Przeglądaj wg Autor "Rakocy, Waldemar"

Teraz wyświetlane 1 - 20 z 42

2 Kor 1, 15-16: Pawłowy plan wizyt w Koryncie i jego realizacja
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
The subject of the article is the information in II Cor 1,15-16, according to which Paul did not put into effect the visit to the Corinthians that he had foretold. In the contemporary biblical studies there are two fundamental opinions on the degree to which the visit was not executed: 1) the Apostle did not make the foretold visit at all; 2) he made only half of it, that is from Corinth he went to Macedonia, but he did not return to Corinth as he had announced earlier. A verification of the two opinions leads to the conclusion that the latter one meets with objections that raise serious doubts; the former one does not create such difficulties and seems more plausible.
2 Kor 10-13: „List we łzach”?
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
The literary unity of II Cor has been the subject of discussion for over two centuries. Most attention has been paid to the last four chapters of the Letter, suggesting – at the end of the previous century – that at least in some part it is the so called “Letter in tears” which Paul sent to Corinth before II Cor. The hypothesis that enjoyed a large popularity in the first half of the 20lh century was rejected by many scholars in the recent decades. The arguments that were put forward against it seem sufficient at the present stage of research to accept that it is not in keeping with the reality. Instead of the abandoned hypothesis the belief is enjoyed, especially in the Anglo-Saxon countries, that Chapters 10-13 were written some time after 1-9. Although equally important arguments against this hypothesis cannot be presented as against the previous one, this does not necessarily mean that it is true. If the literary unity of II Cor is not accepted, the solution to the problem should be looked for in the history of the Letter's redaction. Results of this research may lead to the conclusion that a solution of the intricate problem of Chapters 10-13 is beyond our possibilities.
Abraham J. Malherbe, The Letters to the Thessalonians (AB 32B), New York: Doubleday 2000, ss. XX + 508 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2004)
Akwila i Pryscylla: współpracownicy apostoła Pawła i wczesnochrześcijańscy misjonarze
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)
The article discusses the issue of the Jewish married couple, Aquila and Priscilla, who at the beginning of Christianity actively participated in the evangelization of the world of those times. The study shows their connection with Paul and their contribution in their work. The article has a mainly historical character.
Aldo Martin, La tipologìa adamica nella lettera agli Efesini, AnBib 159, Roma: Editrice PIB 2005, ss. 408 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2007)
“[...] and Thus All Israel Will Be Saved” (Rom 11:26). The Question about the Moment in the History of Salvation
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2006)
Podjęty w artykule problem przedstawiliśmy w trzech etapach analiz. W pierwszej kolejności przeanalizowaliśmy sposób, w jaki - według apostoła Pawła – cały Izrael dojdzie do zbawienia (modus salutis accedendae). Z przeprowadzonych analiz wynika, że powiązał on ze sobą ściśle losy Izraela i pogan w dojściu do zbawienia: tak jak ich losy są od siebie wzajemnie zależne, tak samo są ze sobą powiązane kolejne etapy (z ich udziałem) w historii zbawienia. Apostoł rozpatruje niewiarę Izraela i następnie jego powrót w kategoriach historiozbawczych – dlatego mógł sądzić, że kiedy „pełnia pogan” uwierzy w Chrystusa (spełniony ten warunek), siłą rzeczy przyjdzie czas na zbawienie całego Izraela; do zbawienia całego Izraela prowadzi dopełnienie ewangelizacji pogan (niepobudzenie go do zazdrości). Zbawienie całego Izraela będzie ostatecznie wynikiem działania Boga, tj. dokona się poprzez przyjście Wybawiciela (modus salvandi). W tym duchu postrzegamy działalność misyjną Pawła: w pierwszej kolejności prowadził ją, aby zanieść Ewangelię poganom (wypełniając zbawczy plan Boga względem nich), ale jednocześnie czynił to w nadziei, że im szybciej nastąpi dopełnienie ewangelizacji pogan, tym szybciej dokona się zbawienie całego Izraela. W dalszej kolejności skupiliśmy się już tylko nad momentem, kiedy to nastąpi. Skoro apostoł rozpatruje zbawienie całego Izraela w kategoriach historiozbawczych (nie czasowych), pytanie o moment musi pozostawać w ramach tej kategorii i dlatego odnosi się bądź do obecnego etapu historii zbawienia (czas Kościoła), bądź do jej pełnej realizacji (czasy ostateczne). Próba bliższego uściślenia czasu stoi w sprzeczności z zastosowaną kategorią. Apostoł mówiąc o dobru dla świata, jakie będzie wynikiem zbawienia Izraela, skupia się na wielkości tego dobra, nie na jego naturze. Takie podejście do problemu sugeruje niemożność bliższego określenia tegoż dobra (nie zamierzał go ukrywać) i tym samym każę je widzieć raczej w związku z ostateczną realizacją zbawczego planu Boga (zlanie pełni błogosławieństwa na pogan i na Izrael). Na to wskazuje też przytoczony cytat z Izajasza oraz kontekst apokaliptyki żydowskiej. Dlatego za najbardziej prawdopodobne uznajemy to, że apostoł – mówiąc o zbawieniu całego Izraela w Rz 11, 25b-26a – lokował to wydarzenie w kontekście czasów ostatecznych. Nie podejmujemy się jednak stwierdzenia, czy miał na myśli samą paruzję.
