Przeglądaj wg Autor "Napora, Krzysztof"

Teraz wyświetlane 1 - 14 z 14

„Aby służył i strzegł” (Rdz 2,15). Praca jako powołanie człowieka w świetle Rdz 1-2
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2014)
Human work is commonly considered to be a painful consequence of the first couple disobedience in the garden of Eden. In our short essay we are trying analyze the issue of human work as it is described in the creation narratives in Gen. 1-2. The starting point for this analysis is God’s work of creation. It designates the point of reference for every human activity. In various pictures these introductory chapters of Genesis express the idea that human being is created and called to cooperate with God-Creator in God’s work of creation. Human efforts to dominate and to subdue the earth should aim at unceasing actualization of God’s plan of salvation for the world.
„Bojaźń i lęk” (Rdz 9,2), czyli o zwierzętach, które wyszły z arki… Znaczenie regulacji dotyczących relacji między człowiekiem i zwierzętami w Rdz 9,1-7
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2017)
Nawet pobieżna lektura Rdz 9,1-7 odsłania niezwykłą złożoność i ogromne bogactwo tekstu Poprzez swoje błogosławieństwo płodności Bóg obdarza Noego i jego synów skuteczną mocą, która zapewnia nie tylko liczebny wzrost ludzkości, ale również jej dywersyfikację według kryterium szczepów, języków, krajów i narodów. Boże błogosławieństwo wyznacza jasną granicę między człowiekiem i światem zwierząt. Ze strony zwierząt granicę tę stanowi lęk i bojaźń, które zwierzęta mają odczuwać w stosunku do człowieka. Ze strony człowieka granicę tę wyznacza panowanie nad światem zwierząt, panowanie, które zakłada również możliwość zabijania zwierząt w celach spożywczych. W ten sposób potęga przemocy, która doprowadziła już ludzkość na skraj unicestwienia i wciąż zagraża człowiekowi, zostaje skanalizowana. Pozwolenie na ubój zwierząt nie jest jednak jednoznaczne z niekontrolowaną erupcją chaotycznych sił przemocy w sferę relacji między człowiekiem a zwierzętami. Przemoc ta zostaje ograniczona przez jasne reguły prawa o charakterze rytualnym. To prawo o charakterze, wydawałoby się, czysto rytualnym, które odnosi się do relacji między człowiekiem i zwierzętami (9,4) otwiera drogę w stronę złożonego systemu odniesień międzyludzkich. W rzeczywistości pomiędzy 9,4 i 9,5-6 dokonuje się przejście od zagadnień dotyczących traktowania zwierząt do problemów czysto ludzkich, od krwi zwierząt do krwi człowieka, od wartości życia zwierzęcia do wartości ludzkiego życia. Najistotniejsze jednak, jak się wydaje, jest przejście między sferą obrzędu i sferą etyki. Poprzez metaforę prawa rytualnego zostaje odsłonięta ukryta natura śmierci, a człowiek jest zaproszony do odkrywania prawdy dotyczącej ludzkiej społeczności. Społeczność ta może być budowana tylko w oparciu o strukturę etyczną zbudowaną na fundamencie prawdy, że „Bóg uczynił człowieka na swój własny obraz” (Rdz 9,6).
Czas w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu: dzień czwarty (Rdz 1,14-19)
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2020)
Organizacja kosmosu w wymiarze czasowym (temporalnym) wydaje się stanowić istotny, choć niekiedy ignorowany, element kapłańskiego opowiadania o stworzeniu (Rdz 1,1-2,4a). Jej logika opiera się na osi wyznaczonej przez pierwszy, czwarty, i siódmy dzień stworzenia: powstanie światła, stworzenie ciał niebieskich, wreszcie konsekrację szabatu. W artykule tym autor podejmuje krytyczną refleksję nad centralnym elementem osi, na której wspiera się temporalna organizacja kosmosu: opisem czwartego dnia stworzenia (Rdz 1,14-19). Analizując strukturalny i semantyczny wymiar opisu stworzenia ciał niebieskich autor uwypukla ich wyjątkowe miejsce i niepowtarzalną rolę w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu świata.
Czas w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu: dzień pierwszy (Rdz 1,3-5)
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2019)
W artykule autor porusza zagadnienie temporalnego wymiaru stworzonego świata w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu (Rdz 1,1–2,4a). Swoją uwagę koncentruje przede wszystkim na pierwszym dniu stworzenia (Rdz 1,3-5). Stworzenie światła, oddzielenie go od ciemności, wreszcie nazwanie światła dniem, a ciemności nocą wydaje się uruchamiać kosmiczny zegar i tworzyć zręby struktury czasowej stworzonego świata. Jednym z elementów tej struktury wydaje się być sekwencja wieczór – poranek, która może określać granice poszczególnych dni i czasów. Zagadnienie to wydaje się nabierać szczególnego znaczenia w kontekście obrzędów religijnych, zwłaszcza szabatu.
