Przeglądaj wg Autor "Nossol, Alfons"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 65

Andrzej Hanich, Góra Świętej Anny ‒ centrum pielgrzymkowe Śląska Opolskiego 1945-1999. Studium historyczno-pastoralne, Wydawnictwo Instytut Śląski, Opole 1999, 520 ss., ISBN 83-86708-81-6.
Nossol, Alfons (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 1999)
Auftrag und Chancen der Christen in Europa
Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2002)
Duchowo-kulturowa tożsamość Europy jest rezultatem symbiozy elementów kultury Grecji i Rzymu, judaizmu i islamu, a także cywilizacyjno-kulturowych osiągnięć ludów łacińskich, celtyckich, germańskich i słowiańskich. O kształcie tej tożsamości przesądziło jednak otwarcie się tych ludów na działanie chrześcijańskiej wiary i to tak dalece, że bez odwołania się do chrześcijańskich kategorii nie można w pełni zdefiniować europejskiej tożsamości. Jednakże wraz z Oświeceniem rozpoczął się dla zakorzenionej w chrześcijaństwie europejskiej kultury proces sekularyzacji, który poprzez stopniowe „odczarowywanie świata” doprowadził do nasilającej się erozji i w końcu do głębokiego kryzysu religii. Moderny świat, który uformował się w Europie jest – tak, jak on sam siebie rozumie – w gruncie rzeczy a-religijny. Chrześcijaństwo i jego wartości – przekazywane przez stulecia w nauce, kształceniu, wychowaniu i w kulturze – przestały być ostatecznym fundamentem doświadczenia sensu i zbawienia. Europa przypomina bardziej ateński Areopag, na którym przemawiał Apostoł Paweł, a jej katedry – świątynie zbudowane „nieznanemu Bogu” Odpowiedzią Kościoła na postępujący proces dechrystianizacji Europy jest – jak określił to Jan Paweł II – „nowa jakość ewangelizacji” Kościół jest dziś wezwany, by bez zawahań realizował wizję II Soboru Watykańskiego „obecności w świecie” i „dialogu ze światem”, by postmoderną rzeczywistość odczytywał jako miejsce wiary, i w tej rzeczywistości na nowo określał swoje posłannictwo. Problemy ekologii i inżynierii genetycznej ukazując realną perspektywę możliwej destrukcji przyrody i istoty ludzkiej – człowieka jako człowieka – wskazują jednoznacznie na to, że powrót do norm, wartości, a tym samym do etyki stał się dla współczesnego człowieka sprawą „być albo nie być”. A właśnie tylko religia, a nie żaden system filozoficzny czy polityczny potrafi ponad wszelką wątpliwość uzasadnić, dlaczego moralność, wartości etyczne i normy mają być czymś więcej, aniżeli sprawą osobistego gustu, oportunizmu, czy społecznej konwencji, dlaczego normy i wartości mają zobowiązywać powszechnie i bezwarunkowo. Jeżeli jedność Starego Kontynentu ma być trwałym, a nie efemerycznym tylko wydarzeniem w jego historii, to musi ona być rozumiana jako pojednana i zintegrowana wspólnota wartości i kultury, w której nie może zabraknąć duchowo-kulturowej tradycji chrześcijaństwa. Tradycja ta zawiera ofertę takiej perspektywy, w której może zostać urzeczywistniona humanizacja ludzkiej przestrzeni życiowej i ludzkiej kultury. Przyjęcie tej oferty może ocalić europejskie społeczeństwa przed postępującą autodestrukcją, przed „kulturą śmierci” – na horyzoncie nie jawi się bowiem żadna inna oferta, żaden inny etos, który mógłby tego dokonać. Rozstrzygającym postulatem wiarygodności tejże oferty dla współczesnej Europy jest ekumeniczna jedność chrześcijańskich Kościołów.
