Przeglądaj wg Autor "Siwek, Gerard"

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4

Duchowość głosicieli Ewangelii
Siwek, Gerard (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2014)
Celem artykułu jest ukazanie podstawowych treści dotyczących duchowości głosicieli Ewangelii zawartych w piątym rozdziale adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Evangelii gaudium. W punkcie pierwszym, zatytułowanym „Pojęcie duchowości”, zauważono, że koncentruje się ona na chrześcijańskim jej rozumieniu, czyli związku z Duchem Świętym. W punkcie drugim, „Specyfika duchowości głosicieli Ewangelii”, starano się ukazać wymieniane przez papieża cechy charakteryzujące duchowość głosicieli Ewangelii, takie jak: prowadzenie przez Ducha Świętego, obcowanie ze słowem Boga, zjednoczenie z Chrystusem, umiłowanie ludu i modlitwa za niego oraz osobowość wędrowca. W trzecim punkcie, „Związek duchowości z głoszeniem Ewangelii”, poszukiwano przytaczanych przez Franciszka racji uzasadniających akcentowany związek duchowości ze skutecznością ewangelizacji. Okazało się, że sprowadzają się one do motywowania głoszenia Ewangelii, zapewniania mu mocy, obdarzanie pogodą ducha. W ostatnim punkcie zwrócono uwagę na przypomniane przez papieża, tym razem z punku widzenia ewangelizatorów, sposoby pogłębiania duchowości. Po zmobilizowania ewangelizatorów do troski o swoją duchowość, przez odwołanie się do związku między świętością ewangelizatora a skutecznością jego posługi, zalecenia papieża sprowadzają się do modlitwy jako źródła ich wszechstronnej formacji.
Głoszenie słowa Bożego wobec wyzwań współczesności
Siwek, Gerard (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2010)
The article deals with the subject of challenges which the preaching of the word of God takes up today. Omitting challenges concerning its content, language, variety and different mentality of the listeners, it focuses on the challenges of the general nature. The first of them is the return to the theology of preaching and, on its basis, the renewal of the faith in the power of the preached word, making it a real pastoral priority. The second one is evangelisation, penetrating the whole preaching, concentrated on bearing witness to Risen Christ, with special attention to the role which direct preaching plays in it. The third challenge is the spirituality of the preacher requiring intellectual, human and religious sensitivity, which is the ultimate reason to deal seriously with all the challanges which preaching the word of God faces today.
Interpretacja homiletyczna miejsc przepowiadania w przestrzeni kościelnej
Siwek, Gerard (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2004)
According to liturgical regulations there are specific places to preside within the church’s shapes as follows: presiding place, pulpit or other appropriate place. The choice of a place is not insignificant for underlying a proper nature of proclaiming and efficacious reception especially in the case of homily. The most favourable for proclamation are places: pulpit and presiding place. Their symbolism, the actions made on them, indicate a theological dimension of proclamation, strengthening, in a person who proclaims, awareness of dignity of the function complete on them and also consolidating a faith of listeners that, the word heard by them, is the Word of God in a form of human word. Other appropriate places are deprived of that consolidation. However the choice of that other appropriate place is possible, and sometimes even necessary, it has to be done under specific circumstances. Certainly there is much easier to choose a presiding place if the proclamation is going to be done out of liturgical context, it means in the case of preaching different types of sermons. Thus, from a homiletical point of view, it is not insignificant from which place the word of God is proclaimed.
Skuteczność zbawcza homilii
Siwek, Gerard (Wydawnictwo Naukowe Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, 2004)
Preaching constitutes an element of a salvific mediation of the Church. Since a homily constitutes its characteristic form of preaching, a question rises, if, because of that reason, it is possible to talk about its major salvific efficiency? In order to ask to that question there are taken into consideration different ways of Christ's presence in the Church. Then we will emphasise His particular presence in the Eucharistic liturgy (vere, realiter, substancialiter). It embraces also His presence in a person who preside the liturgy, operating as in persona Christi, whose duty is to proclaim a homily and also it is present in proclaimed word which is explained by homily. Thus homily is connected with multifarious presence of Christ in the Eucharist which is celebrated. Taking into consideration that precise bound between homily and Christ's presence, it is justify to be convinced, that homily owns major salvific efficiency than the other forms of proclamation.