Przeglądaj wg Autor "Szczepaniak, Maciej"

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4

Katolicka Agencja Prasowa – utworzenie i działalność pod kierunkiem księdza Józefa Gawliny
Szczepaniak, Maciej (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2015)
During the 1920s the first Polish Catholic Press Agency (KAP) was established in Warsaw. The agency was founded in 1927 by Bishop’s Conference of Poland. It had an extended correspondent network in various Polish dioceses and in the world. Obviously, it was impossible for the agency to continue its activity during the time of communist government. There are no monographic academic publications about KAP, thus its history and significance for the Polish culture is hardly known. On the basis of archival material and published dispatches the author of this article describes the creation and activity of KAP during the first two years of its existence under rev. J. Gawlina’s direction. The analysis of sources allows to say that the first Polish Catholic Press Agency owes a lot to rev. J. Gawlina, his diligence and talent. He put KAP on the press market and made it compete with the government agency. It is widely believed that from the beginning the KAP became a modern informative forum about the Church, nonetheless sometimes giving rise to controversy, yet, at the same time, winning recognition. According to the scientific research, KAP was a significant source of information about the Church. Foreign patterns of work, background reports written by professionals, cooperation with international correspondents and agencies, employing correspondents from the local area and offering them professional training, made the activity of the agency very valuable. KAP allowed Polish users to get news from abroad. Thanks to dispatches in both Polish and foreign press, religious life in Poland was mentioned. KAP also had a significant influence on how Poland was perceived both internationally and by the Holy See.
Komunikacja w mediach według Jana Pawła II. Studium przypadku
Szczepaniak, Maciej (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2020)
Jan Paweł II widział w mass mediach prawdziwą rewolucją kulturową – pierwszy współczesny areopag – na którym nieustannie dokonuje się wymiana informacji, idei i wartości. Z perspektywy czasu warto zadać pytanie, czy papież realizował postulat posługiwania się techniką współczesnej komunikacji jako integralną częścią działalności Kościoła? Autor skupia się na dwóch znamiennych wydarzeniach – modlitwie przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie i wołaniu o pokój w przededniu wybuchu II wojny w Zatoce Perskiej. Artykuł pokazuje, że potencjał komunikacyjny Jana Pawła II wypływał z jego osobowości nacechowanej historią własnych, osobistych przeżyć.
Prasa katolicka a polityka. Casus ks. Zygmunta Kaczyńskiego
Szczepaniak, Maciej (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2017)
W historii polskich mediów katolickich niemałą rolę odegrała Katolicka Agencja Prasowa (KAP) działająca w latach 1927–1939. Autor artykułu prezentuje polityczny kontekst działalności publicystycznej KAP pod kierownictwem ks. Zygmunta Kaczyńskiego w świetle materiału badawczego zgromadzonego w archiwach watykańskich. Casus ks. Kaczyńskiego wydaje się dobrym punktem wyjścia do dalszej refleksji nad złożonym problemem relacji poglądów politycznych redaktora naczelnego do potrzeby zrównoważonego opisu rzeczywistości. Działalność prasowa domagała się od agencji poruszania tematów o charakterze społecznym i politycznym, ale wyraźnie deklarowane poglądy polityczne jej dyrektora odczytywane były jako wspieranie jednej partii i krytykowanie obozu rządowego. Jak wynika z przytoczonych materiałów źródłowych, nawet w łonie episkopatu nie było jednoznacznej opinii na temat ks. Kaczyńskiego, czego wyrazem są skrajne stanowiska kard. Augusta Hlonda i kard. Aleksandra Kakowskiego.
Wideosłowa – o przepowiadaniu w formie audiowizualnej
Szczepaniak, Maciej (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, 2018)
Artykuł podejmuje zagadnienie audiowizualnego przepowiadania słowa Bożego poza liturgią, rozumianego jako uobecnianie się Kościoła „wyruszającego w drogę” (Evangelii gaudium). Często to właśnie środki społecznego przekazu, wśród nich zwłaszcza internet, stają się miejscami odległymi, ku którym powinniśmy wyjść, do których powinniśmy chcieć dotrzeć. Autor próbuje sformułować najważniejsze wskazówki dla głosicieli słowa Bożego w telewizji i internecie, podejmuje refleksję nad specyfiką mediów, treścią i formą przepowiadania oraz techniką przekazu. Przekaz audiowizualny – jak każda inna forma komunikacji werbalnej – wymaga od nadawcy umiejętnego posługiwania się pozawerbalnymi środkami przekazu. Nie jest to łatwe, bo w przeciwieństwie do komunikacji face to face nadawca nie widzi odbiorcy, nie odbiera informacji zwrotnej, nie wie, jakie emocje wywołuje jego wypowiedź. Mowa ciała jest tu elementem kluczowym. Przekaz audiowizualny sprzyja emfazie stanów emocjonalnych, wyrazu twarzy czy zachowań przestrzennych. Osobowość telewizyjną charakteryzuje świadomość panowania nad własnymi ograniczeniami i umiejętne wykorzystanie zalet. Ekran – bardziej niż perfekcyjny „model” człowieka, bez wad i ułomności – lubi człowieka autentycznego, który potrafi być sobą. Mimika, gesty, kontakt wzrokowy, szczery uśmiech, poczucie humoru, uprzejmość – stają się niezwykle ważne w przekazie ekranowym.