Beitrag der Kirchen zum Aufbau Europas als „Gemeinschaft des Geistes”
Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2001)
Słowo „Europa” jest jednym z tych, które w obecnych czasach niezwykle często się słyszy, zwłaszcza w kontekście coraz bardziej jednoczącego się Starego Kontynentu. Mówi się jednak niemal zawsze o aspektach politycznych, gospodarczych czy narodowościowych tego procesu. Te wszystkie konsekwencje zdają się jakby nieco przesłaniać czynnik najistotniejszy dla jedności, a mianowicie wspólnego europejskiego ducha chrześcijańskiego. Choć Wspólnota Europejska czerpie swe korzenie z dorobku różnych państw i narodów, to nie można nie doceniać wspólnych korzeni chrześcijańskich, które głęboko tkwią u jej podstaw. Epoka postmodernizmu końca XX wieku inspirowana już wcześniejszymi ideami Oświecenia sprawiła, niestety, że znaczenie owych korzeni i wartości spychane jest margines, ustępując miejsca wartościom niemal wyłącznie świeckim i ulegając dominacji autonomicznego rozumu ludzkiego jako źródła wszelkiej prawdy. W rezultacie nowa europejska rzeczywistość staje się coraz bardziej areligijna. To ma swoje daleko idące reperkusje, najbardziej chyba boleśnie odczuwalne w relatywizowaniu wszelkich wartości. Kościół musi stawić czoła tej nowej sytuacji i jej wyzwaniom, przede wszystkim poprzez zalecaną przez papieża Jana Pawła II „nową jakość ewangelizacji”. Oznacza ona zdecydowane przeciwstawienie się postawie rezygnacji i izolacjonizmu, dążenie do dialogu i odnajdywania w naszej skomplikowanej rzeczywistości przestrzeni dla wiary. Podstawą jest tutaj człowiek i jego godność, jego poszukiwanie sensu życia i wartości, które może mu ofiarować wyłącznie religia. Odrzucenie Boga prowadzi nieuchronnie do relatywizmu etycznego, a w dalszej konsekwencji także do braku rozróżnienia między tym co dobre, a co złe. W takim właśnie świecie Kościół staje przed istotną kwestią: musi pozostać wiarygodnym i wnosić do niego elementy chrześcijańskie. Człowiek bowiem, zwłaszcza w świecie przenikniętym tak mocnym relatywizmem wartości, poszukuje mocnego oparcia, ale i czegoś, co nadałoby orientację i sens jego życiu, co pomogło by mu uczynić je autentycznie ludzkim; potrzebuje też obiektywnego uzasadnienia dla wartości moralnych. Stąd też ogromnym niepokojem musi napawać fakt, iż w preambule do „Kraty Podstawowych Praw Unii Europejskiej” podpisanej w Nicei 7 grudnia 2000 r. zabrakło odniesienia do Boga jako najistotniejszej podstawy wszystkich wartości. Także w nowoczesnym społeczeństwie istnieje miejsce dla chrześcijańskiej wiary, bez której byłoby ono zubożone o wiele cennych sił i możliwości. Kościół w przyszłej zjednoczonej Europie ma swoje miejsce i zadanie do spełnienia. Szczególnie cenną inspirację ze strony Kościołów chrześcijańskich dla budowania jedności może stanowić duch ekumeniczny, którego jednym z ostatnich z owoców jest „Karta Ekumeniczna” podpisana 2 kwietnia 2001 r.
Biblijny charakter współczesnej teologii katolickiej
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1968)
Biskup – sługa ludzi dobrej woli
Nossol, Alfons (Księgarnia Św. Jacka, 1989)
Chrystocentryczny charakter współczesnej teologii katolickiej
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1970)
Chrystocentryzm naszej służby
Nossol, Alfons (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1982)
Chrystocentryzm życia wewnętrznego
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1984)
Chrystologia dialektyczna Karola Bartha
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1976)
Chrystologia egzystencjalna
Nossol, Alfons (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1975)
Chrystologia historiozbawcza Karola Bartha
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1979)
Chrystologia inkarnacyjna Karola Bartha
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1978)
Chrystologiczna struktura teologii dogmatycznej
Nossol, Alfons (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1972)
Chrystologiczno-pneumatologiczne implikacje „Dekretu o ekumenizmie”
Nossol, Alfons (Wydawnictwo Świętego Krzyża, 1987)
Chrystus-Sługa i chrystocentryczna diakonia
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1983)
Congregatio sanctorum et vere credentium. Eklezjologia protestancka w zarysie
Nossol, Alfons (Wydawnictwo św. Krzyża, 1974)
Die Grundlagen des vereinigten Europa als einer „Gemeinschaft des Geistes”
Nossol, Alfons (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2004)
Spoglądając na ogromną różnorodność historyczną i kulturową jednoczącego się europejskiego kontynentu, niezaprzeczalnym faktem pozostaje, że tym, co stanowi podstawę jego jedności, jest wspólne chrześcijańskie dziedzictwo, którego idee i wartości wywarły na całej Europie niezatarte piętno. Nie przypadkiem zatem Stolica Apostolska, a zwłaszcza papież Jan Paweł II, byli zawsze zwolennikami zjednoczenia Europy i to bardzo szeroko pojętej, obejmującej także Europę środkowowschodnią. Zarazem jednak papież Jan Paweł II wielokrotnie gorąco apeluje, by nowa Europa nie utraciła swoich bezcennych, zaczerpniętych z chrześcijaństwa duchowych wartości, które niejako konstytuują jej „duszę” Zdumieniem i niepokojem zatem muszą napawać próby przemilczania owego chrześcijańskiego fundamentu Europy, czego przykładem