Przeglądaj wg Autor "Rawicka, Iwona"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Kryzys wychowania w wartościach i jego konsekwencje – analiza zjawiska na przełomie XX i XXI wieku
Rawicka, Iwona (Uniwersytet Szczeciński, 2020)
W każdym aspekcie ludzkiego życia człowiek spotyka się z analizą wartości, a system wartości ma określony wpływ na życie społeczne i wychowanie. Hierarchiczne uporządkowanie wartości (wyniesione z rodzinnego domu) jest warunkiem większej aktywności młodzieży w sprawach ważnych społecznie i moralnie. Wartości w życiu społecznym są pożądane i cenne. Przemiany, jakie nastąpiły w Polsce po 1989 roku, jak i wcześniej propagowana ideologia marksistowska, miały wpływ na życie rodzin i wychowywanie potomstwa. Niszczenie wartości dotyczyło i często dotyczy wymiaru narodowego, społecznego i religijnego. Pojawiła się laicyzacja życia i przyjęcie konsumpcyjnego modelu życia. Swoiste zmiany dotyczyły wartości rodziny i domu rodzinnego. Rozbicie i dysfunkcyjność rodziny, konflikty w pokoleniach powodują, że dzieci uciekają z domu, a grupa rówieśnicza i jej subkultura staje się wzorem do naśladowania. W ten sposób dochodzi do rozkładu podstawowej kulturotwórczej roli domu rodzinnego. Współczesna rodzina stała się „otwarta” i „chłonna” na wszystko, co dociera do niej z zewnątrz. Wystąpiły tendencje do osiągnięcia wysokiego standardu materialnego i pozyskania wolnego czasu. Wzrósł wskaźnik rozwodów i tzw. pozamałżeńskich wspólnot życia. Kryzys w poważnym stopniu objął wychowawczą funkcję domu rodzinnego. Część wychowujących się w rodzinie dzieci przyjmuje moralność rodziców, ale wykształcają się też alternatywne formy życia moralnego. Mass media mają specjalny udział w przebudowie systemu wartości. Wywierają wpływ na ludzi, a szczególnie na młode pokolenie. Przekazywane w nich wzory i zachowania są często bezkrytycznie naśladowane, a trudno jest w nich odnaleźć pozytywne ustosunkowanie do takich wartości jak Bóg, religia, ojczyzna, wychowanie, doskonalenie siebie. Kryzys wychowania dotknął przede wszystkim takich wartości jak autorytet i dyscyplina. Młodym ludziom zaczyna brakować norm i wzorców regulujących ich zachowanie. Często zaciera się to, co jest możliwe, a co nie jest, które plany życiowe są realne, a które nie. Pomocni mogą tu być dobrzy wychowawcy, którzy wskażą prawdziwe życiowe wartości, ale i ukażą cele w życiu. Wychowywanie zarówno przez rodziców, dziadków jak i nauczycieli ma stanowić pomoc w socjalizacji młodego pokolenia. Dokonuje się to przede wszystkim przez przyswajanie wartości i norm społecznych, pomoc w przyjęciu i pełnieniu ról społecznych oraz w kształtowaniu sumienia. Wychowanie powinno wprowadzać w rzeczywistość kulturalną i pomóc młodemu człowiekowi odkryć siebie jako osobę, swoje wartości osobowe, zarówno witalne, intelektualne, estetyczne, jak i moralne. Aby młody człowiek był pożyteczny dla społeczeństwa, powinna go cechować nie tylko twórcza indywidualność, ale również zdolność do współpracy i odpowiedzialności za innych. Gdy wzrasta wykształcenie rodziców, często pojawia się niewydolność wychowawcza i brak rozumienia potrzeb potomstwa. Zapełnienie tej pustki to również wyzwanie dla wychowawców i pedagogów, którzy mogą ukazywać młodym prawdziwe wartości i przez to pomóc odnaleźć sens życia.
