Przeglądaj wg Autor "Pastwa, Andrzej"
Teraz wyświetlane 1 - 17 z 17
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Autorskie projekty reformy kan. 1086 § 2 (CIC 1917). Zmiana paradygmatu: odwrót od formuł kontraktualistycznych ku ujęciom personalistycznymPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2009)Pozycja „Consortium totius vitae” (kan. 1055 § 1). Terminologiczna recepcja nauki soboru watykańskiego II o małżeństwiePastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2005)Pozycja Pozycja Ekumeniczny walor formuły kodeksowej fructuosa liturgica matrimonii celebratione (KPK, kan. 1063, n. 3)Pastwa, Andrzej (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2010)This study is an attempt to analyze, from the ecumenical perspective, number 3 of canon 1063, especially the expression: a fruitful liturgical celebration of marriage. The first point presents doctrinal reasons which are at the foundation of the principium expressed in article 1631 of The Catechism of the Catholic Church: “Sacramental marriage is a liturgical act” The second point develops the thesis that the essence of the liturgy of marriage between the baptized is a Church proclamation of the truth of the sacramental sign: “the spouses signify and share in the mystery of the unity and fruitful love between Christ and the Church” (can. 1063, no. 3). The third point, according to the unquestionable rule of the immanence and the mutual interrelation between liturgy and theology, shows the practical side of ecumenical efforts which is present in commonly elaborated protestant-catholic liturgical rites of interchurch marriages. The interest is focused in four currently used rites: German (1995), German, so-called Formular C (1974), Austrian (1997) and Swiss (2001). Results of the analysis confirm the intuitions of professor Heribert Heinemann from the University of Bochum, who points out an ecumenical aspect of the Council definition of Christian marriage (family) describing it as Ecclesia domestica (Lumen gentium, no. 11). Heinemann’s opinion that the interchurch marriage is a Domestic Church should be fully supported. In this marriage, the Church is revealed in a particular sense. As, at the present time, the one Mystical Body of Christ, in its social dimension, is experiencing divisions (communio non plena), so in the same way its “particle” – the interchurch marriage, is a visible sign of a missing Church communion. At the same time, it is necessary to keep in mind that the marriage of Christians is a sign of unity (and fecund love) between Christ and the Church. This marriage, thanks to the grace of the Holy Spirit, has the meaningful task of participating in the redemptive mission of the Church. In this context, the interchurch marriage can certainly be termed a “laboratory of unity” (Benedict XVI).Pozycja Forma kanoniczna małżeństw mieszanych w świetle motu proprio „Omnium in mentem” i nowszych uregulowań Stolicy ApostolskiejPastwa, Andrzej (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2011)This article throws light on problems related to the interpretation of the crucial canons which regulate marriages in which one party is a Catholic and the other a non-Catholic (matrimonia mixta - according to CIC and CCEO). The theological and canonical context of these regulations is based - among others - on the following issues: different concepts of the relationship between liturgical and canonical forms of marriage; implications of being lawfully baptized in light of the rule eo ipso sacramentunr, the meaning of canonical prohibition of duplicate ceremonies. Every pastor who wants to fulfill the spirit of these canonical regulations should take into account the teaching of the Apostolic Exhortation Familiaris Consortia (1981) repeated in Ecumenical Directory (1993): “These marriages (...) contain numerous elements that could well be made good use of and developed both for their intrinsic value and for the contribution they can make to the ecumenical movement. This is particularly true when both parties are faithful to their religious duties. Their common baptism and the dynamism of grace provide the spouses in these marriages with the basis and motivation for expressing unity in the sphere of moral and spiritual values” (Ecumenical Directory, no. 145).Pozycja Giorgio Zannoni, Il matrimonio canonico nel crocevia tra dogma e diritto. L’amore avvenimento giuridico, Genova, Casa Editrice Marietti 2002, 505 s.Pastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2005)Pozycja Indissolubilitas... quae ratione sacramenti peculiarem obtinet firmitatem (kan. 1056). Uwagi o relacji nierozerwalność–sakrament małżeństwaPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2011)This paper is based on the following statement of Pope Benedict XVI taken from his address to the Roman Rota on the Indissolubility of Marriage (29 January 2010): “...existential, person-centered and relational consideration of the conjugal union can never be at the expense of indissolubility, an essential property which, in Christian marriage, obtains, with unity, a special firmness by reason of the sacrament (cf. CIC, can. 1056)”. The essential message of Pope Benedict XVI can be expressed in this way: In our days the rule of indissolubility of marriage, rooted in the mystery of Creation and Redemption, is obscured and distorted. This fact creates the urgent need for deeper reflection on the relationship between indissolubility