jest chociażby projekt nowej konstytucji europejskiej, ponieważ dla jej istnienia niezbędne są nie tylko ustalenia prawne i sprawnie funkcjonująca gospodarka, ale nade wszystko stabilny fundament aksjologiczny, którego podstawę stanowią wartości chrześcijańskie. W tym kontekście nie można pozostać obojętnym na pełne troski słowa Ojca Świętego apelującego o budowanie „cywilizacji miłości i życia” zamiast „kultury śmierci”, ku której nieuchronnie zmierza społeczeństwo świadomie wyrzekające się wszelkich wartości duchowych. Jedną z najbardziej elementarnych potrzeb człowieka jest potrzeba wartości nadających życiu sens, o które zresztą dopomina się nie tylko papież, ale nawet współcześni niechrześcijańscy myśliciele, jak np. J. Weiler czy L. Kołakowski. Bezsprzecznie zatem to siła chrześcijaństwa, z jego stale aktualnymi ideami i wartościami, może i powinna stać się fundamentem dla budowania wspólnego europejskiego społeczeństwa, nawet dla niechrześcijan. Tego faktu nie zmienia w żadnym razie także otwartość Wspólnoty Europejskiej na ewentualne przyszłe członkostwo w niej kraju w przeważającej mierze muzułmańskiego.
Ekumeniczne implikacje przemian w Europie Środkowo-Wschodniej
Nossol, Alfons (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1994)
Starting from 1989 there have been many changes in the political, social and spiritual landscape of Europe. This turning point of history was not caused by the use of force, but by the erosion of the former authorities fundaments structure. The post-communistic communities of Eastern-Central Europe started to organize the regained freedom in the atmosphere of common enthusiasm and euphory. Very soon, it turned out that this undertaking process of transformation is accompanied by many negative phenomena such as: unemployment, diminution of social security services, rapid social differentiation, corruption, domination of the particular interests of many political parties. The author of the article tries to present three main types of attitudes which should be overcome in order to help people in the post-communistic countries and the role of the Church. In the first part, hesketches attitudes and behaviours typical for homo sovieticus it means for human being who was formed by the ideology and practice of communism, in the Soviet Union and other teritories of the soviet hegemony. One can point out that homo sovieticus is a collective being who was deprived of all humanistic and spiritual values and ideals like the longing for freedom, truth or creativeness. The homo sovieticus lost consciousness of his dignity as a person and feels his identity only as a member of a collective. There is a very big ecumenical task for Churches to help to overcome the homo sovieticus phenomenon. This must be reached by proclaming salvation in Jesus Christ, and showing the return way to Christian values as ethical basis of human individual and social existence. The second part of the article refers to the attitudes and behaviours finding expression in radical nationalistic tendencies in post-communist Europe. In many countries there are two opposite tendencies: the first one, the new future “Europeanization” related to the new forms of the integration of countries and nationalities. The second one, the “nationalistic populism” postulating the return to the old type nation or even secession and separatism. The break-down of the communistic ideology caused the spiritual emptiness and disorientation, from which the most popular are liberalism and nationalism. The problem of nationalism put the Churches of Eastern-Central Europe in front of a very difficult dillemma: how to set up the right border between that what is religious and that what is national or even nationalistic. Churches should help the community of European countries in looking for the awareness of the Christian roots of the European culture. Being national, Churches should underline in their pastoral factors, creating the new European quality - “unity in diversity” The third part of the article presents the attitudes and behaviours which strike in the ideal of European unity and its cultural Christian heritage. The Christian Churches have an important role to play in the process of unification of Europe. All their pastoral tasks, connected with the historical turning-point of 1989, should be considered in the wider perspective of re-evangelization (a new evangelization) of the whole Europe. It will be a very important witness of truth, freedom and love. Close relations of the Eastern and Western Churches on the foundation of “unity in diversity” or “reconciled diversity” will be the significant witness for people and nations. In the centre of the new evangalization of Europe there should be a person with all dimensions of their current human existence.
Elżbieta Adamiak, Błogosławiona między niewiastami. Maryja w feministycznej teologii Cathariny Halkes, Wydawnictwo KUL, Lublin 1997, 178 ss.
Nossol, Alfons (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 1999)
Elżbieta Adamiak, Błogosławiona między niewiastami. Maryja w feministycznej teologii Cathariny Halkes, Wydawnictwo KUL, Lublin 1997, 178 ss.
Nossol, Alfons (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 1999)