Pomoc rodzicom w akceptacji kontynuowania ciąży po negatywnej diagnozie prenatalnej
Rawicka, Iwona (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2022)
Życie ludzkie zaczyna się z chwilą poczęcia. W świetle nauki płód ludzki jest człowiekiem i, jak każdy człowiek, już od momentu poczęcia nabywa zarówno prawo do życia, jak i wszelkie inne prawa człowieka. Dla respektowania tych praw ważny jest okres przygotowania rodziców do rodzicielstwa w sferze psychicznej, fizycznej, jak i materialnej, zarówno w aspekcie osobistym, jak i medycznym. W opiece perinatalnej istotne są: prawidłowa opieka nad kobietami w ciąży, dostęp do badań specjalistycznych i trójstopniowy system opieki prenatalnej oraz promowanie prawidłowego stylu życia i odżywania. W przypadku, gdy diagnoza postawiona podczas badań prenatalnych wskazuje na obciążenie płodu chorobą, można podjąć próbę leczenia w czasie ciąży oraz zaplanować poród w wysokospecjalizowanym ośrodku, gdzie dziecko otrzyma właściwą pomoc tuż po porodzie. Jeżeli natomiast współczesna medycyna nie jest w stanie pomóc choremu dziecku, należy podczas opieki perinatalnej przygotować rodziców na niepomyślne zakończenie ciąży oraz na nieuchronną śmierć ich dziecka. Zgodnie z obowiązującym obecnie polskim prawem kobieta – matka, czy wspólnie rodzice, nie mogą podjąć decyzji o zakończeniu ciąży w przypadku stwierdzenia u nienarodzonego dziecka wady wrodzonej, skutkującej upośledzeniem lub nieuleczalną chorobą. W związku z tym szczególnej uwadze należy poddać proces akceptacji kontynuowania ciąży po negatywnej diagnozie prenatalnej przez rodziców, zwłaszcza przez matki. Troska o dziecko jest podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka. Prawo do życia jest najbardziej podstawowym prawem człowieka. Nie jest, jak głosi część opinii publicznej, jedynie kwestią światopoglądu czy też tzw. prawem religijnym. Pomoc rodzicom w akceptacji kontynuowania ciąży w przypadku stwierdzenia wady płodu wymaga zarówno profesjonalnej pomocy o charakterze medycznym, jak również psychologicznym, psychoterapeutycznym, pedagogicznym i duchowym.
Współczesna młodzież, jej poglądy i wyznawane wartości
Rawicka, Iwona (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2020)
W wielu dziedzinach ludzkiego życia występują spory doktrynalne, ideologiczne i światopoglądowe. Stanowią one ważną sferę funkcjonowania człowieka. Realizacja niezbędnych społecznych i indywidualnych potrzeb leży u fundamentów rozwoju świata wartości i światopoglądu. Proces realizacji potrzeb światopoglądowych przybiera na sile szczególnie w okresie dorastania, który charakteryzuje się dynamiką rozwoju, odkrywaniem świata, wartości i uczuć. Rozwój świadomości społecznej kształtuje przekonania i postawy moralne. Następuje wówczas dorastanie do samodzielnego życia i określenie swojego światopoglądu. Ważnym problemem związanym z kształtowaniem się hierarchii wartości jest wprowadzenie młodego człowieka w świat wartości. Dojrzewanie młodzieży jest procesem trudnym, skomplikowanym, bolesnym zarówno dla niej samej, jak i otoczenia. Z pokolenia na pokolenie notuje się jej przyspieszony rozwój, czyli akcelerację. Społeczeństwo i jego zachowania często nie sprzyjają harmonijnemu wprowadzeniu młodego człowieka w dorosłe życie. Wiele źródeł medialnych i czynników zewnętrznych powoduje zagrożenia prawidłowego rozwoju młodzieży w sferze psychospołecznej, w tym moralnej. Umiejętne wprowadzenie w świat otaczający młodych ludzi to szczególne zadanie rodziców, nauczycieli i pedagogów, zwłaszcza że nie zawsze system wartości młodych odpowiada społecznym oczekiwaniom. Wielu młodych ulega negatywnym tendencjom w budowaniu systemu wartości. Powoduje to coraz bardziej powszechne występowanie doświadczeń w obszarze ich niedostosowania społecznego.