and sacrament. More precisely, having in mind renewed anthropology, it is necessary to find an answer to the question: How to understand firmitas? – the key category of the canonical norm quoted by the Pope. The magisterium of Pope Benedict XVI, especially his speeches to the Roman Rota (2006-2010), allows for the formulation of a thesis on the genetic foundation of the sacramental dimension of marriage in the “lifelong” character of union between man and woman. Consequently, the indissolubility (essential quality of marriage) – seen in a personal and historical perspective of consortium totius vitae – appears as an institutional expression of the power of the bond of the “covenant of conjugal love”.Pozycja Libero Gerosa, Interpretacja prawa w Kościele. Zasady, wzorce, perspektywy, tł. K. Kubis, A. Porębski, Kraków, Wydawnictwo WAM, 2003, 284 s.Pastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2005)Pozycja Officium „proponendi et exponendi omnia” (kan. 1432) in favorem veritatis. Znaczenie animadveriones obrońcy węzła w procesie o nieważność małżeństwaPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2007)Pozycja Personalistyczna struktura małżeństwa kanonicznego w nauczaniu papieża Jana Pawła IIPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2001)Pozycja Podstępne wprowadzenie w błąd jako wada zgody małżeńskiej w kodeksie Jana Pawła IIPastwa, Andrzej (1991)Pozycja Prawne implikacje magisterium papieża Jana Pawła II o miłości małżeńskiejPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2000)Pozycja Prawo do obrony i swobodnego dostępu do adwokata. Systemowe gwarancje realizacji praw podmiotowych stron w procesie de nullitate matrimoniiPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2008)Pozycja Pozycja Przemysław Józef Góra, Diritti e doveri derivanti dalla vocazione al matrimonio e alla famiglia nella legislazione sinodale polacca dopo il 1983, Pontificia Universitas Sanctis Crucis. Facultas Iuris Canonici. Thesis ad Doctoratum in Iure Canonico totaliter edita, Łódź 2008, 165 s.Pastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2013)Pozycja Sacerdos iustitiae veritatem de matrimonio dicit. Die Eigenart des Amtes eines Kirchenrichters und deren ekklesiologische VoraussetzungenPastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2008)Najwyższym powołaniem sędziego kościelnego jest „posługa prawdzie i miłości (caritas) w Kościele i dla Kościoła” (Jan Paweł II). Odkrycie na nowo w posoborowym magisterium papieskim niniejszej reguły śmiało można uznać za kamień milowy w pracach badawczych nad specyfiką urzędu sędziego kościelnego. Konsekwentnie – od strony negatywnej – trzeba dziś akcentować, że funkcji sędziowskiej wykonywanej w Kościele nie da się zamknąć w obrębie autonomicznego, separacyjnie rozumianego ius dicere, a mianowicie opartego na prawie materialnym i osiągniętego na drodze określonej prawem procesowym, ustalenia w wyroku sądowym, jaka norma wiąże tego, kogo wyrok dotyczy. Optyka podstawowej zasady eklezjologicznej: communio, sytuuje bowiem urząd sędziowski w obrębie jednej (niepodzielnej) władzy kościelnej, odnosząc go wprost do sakramentalnego „reprezentowania” Pana (poprzez urząd biskupa diecezjalnego) w potrójnej funkcji: uświęcania, nauczania i pasterzowania. Sprawowanie w Kościele władzy sądowniczej to nic innego jak wykonywanie unius sacrae potestatis zawsze związanej z aktualizacją tria munera Christi – trzech wymiarów jednej misji i posługi Chrystusa. Pełnić zatem wiernie posługę sędziowską znaczy: być „do końca” świadomym eklezjalnej nierozdzielności ról – z jednej strony kapłana, nauczyciela i duszpasterza, z drugiej sprawiedliwego sędziego. Wyłącznie w takim kontekście może być współcześnie głoszona prawda, że ius dicere specyfikuje wymienioną posługę. Od strony pozytywnej – w posoborowym magisterium papieskim kierowanym do pracowników wymiaru sprawiedliwości (alokucje do Roty Rzymskiej) wypada dostrzec chrystologiczny paradygmat w ukazywaniu specyfiki urzędu sędziego kościelnego. Posługa dicere ius in Ecclesia jest wykonywana w imię Jezusa Chrystusa i nie kto inny, jak tylko Chrystus w każdej służebnej aktywności kościelnego wymiaru sprawiedliwości pozostaje jedynym Sędzią, Fundamentem i Miarą wszelkiego sądzenia w Kościele. Tu leży odpowiedź na pytanie, dlaczego urząd i posługa sędziego kościelnego mają, w świetle wzorcowego określenia św. Grzegorza Wielkiego, rys par excellence kapłański. Jeśli przyjąć, że służba na wzór Chrystusa Arcykapłana, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mk 10,45), identyfikuje posługę apostolską, to realizowane w duchu kapłańskim ministerium iustitiae (we wszelkiej aktywności sędziego) zakłada konsekwentne wcielanie zasady, której na imię diaconia. Owo mocno zakorzenione w tradycji chrześcijańskiej kryterium każe widzieć – w ramach oryginalnego porządku prawnego określonego przez Miłość – służebną funkcję sędziego kościelnego w kształtowaniu komunii wiernych in caritate poprzez bycie „efektywnym mistrzem konkretnej diaconia w stosunku do każdego człowieka, a nade wszystko chrześcijanina” (Jan Paweł II).Pozycja Zugehörigkeit zur Katholischen Kirche. Kanonistische Klärungen zu den pastoralen Initiativen der Österreichischen Bischofskonferenz. Festschrift für Bischof DDr. Klaus Küng zur Vollendung des 70. Lebensjahres, Wien 2010, 88 s. [Die österreichischen Bischöfe, hg. vom Generalsekretariat der Österreichischen Bischofskonferenz, Heft 10].Pastwa, Andrzej (Księgarnia Św. Jacka, 2011)