Antypawłowa opozycja w Liście do Galatów
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1997)
Boża sprawiedliwość objawiająca się w dziele zbawienia człowieka przez krzyż
Rakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2002)
The article concerns the justice of God being revealed in the act of redeeming the man by cross (on the basis of the Romans). The author first distinguishes two aspects of the justice of God: the will/decision to redeem the man and the way of carrying it out i.e. the death of the Son. Then the author puts forward Pau’s two arguments for the redemption by the cross as well as questions the thesis that the Son’s death puts in doubt the Father’s love. He defies the thesis of those who claim the cross was not necessary in the act of redemption. The author proves the cross had become the tool of revealing the vastness of God’s love towards the man and his justice: God chooses the action most perfect of all in reference to His creature.
Chantal Reynier, Paul de Tarse en Méditerrannée. Recherches autour y de la navigation dans l’Antiquité (Ac 27, 1-28, 16), LD 206, Paris: Les Editions du Cerf 2006, ss. 288 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2007)
Colin R. Nicholl, From Hope to Despair in Thessalonica. Situating 1 and 2 Thessalonians, SNTSMS 126, Cambridge: University Press 2004, ss. 315 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2006)
Datacja pierwszej misji Pawła w Koryncie
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2002)
The author of the article tries to determine the years of St Paul’s first mission to Corinth. In order to do this he presents a review of the state of research from which it follows that 50- 51 AD is the most often mentioned year. However, there are opinions that the Apostle came to Corinth for the first time at the beginning of the forties. The difference in the opinions results from the two premises on which the above datings are based: the time of Gallio’s proconsulate and expulsion of Jews from Rome at the time of Claudius. Analysing the above historical facts the author comes to the conclusion that the year of expulsion of Jews from Rome (41 or 49) is not unequivocally determined, and hence dating St Paul’s first mission to Corinth as the beginning of the forties is doubtful. The time of Gallio’s proconsulate in the years 51-52 should be considered a sure base for the chronology of St Paul. Since he came to Corinth more than a year before Gallio took office, his first mission to that town would last from February/March 50 to August/September 51. Defining the Apostle’s stay in Corinth also allows pointing to the moment of the beginning of his journey that brought him to the capital of Achaia. Evangelising the previous centres took Paul at least two years, so he set off from Antioch no later than spring 48; however, it is more probable that it happened a year earlier.
Dean Ph. Bechard, Paul Outside the Walls: A Study of Luke’s Sociogeographical Universalism in Acts 14: 8-20 (AnBib 143), Rome 2000, ss. 541 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2002)
„Election” as a Salvific Category According to Romans 9. Study of a Biblical Concept
Rakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2010)
W Rz 9, 4-5 Apostoł przytacza całą listę przywilejów Izraela, które podkreślają jego szczególną pozycję. Zwłaszcza chrześcijanie wywodzący się z pogaństwa mogli dojść do wniosku, że skoro Izrael nie uwierzył w Mesjasza, coś zawiodło w ekonomii zbawienia. Taka też jest teza, która znajduje się w Rz 9, 6a i brzmi: „Nie znaczy to jednak wcale, że słowo Boże zawiodło”. Przeglądając listę wymienionych w 9, 4-5 przywilejów zauważa się brak jednego - wybraństwa. Autorzy sporadycznie przywiązują do tego wagę. Wydaje się, że przemilczenie przywileju wybraństwa jest świadomym zabiegiem. Od w. 6b, czyli od pierwszych słów po postawionej tezie, Apostoł skupia całą uwagę na naturze wybraństwa w historii zbawienia. Przyglądając się temu zagadnieniu ustaliliśmy, że Pawłowe rozumienie wybraństwa daje odpowiedź na postawioną tezę o trwałości słowa Bożego: dzięki temu, że nie wszyscy, którzy pochodzą z Izraela, są ludem wybranym (w. 6b; por. w. 8a), nic nie zawiodło w ekonomii zbawienia. W wiernej reszcie, podobnie jak w przeszłości, wypełnia się cały zamysł zbawczy. Apostoł odcina się od jedynie historycznego rozumienia wybraństwa i akcentuje jego wymiar zbawczy. Oddzielenie koncepcji wybraństwa od zbawienia sprawia bowiem, że traci ono związek z Bożym planem względem ludzkości i staje się jakimś niezrozumiałym gestem osobistej sympatii ze strony Boga czy nawet kaprysem. Pawłowa interpretacja wybraństwa odbiega od tego, jak je postrzegano w czasach biblijnego Izraela. Nie powinno to dziwić, gdyż po pierwsze Izrael odszedł od pierwotnego zamysłu Boga, obecnego w życiu patriarchów (w. 7-13), przywiązując zbyt dużą wagę do więzów krwi, a po drugie dzieło Jezusa Chrystusa polega na tym, że przewyższa wszystko, co zostało powiedziane w czasach Starego Przymierza. Modelem w rozumieniu idei wybraństwa jest zatem historia patriarchów, następnie koncepcja wiernej reszty, co znajduje kontynuację w Kościele i ostateczne wypełnienie w królestwie niebieskim. Takie rozumienie wybraństwa odsłania dynamikę zbawczego zamysłu Boga, który osiąga kolejne etapy realizacji w historii zbawienia. W przeciwnym razie mamy do czynienia jedynie ze statycznym pojmowaniem wybraństwa, a to jest obce ekonomii zbawienia.
