Przeglądaj wg Autor "Stolarski, Grzegorz"

Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5

Czy religia potrzebuje metafizyki?
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2017)
Jeśli metafizyka jest filozofią pierwszą, której celem jest ostateczne wyjaśnienie rzeczywistości, to jest ona przydatna tylko takiej religii, która uznaje swój przekaz za prawdziwy. Chrześcijaństwo jest taką religią, bo nie zadowala się tylko uzasadnieniem jakiejś formy obyczaju, ale chce swój przekaz odnieść do prawdy, chce być religią prawdziwą. Stąd dyskurs teologii chrześcijańskiej dokonywał się w dyskusji z metafizycznym roszczeniem do prawdy. Arystoteles określił metafizykę trojako: jako mądrość (poznanie inne niż fizyczne i matematyczne), jako teoria tego co wolne od materialnych ograniczeń (poznanie pierwszych zasad) oraz jako filozofia bytu, jako bytu (poznanie najgłębszej struktury rzeczywistości). Na tych trzech płaszczyznach dokonuje się jej dialog z religią prawdziwą.
Filozofia Boga: filozofia religii czy metafizyka Racji Ostatecznej
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2004)
Tomasza z Akwinu koncepcja stworzenia jako metafizyczna teoria pochodzenia bytu przygodnego
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2014)
This paper presents Thomas Aquinas’ concept of creation as a metaphysical theory of the origin of being. The concept of creation was investigated mostly as a theological problem but in Aquinas’ thought (also when it is used in the theological context of his works) it is understood as a metaphysical explanation of existence and plurality of contingent beings. Creation is a way of explanation how the First Cause acts and how this action results in the existence of numerous accidental beings. Creation is not a natural transformation or a production of something on the basis of the previous elements. It is a “production” in being (productio in esse) with no previous conditions (creatio ex nihilo). The formal end of the creative action is the act of existence (ipsum esse) of accidental beings. The creation of accidental beings generates mutual relations of the Creator and the created beings.
Wykład metafizyki ogólnej i filozofii Boga w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej w latach 1919-2018
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2018)
After the revival of the Siedlce Seminary in 1919, metaphysics was first taught as a part of the philosophy course according to the handbook Elementa philosophiae scholasticae of S. Reinstadler in the spirit of traditional Thomism. After The Second World War, from the 1960s, the teaching refers to the way of practicing metaphysics in the Lublin School of existential Thomism. Today, it is also enriched with references to analytical Thomism. The main topics of the lecture are consistent with the classical, scholastic form of metaphysics presentation: 1. The problem of being 2. Transcendental properties and first principles 3. The structure of being (act and potency, substance and accidents, form and matter, essence and existence) 4. The analogy of being (especially in relation to existential Thomism). The content of the lecture on natural theology (theodicy) also reflects the scholastic tradition and covering the metaphysics of the First Reason (existence and nature of the Absolute) and the theological consequences resulting from it.
Zasada celowości w argumentacji za istnieniem Boga
Stolarski, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Siedleckiej im. Jana Pawła II, 2016)
Argument Paleya jest najbardziej znaną odmianą argumentacji za istnie niem Boga z inteligentnego zamysłu i często komentowanym przykładem rozumowania teleologicznego. Odwołując się do analogii subtelnego ze strojenia części zegarka, przedstawia on złożone organy istot żywych jako celowo zaprojektowane i zestrojone. Wskazuje to na istnienie Inteligentne go Projektanta. Argument Paleya był wielokrotnie krytykowany. Wskazywano na nie doskonałość analogii z zegarkiem i sugerowano inne nie teleologiczne wy jaśnienie faktów biologicznych będących jego przesłankami. Podobne zarzuty kierowano wobec innych argumentów teleologicznych, zaliczając do nich także piątą drogę Tomasza z Akwinu. Piąta droga opiera się jednak na innym, arystotelesowskim rozumieniu celowości. Teoria Arystotelesa nie opiera się na celowości rozumianej jako zewnętrzna zasada zestrajająca i porządkująca różne elementy w całość, ale na celowości wewnętrznej, wbudowanej w strukturę każdej rzeczy (naturę), powodującej jej tendencję do działania zasadniczo w ten sam sposób do proporcjonalnego celu-kresu. Tomasz w swej argumentacji nie wychodzi z subtelnego zestrojenia elementów przyrody, ale od naturalnej tendencji do uporządkowanego przez naturę celowego działania. Istnienie tych tendencji prowadzi do uznania istnienia Intelektu Absolutnego, którego działanie nie jest porządkowaniem rzeczywistości, ale jej stwarzaniem w całej jej naturalnej strukturze. Prze bieg argumentacji pozwala Tomaszowi na uniknięcie błędu deizmu i okazjonalizmu w określeniu relacji Boga do świata.