Przeglądaj wg Autor "Rabiej, Jan"

Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6

Chrześcijańska architektura sakralna – problem świątyń desakralizowanych oraz przestrzeni parasakralnych
Rabiej, Jan (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2012)
The notion sacrum summarizes the transcendent horizon of human’s consciousness {homo religiosuś). Hierophany acts are states in which a man experiences a participation in the reality of sacrum is witnessing its views, has an insight behind the “mystery of the curtain” the characters, places, buildings, in which the assimilation of sacral space’s values occur, are the anticipation forms of the same reality – initiated by a man. They are an essence of places of worship, sanctuaries and churches. Signs – appropriate to the sacral spaces, we find today in the architecture, which does not serve to functions of religious cult: in museums, concert halls and wellness centers. At the same time, it becomes more common to transform structures originally sacred into secular functions – from the widely understood culture, through the housing to the entertainment. These phenomena enhanced the state of “confusion” in a semantic dimension of the contemporary architecture – especially the sacral architecture. The crisis of the contemporary Christian church architecture is related to an increasing relativization of values identified with the concept of sacrum. A permanent source of references, from which the creators of modem churches bring inspirations, is a liturgy – act of believers’ community rooted in the tradition and conditions of the space and time.
Kościół – Miastem Bożym (Civitas Dei)
Rabiej, Jan (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2001)
Miejsce katedr w krajobrazie Europy
Rabiej, Jan (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 1997)
Śląskie sanktuaria – miejsca zachowania transkulturowej ciągłości
Rabiej, Jan (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2014)
Sanctuaries are very special places for all religions, which are rooted in various, cultural settings. The essence of pilgrimage to them flows from a free choice of taking a trek, overcoming divisions as national borders and distinct ethnic, national or religious groups. Holy hills, wonderful sources and other natural relics of supernatural events, and above all, a silhouette of pilgrimage shrines are still recognizable signs of transcendent intuition, which are inscribed in human’s nature. In Silesia – the borderland – where precious threads of their traditions were located by Poles, Germans and Czechs for centuries. Sanctuaries create an extremely colorful mosaic of places – “the guest houses” such as: Wambierzyce in Lower Silesia, Mount St. Anne in the Opole and Piekary in Upper Silesia. They are engraved in the landscape thanks to recognizable qualities of architectural forms of churches, monasteries, calvary chapels and Pilgrim houses. As the history of Silesian sanctuaries proves, they have become an milieu of a local communities crystallization. In their light, generations of many nations grow up to overcome mutual differences, animosities or even a hostility fueled at times of wars, uprisings and subsequent occupations. Undoubtedly, an assimilation of newcomers from abroad, who settled in Silesia permanently, has occured in these places. These “houses” are still alive, as both religious centers and treasures of a widely implied notion of the culture.
Światło i kolor – uniwersalne walory architektury sakralnej
Rabiej, Jan (Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego, 2015)
Kolor jest rodzajem promieniowania świetlnego. Nauka bada kolory jako zjawisko fizyczne, fizykochemiczne, a także fizjologiczno-psychologiczne. Światło i kolory są elementarnymi środkami orientacji człowieka w środowisku. Łączą się w nich jakości racjonalne z intuicyjnymi. Światło i kolor są podstawowymi kategoriami estetycznymi dla sztuk wizualnych, również dla architektury sakralnej. Człowiek doświadcza architekturę przez zmysły: wzroku, dotyku, słuchu i zapachu. Sens architektury dopełnia metafizyczny instynkt człowieka. Światło jest kreatorem zarówno wymiaru fizycznego, jak i metafizycznego budowli. Bez światła architektura traci wielozmysłową integralność. Światło i kolor to uniwersalne walory, które czynią architekturę przestrzenią sakralną. To one umożliwiają kreowanie w formach budowli symbolicznych narracji. Dzięki nim w trójwymiarowych przestrzeniach dostrzegamy intuicyjnie pierwiastki nieskończoności.
Wieża znakiem wiary – Kościół bez wieży?
Rabiej, Jan (Wydawnictwo Św. Krzyża w Opolu, 1997)