Francesco Bianchini, L’Elogio di sé in Cristo. L’utilizzo della περιαυτολογία nel contesto di Filippesi 3, 1-4, 1, AnBib 164, Roma: Editrice PIB 2006, ss. 322 (z indeksami).
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)
I. Levinskaya, The Book of Acts in Its Diaspora Setting, w serii: The Book of Acts in Its First Century Setting, t. 5, Michigan 1996, ss. 284.
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998)
John T. Lentz, Luke’s portrait of Paul, (SNTSMS 77), Cambridge: Cambridge University Press 1994, ss. 192.
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1997)
John T. Squires. The Plan of God in Luke-Acts. SNTSMS 76. Cambridge: Cambridge University Press 1993 ss. 233
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)
Justification by Faith in Phil 3, 9. A Literary and Theological Analysis
Rakocy, Waldemar (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2009)
Przedmiot studium stanowi wypowiedź apostoła Pawła z Flp 3,9. Tekst rzuca ważne Światło, obok Ga i Rz, na Pawłowe rozumienie usprawiedliwienia z wiary w Jezusa Chrystusa. Omawiani autorzy dostrzegają dwa zasadnicze problemy: 1) jak rozumieć „moją sprawiedliwość” w pierwszej części wypowiedzi, 2) które z członów każdej z dwóch przeciwstawnych części stanowią jądro wypowiedzi i odpowiadają sobie wzajemnie. W wyniku przeprowadzonego studium doszliśmy do wniosku, że trudno jest mówić o wyzbyciu się przez Pawła sprawiedliwości z Prawa dla sprawiedliwości z wiary. Obie pochodzą od Boga i się dopełniają. Wyrażenie w 3, 9a: „ta z Prawa” nie jest równoznaczne sprawiedliwości z Prawa i należy je rozumieć jako błędną interpretację tej drugiej. Ta błędna interpretacja sprawiedliwości z Prawa: to sprawiedliwość, o której Paweł mówi, że nie jest jego („nie mając mojej sprawiedliwości”). Flp 3, 9 jest świadectwem rozwoju Pawłowej świadomości: kiedyś błędnie pokładał całą nadzieję na usprawiedliwienie w sprawiedliwości z Prawa, teraz pokłada ją w wierze w Chrystusa, ale nadal praktykuje pierwszą (Boże przykazania), znając już jej właściwe przeznaczenie w zamyśle Boga.
Kolejność, liczba i kształt „biada” w Q: próba rekonstrukcji na bazie Mt 23 i Łk 11
Rakocy, Waldemar (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2000)
The author seeks to determine the sequence, number and shape of particular "woes” in the source Q. The reconstruction of the sequence of the number of "woes” in Q allows us to a greater or lesser extent come closer to tradition at the basis of Mt and Lk. The sequence of "woes” in Mt is closer to Q. To determine the shape (even approximate) of individual "woes” remains highly hypothetical (that is why Mt and Lk could use various version of a common tradition). The editorial trends of Mt and Lk suggest only greater or lesser relationship with Q.
Kościół nowym stworzeniem w Chrystusie według piśmiennictwa Pawłowego
Rakocy, Waldemar (Uniwersytet Szczeciński, 2011)
The Church constitutes a unity with Christ and creates with Him quasi one person. It is fairly a new creation. The encyclical by Pius XII Mystici corporis refers to this tradition and underlines the union of Christ with his Church. To describe the reality of new creation the apostle was mainly appealing the Church as body of Christ, e.g. so called eschatology made and to the divinization of the human nature. This new creation is characterized by an inseparable unity of Christ with the Church and thereby sharing the life of the God by the people of God. What belongs to God is shared by us. This way the Church is like a quasi breastplate, through which the evil cannot spear and hurt us. He cannot spear , since the Church is Christ. One could here connote a picture of a child in mother’s womb: it constitutes a unity with her, is living her life and is safe within her.