Federico Giuntoli, La storia di Giacobbe (Fame e sete della Parola 53; Milano: Edizioni San Paolo, 2014). Ss. 96. €8. ISBN 978-88-215-7991-2
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2015)
Germano Galvagno – Federico Giuntoli, Dai frammenti alla storia. Introduzione al Pentateuco (GRAPHÉ 2; Torino: Elledici 2014). Ss. 416. 22 €. ISBN 978-88-01-04715-8
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2015)
„I widział Bóg, że światło było dobre...” (Rdz 1,4). Motyw światła w kapłańskim opowiadaniu o stworzeniu (Rdz 1,1–2,4a)
Lakhmitskaya, Tatsiana; Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
W teologicznej wizji redaktora kapłańskiego światło wyróżnia się na tle zastępów stworzeń. Wyjątkowość światła przejawia się zarówno na poziomie struktury całego kapłańskiego poematu o stworzeniu, jak również na poziomie kadru zawierającego opis „pierwszego słowa” Stwórcy w Rdz 1,3-5: „niech będzie światło”. Znaczenie światła zdaje się wykraczać poza fizyczną oczywistość. Stworzenie światła nie tylko uruchamia kosmiczny zegar, ale również konstruuje czasoprzestrzeń, w której rozgrywają się kolejne akty stworzenia. Zaistnienie światła czyni możliwym porządek stworzenia i określa go. Jego stworzenie zdaje się towarzyszyć teofanii Boga w akcie stworzenia i stanowić element panowania Boga nad siłami chaosu.
Ks. Dariusz Iwański, Księga Lamentacji. Tom 1: Jahwe zniszczył (Rozdz. 1–2). Wstęp, przekład z oryginału, komentarz (Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 2015). Ss. 175. PLN 30. ISBN: 978-83-231-3482-4
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
Ks. Krzysztof Bardski, Alegoryczno-symboliczna interpretacja Biblii (Kraków: Petrus, 2016). Ss. 237. PLN 29. ISBN 978-83-7720-377-4
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2016)
„Mieszkańcy Sodomy byli źli...” (Rdz 13,13). Na czym polegał występek mieszkańców Sodomy?
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2021)
W artykule autor porusza zagadnienie występku mieszkańców Sodomy w Rdz 19. Koncentrując uwagę na Rdz 19,1-11, wskazuje na kompleksowy charakter biblijnego obrazu grzesznego miasta. Wśród głównych rysów tego obrazu na pierwszy plan wysuwają się motywy grzesznych relacji o charakterze seksualnym (w tym również homoseksualnym), przemocy i gwałtu, a także motyw pogwałcenia prawa gościnności.
„Nie może pozostawać duch mój w człowieku na zawsze” (Rdz 6, 3). Długość ludzkiego życia na podstawie genealogii w Rdz 1-11
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2013)
The Genealogies in the Book of Genesis present a challenge not only for common readers of the Holy Scriptur but also for biblical scholars. For the former ones, their monotony slows down or even interrupts the flow of narration; for the latter ones, the genealogies’ monotonous rhythm can be a code to a theological enigma hidden in the holy text. One of the riddles in the genealogies of the Book of Genesis seems to be the shortening of human longevity between Gen 5 and Gen 11. Instead of looking for the cau of this process in human sinfulness or in human drifting apart from the garden of Eden, the author perceives this change as a result of God’s decision expressed in Gen 6:3.
Obraz świata po potopie według Rdz 8,22
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2017)
Wobec rozmachu majestatycznego opisu zakończenia potopu zawartego w 9,1-17, uznawane tradycyjnie za dzieło redaktora kapłańskiego, zakończenie kataklizmu opisane w Rdz 8,20-22 bywa niekiedy traktowane jedynie zdawkowo w literaturze biblijnej, jako mające znaczenie drugorzędne W niniejszym opracowaniu, koncentrując się zapowiedzi Boga dotyczącej świata po potopie, pragniemy ukazać głębię teologicznej refleksji redaktora biblijnego. W jego ujęciu obietnica Boga zawarta w Rdz 8,22 nie ogranicza się do czysto temporalnej reorganizacji kosmosu po wydarzeniu potopu, ale przywołuje zasady pierwotnej organizacji świata, określone przez Boga w dziele stworzenia.
Ronald Hendel, The Book of Genesis: A Biography (Lives of Great Religious Books; Princeton – Oxford: Princeton University Press, 2013). Pp. xii + 287. Hardcover. U.S. $ 24,95. ISBN 9780691140124.
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2014)
“Snake,” “Life” or “Mother of All Living”? The Meaning of the Name חוה (Eve) and Its Role in Gen 3
Napora, Krzysztof (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2022)
In Gen 3:20, the redactor of the Book of Genesis reports for the second time the scene of naming the woman created by God from Adam’s rib (cf. Gen 2:21–23). The name אשה (woman) used by Adam in Gen 2:23 obviously relates – at least phonetically – to the noun איש (man). In this way, the editor expresses the idea of a certain relationship between man and woman. The existence of a similar, simple connection between the name חוה (Eve) and the title אם כל־חי (the mother of all living) is far less obvious and this conundrum has been noticed by translators and exegetes for at least 2000 years. An echo of these difficulties seems to be perceptible in the text of the Septuagint, in the writings of Philo and Josephus, in the Targums, as well as in the writings of some ancient Christian writers. This article represents one further attempt to present the panorama of modern hypotheses concerning Eve’s name and the role this naming play in Gen 3.