Przeglądaj wg Autor "Raszewski, Marek"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Bóg jako pedagog w pismach prorockich odnoszących się do wspólnej historii Izraela i Edomu
Raszewski, Marek (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2006)
In the article, concerning the prophetic interpretation of God's pedagogy revealed in the history of Israel and Edom, we have presented a reconstruction of prophetic proclamations concerning both lsrael and the neighboring nations which were personified by Edom. Although the prophets focused their attention mainly on Israel and Judah, they knew that Yahweh was the Lord of all the nations and no nation remained outside His judgment. What He condemned and punished in His nation, he also condemned and punished in other nations. We have come to a conclusion, that in the analyzed prophetic texts there are also, apart from the foretelling of Edom's punishment, prophetic appeals for Edom's participation in the Messianic salvation. The Holy Bible analysis, especially the analysis of the prophetic book on Edom that we have presented, points to a gradual rise of the chosen nation's awareness of the fact that God loves all men. This plays a sigrufieant role in God's pedagogy revealing different aspects of God's love, on one band foretelling Edom's punishment and on the other: its salvation.
Relacje Edomu z Izraelem w świetle Starego Testamentu
Raszewski, Marek; Szmajdziński, Mariusz (Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”, 2015)
Edom is a land in the south of eastern Transjordan. In the time of the Old Testament it was the southeastern neighbor of the Southern Kingdom. The Edomites are related to the Israelites. Esau was the son of Isaac. The close relationship of Esau to Israel is especially emphasized in the narratives which point out his closeness with Jacob-Israel, and describe their birth as twins (Gen. 25). Biblical information about Edom may be divided into two types. The first type is the original material, which apparently originated in Edom itself and somehow made its way to Israel, and which is found mainly in Genesis 36. The second type is information about Edom which is connected with the history of Israel. These two types of material give a chronological coverage of the two periods of Edom’s history. The original material about Edom is from the period before the monarchy was established in Israel. On the other hand, the material about Edom which is contained in the Israelite history covers the period of the monarchy in Israel and Judah, and, in fact, beginning with the time of David, the history of Edom is contained within the history of Israel.
The allegory of old age and death as an attempt of the interpretation of Ecc 12,1-7
Raszewski, Marek (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2011)
Obrazy przywołane w prezentowanej analizie pozwalają zobaczyć czytelnikowi pojmowanie starości i śmierci przez Koheleta w perspektywie uniwersalnej. Mówi on o tym zagadnieniu w sposób sugestywny i kompetentny, który potwierdza jego doświadczenie. W użytych przez niego słowach-sformułowaniach nie można zauważyć utraty nadziei czy pesymizmu. Biblijny mędrzec adresując swoje słowa do młodych, próbuje zaznajomić ich z doświadczeniem starości i śmierci. Dzieląc się swoją pamięcią, wskazuje, że każdy człowiek przejdzie drogę doświadczeń różnych stanów ludzkiej egzystencji. Świadomość śmierci i związanych z nią cierpień (choroby, dolegliwości) ‒ śmierci jako zgaśnięcia powinna towarzyszyć ludziom już od najmłodszych lat. Świadomość ta nie powinna być odbierana jako strach czy desperacja. Powinna być odbierana na sposób odwrotny. Winna stworzyć szansę człowiekowi, by ten przemierzył swoje życie drogą dobra, by wiedział, co w danym okresie życia jest marnością, a co nadzieją przynoszącą optymistyczne widoki na przyszłość. Świadomość „przeżycia lat bez szczęścia w przyszłości”, czyli tego, co może przynieść los, jest wypełnieniem wartości życia młodych ludzi. Kohelet pokazał, że dzielenie się swoim doświadczeniem i wiedzą z młodymi wymaga wiele cierpliwości. Konkludując, należy zwrócić uwagę na jeszcze jedno zagadnienie. Otóż warto postawić pytanie: Dlaczego Kohelet tak dosłowny w całej księdze używa tak alegorycznego języka mówiąc o starości i śmierci? Odpowiedzią zdaje się być fakt końca ziemskiej egzystencji człowieka, do którego nie da się podejść w sposób dosłowny. Takie bowiem wyrażenie tego stanu mogłoby przyczynić się do załamania człowieka i spowodowania u niego uczucia beznadziejności. W tym wypadku język alegoryczny jest wielką pomocą w odpowiednim przygotowaniu człowieka do nadejścia tej trudnej chwili. Kohelet jest świadomy, że nikt i nic nie jest w stanie odwrócić biegu wypadków życia ludzkiego, które nieubłaganie prowadzą do jego końca. Za pomocą przenośni mędrzec stara się zaznajomić innych z tym faktem. Przywołuje więc odpowiednie obrazy, rysując je dyskretnie, z poczuciem piękna i dozą realizmu. Jednakże na zakończenie tej prezentacji należy zaznaczyć, że alegoryczna interpretacja Koh 12,1-7 jest słabym punktem. Jest to trudność „prezentacji egzegetycznej”, ponieważ w przytoczonym fragmencie występują nawiązania pomiędzy wszystkimi ukazanymi symbolami (szczególnie we fragmencie Koh 12,2-5). Świat w Koh 12,2 należy do zupełnie różnego rodzaju obrazów, niż te, których opis pojawia się w Koh 12,3-5, co więcej, w Koh 12,5a nie ma żadnej symboliki. Mimo że alegoryczna interpretacja tego fragmentu rzeczywiście posiada bardzo wysokie walory estetyczne i potrafi zachęcić czytelnika do użycia swojej wyobraźni, to należy tutaj zaznaczyć bardzo jasno, że jest to jedyna możliwość komentowania i czytania tego tekstu na sposób dosłowny.