Przeglądaj wg Autor "Urbanek, Beata"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 7 z 7
  • Miniatura
    Pozycja
    Cierpienie duchowe Mesjasza w Ewangelii świętego Jana
    Urbanek, Beata (Księgarnia Św. Jacka, 2007)
    The author of the Fourth Gospel wants his readers to believe in Jesus as Messiah and Son of God. As the former one, Jesus fulfills prophetic announcements not only as a King and Judge but also as a suffering servant of YHWH. The article deals with the spiritual aspect of the suffering of Christ during his public activity. There are two main verbs that carry the connotation of that kind of pain: “to hate” (miseō) and “to trouble, to upset” (tarassō) used in the passive form. The Messiah is the object of the world’s hatred and experiences, deep emotional agony when faced, witch the coming hour of his death.
  • Miniatura
    Pozycja
    Głos Jezusa w Apokalipsie
    Urbanek, Beata; Szmajdziński, Mariusz (Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Regina Poloniae”, 2015)
    One of the elements of Christology of the Book of Revelation is the voice of Jesus. The Greek noun fōnē, denoting the voice of Christ, appears four times (1:10.12; 3:20; 4:1). John experienced it as a loud voice, its sound being similar to that of a trumpet and many waters. In this context, the voice of Jesus is the means of communication of the revelation. It is the voice of a person having full authority and power and its description can be compared to the OT theophanies. The second aspect of Jesus’ voice is that it can reach every Christian, even the weakest and the poorest as was the case with the Laodiceans. Hearing His voice, which means listening to His word, leads to a fellowship with Him. These two characteristics of the voice of Christ have a similarity to its presentation in the Fourth Gospel, in which Jesus’ voice is the one that speaks God’s words and is known by His sheep.
  • Miniatura
    Pozycja
    Idea przymierza w mowie Jezusa o pasterzu, bramie i owcach (J 10,1-18.26-29)
    Urbanek, Beata (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2012)
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja
    Metafory gniewu Bożego w Janowej Apokalipsie
    Urbanek, Beata (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2018)
    Gniew (thymos i orgē) Boży jest wątkiem wyraźnie obecnym w Janowej Apokalipsie. Został on ukazany przede wszystkim poprzez obecne w rozdziałach 14-19 metafory kielicha (potērion) z winem (oinos), tłoczni (lēnos) winogron i czar (phialē) z plagami. Autor księgi wykorzystał w sposób twórczy obrazy starotestamentalne i dodał własny, nowy (czasze). Zastosowanie przenośni pozwoliło na wieloaspektowe opisanie trudnego problemu Bożego oburzenia. Zwiększyło także siłę perswazji tekstu biblijnego. Czasze gniewu można rozumieć jako katastrofy dziejące się w historii i dające jeszcze szansę nawrócenia. Sąd końcowy, wyrażony w przenośniach kielicha i tłoczni wina, to definitywne zniszczenie nieprawości. Metafory gniewu ukazują z jednej strony odpowiedzialność człowieka za swoje decyzje, a z drugiej – Boga jako Pana historii. Gniew Boży okazuje się być adekwatną karą za grzechy, co podkreśla przenośne określenie grzechu jako wina pożądliwości nierządu. W końcu, wino, kielich, tłocznia i czasza gniewu są antytezami błogosławieństwa Bożego wyrażonego w Jego darach – owocach ziemi i łaskach płynących z kultu.
  • Miniatura
    Pozycja
  • Miniatura
    Pozycja