Przeglądaj wg Autor "Odoj, Wojciech"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Humanista Francisco de Peñalosa (c. 1470–1528) i jego „Lamentacje”
Odoj, Wojciech (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2020)
Francisco de Peñalosa (c. 1470–1528), who is considered to be the greatest and finest Spanish composer prior to Cristóbal de Morales, composed a significant number of the compositions which are mainly preserved in Tarazona 2/3 (copied between 1521 and 1528), the largest source of Iberian sacred music from the early sixteenth century. Among the Tarazona compositions there are four Lamentations, of which three are attributed to Peñalosa. His Lamentations appear to be the earliest Spanish polyphonic settings of Jeremiah poems whose authorship is known. Peñalosa’s Lamentations are slightly different from the others composed at that time. Written by a composer from the peninsula, they have at least a few characteristics typical for Spanish writing, which distinguishes them from other Lamentations found in Petrucci’s collection of 1506, and some others which resulted from his individual approach to the treatment of Jeremiah verses. By special treatment of the words of the Lamentations Peñalosa joined the broad group of the composers affected and inspired by the beauty of the poem and deep emotions which it expresses. As a composer who was a maestro de musica and music teacher of the king’s grandson, Ferdinand, and who could have studied liberal arts and known Latin fluently, Peñalosa reveals himself as a creative artist, and a true and sensitive human being, as a person who was aware of what means to be a humanist.
Motet „Sancta Maria succurre miseris” Costanzo Festy i jego melodyczne związki z litanią loretańską
Odoj, Wojciech (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)
It was demonstrated that instead of the four melodic formulas for the Litany of Loreto found in Processionale monasticum the formula extensively used in the Litany was derived from the Litany of the Saints. Associated with the first Marian invocation – Sancta Maria, ora pro nobis from the Litany of Loreto, this formula was often employed in the polyphonic settings of the Magnificat antiphon Sancta Maria, succurre miseris by composers active toward the end of the sixteenth and in the seventeenth century. I argue that the formula from the Litany of the Saints might have been incorporated in the Litany of Loreto earlier. In the version of the Litany of Loreto found in Processionarium published in 1913 this formula appears not with the invocation Sancta Maria, ora pro nobis but with another one – Speculum justitiae, ora pro nobis. Several composers from the first half of the sixteenth century, including Costanzo Festa, might have had access to this version of the Litany of Loreto as they seem to have borrowed some musical material from the version of the Litany of Loreto from Processionarium – including the formula from the Litany of the Saints – for their settings of Sancta Maria succurre miseris.
Polifoniczne opracowania wersetów z Pieśni nad Pieśniami w czasach Johna Dunstaple’a i Leonela Powera
Odoj, Wojciech (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2016)
Na przełomie XIV i XV w. w Anglii Maryja Panna cieszyła się niezwykłą czcią i ufnością. Angielskie polifoniczne cantilenas z XIV w., z tekstami głównie dedykowanymi Najświętszej Maryi Pannie, należy postrzegać właśnie w kontekście rozpowszechniającego się w tym czasie kultu maryjnego. Pod koniec XIV i na początku XV w. zaczęto w szczególny sposób interesować się wersetami z Pieśni nad Pieśniami. Wystarczy spojrzeć na repertuar zawarty w rękopisie Old Hall aby przekonać się jak wielką popularnością teksty te cieszyły się w Anglii. Polifoniczne opracowania wersetów z tej księgi należą do kategorii polifonicznych antyfon wotywnych. Kompozycje takie występują w twórczości dwóch najważniejszych i najsłynniejszych wówczas kompozytorów angielskich – Johna Dunstaple’a i Leonela Powera. Najpopularniejszym i najlepiej znanym utworem Dunstaple’a jest motet Quam pulchra es, uważany za świetny przykład tzw. stylu angielskiego, la contenance angloise. Celem tego artykułu jest pokazanie, że oprócz tych dwóch kompozytorów, w Anglii działało wówczas jeszcze kilku innych, którzy wykazywali zainteresowanie wersetami z Pieśni nad Pieśniami oraz w znaczący sposób przyczynili się do rozwoju muzyki angielskiej i mieli znaczący wpływ na kompozytorów tworzących na kontynencie.