiar „link” between the Christological and ecclesiological tracts.
Sperancyjna wiarygodność chrześcijaństwa w świetle encykliki Benedykta XVI „Spe salvi”
Mastej, Jacenty (Towarzystwo Naukowe KUL, 2011)
On the feast of St Andrew the Apostle, on November 30 2007 His Holiness Pope Benedict XVI promulgated the encyclical letter Spe salvi. The papal document is a proclamation of the Gospel of hope. Life devoid of hope is the most acute problem of modern times. Benedict XVI, reading this „sign of the times” points to the need of regaining hope, as it is hope only that gives meaning to human life and history. Sending the message of hope he emphasizes that man may find the lost hope only in God who is a certain and lasting foundation of every man's great hope. In the present paper Christianity’s hopeful credibility is shown in the light of Benedict XVI’s encyclical letter Spe salvi. The issue is shown in the following paragraphs: 1. Anti-hopeful atmosphere of modern times; 2. Hope revealed in Jesus Christ; 3. Hopeful character of the Christian testimony. The message of hope proclaimed by the Church allows modern man to overcome his despair, his doubt about the meaning of life, the lack of perspectives in his life, especially in the ultimate dimension. Christian hope helps man to be liberated from the feeling of hopelessness and from the lack of a vision of the future. Christianity’s hopeful credibility is realized by the testimony given by Christ’s confessors. The testimony becomes credible when Christians live with the hope they are given by God in their everyday lives. They are God’s sign for the world through their sensibility to those situations that may deprave man of hope. The message of hope is convincing for the world when Christians’ life is marked with faithful waiting for their final meeting with Christ who will come in glory.