Przeglądaj wg Autor "Rojowski, Leszek"

Teraz wyświetlane 1 - 6 z 6

Doradcza kompetencja parafialnej rady duszpasterskiej
Rojowski, Leszek (Wydział Teologiczny w Tarnowie, 2002)
Działalność charytatywna w świetle statutów synodów diecezji tarnowskiej
Rojowski, Leszek (Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, 2011)
The ministiy of charity (diakonia) is one of the essential activities of the Church. It is as important to her as the ministry of sacraments and preaching of the Gospel. Love of neighbour as yourself, deeply grounded in the love of God, is an obligation for every individual member of the faithful and it is also a responsibility for the entire ecclesial community. This exceptional love is undertaken and accomplished in a special way at the level of parish and diocesan communities. This article demonstrates the ministry of charity in its legal and pastoral shape in the Tamow diocese in the light of the diocesan synodal statutes. Three synods from the years: 1928, 1948 and 1982-1986 have been taken into consideration. The detailed analysis of their regulations allows recognizing how the care for the needy of every kind was viewed and formed in a determined time of the life and mission of a local Church. This elaboration shows the rank and range of charitable activities, their forms, subjects and structures.
Działalność związku „Caritas” diecezji tarnowskiej w latach 1937-1939
Rojowski, Leszek (Wydział Teologiczny Sekcja w Tarnowie UPJPII w Krakowie, 2010)
Parafialna rada duszpasterska w diecezji tarnowskiej przed soborem watykańskim II
Rojowski, Leszek (Wydział Teologiczny w Tarnowie, 2003)
La scelta missionaria nell’attività del consiglio pastorale parrocchiale
Rojowski, Leszek (The Pontifical University of John Paul II in Cracow, 2014)
The article discusses the missionary option as indicated by Pope Francis in his first apostolic exhortation. This challenging option can be lived fully only through a total commitment of all church structures. That is why it is interesting to reflect how one of the parish structures, namely the pastoral council, can contribute – according to its competences – to put into practice what has been enunciated in Evangelii gaudium. A particular contribution of the parish pastoral council consists primarily in the development of an adequate parish pastoral plan, which would have as its main goal to educate the parish as a missionary community, responsible for the transmission of the Christian faith in today’s world. The article also features some directions from the Papal document which must be taken into account and some practical suggestions which aid in reaching the delineated goals. A commitment of the parish pastoral council to fulfil this missionary choice enables this structure to see its role as oriented “to promote conformity of the life and actions of the People of God with the Gospel”.
Włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie wspólnoty Kościoła
Rojowski, Leszek (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)
Adhortacja Amoris laetitia daje zdecydowany impuls do działań na rzecz pełniejszego włączenia w życie Kościoła wiernych, którzy znajdują się w sytuacjach nieregularnych. Ma się to dokonać dzięki procesowi towarzyszenia i rozeznania, który po uwzględnieniu złożoności i różnorodności sytuacji, okoliczności łagodzących, i innych czynników wskaże konkretne możliwości ich szerszej integracji. Powinna się ona wyrażać w podejmowaniu różnych posług i form aktywności w dziedzinie liturgicznej, duszpasterskiej, edukacyjnej, instytucjonalnej i dobroczynnej. Przykładem wdrażania nauczania Franciszka w tej materii jest dokument Pastoral guidelines for implementing Amoris laetitia wypracowany przez archidiecezję w Filadelfii. Łączy on w swoich rozwiązaniach wskazania zawarte w Amoris laetitia z wcześniejszym nauczaniem Kościoła, zwłaszcza tym wyrażonym w Familiaris consortio. Normy tego dokumentu z jednej strony promują włączanie wiernych w sytuacjach nieregularnych w życie Kościoła, a z drugiej określają zadania, które nie mogą przez nich być podjęte. Jest to uzasadnione koniecznością kierowania się nie tylko miłością i miłosierdziem, ale też prawdą o nierozerwalności małżeństwa.