Przeglądaj wg Autor "Wendland, Mateusz"

Teraz wyświetlane 1 - 4 z 4

Biel papieskiej sutanny w źródłach ikonograficznych i literaturze
Wendland, Mateusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2014)
The peculiarities of life behind the Vatican walls have stirred popular interest since the very first centuries of papacy. This curiosity resulted in the creation of numerous biographical works concerning St. Peter’s successors, as well as inquiries into the rules regulating the pope’s behavior, from the stratification of the Church to seemingly mundane questions considering the papal attire. The latter matter in particular was heavily discussed, as symbolic meanings of papal clothing came to reflect the evolution of ecclesiastical thought across centuries. The tradition of a white cassock serving as a distinct papal garment dates back to the 16th century, and is said to have its origins in the pontificate of Pius V (1566–1572), who, being a Dominican monk, continued wearing the habit of his order after his election. While this explanation is well preserved in historiography, it seems rather unconvincing in the light of iconographic sources, as they show that the white cassock had been worn by Pius V’s predecessors. The history of the white cassock as an integral part of the papal attire can be said to go back to the late 11th century. Literary and iconographic mentions of the garment that Victor III allegedly declined to wear serve as a basis for opposing the concepts proposed by various other researchers. These sources serve as a proof for the ancient origin of the garments, as well as the evolution of their symbolic meaning, undoubtedly influenced by the world view shifts occurring between different periods of history. The sources also show that the white cassock was not seen as conveying any specific ideological or theological message, at least originally. This message became clear as late as in the 13th century, when Gregory X became the Roman Pontiff. It is worth noting that his election led to a new approach to the matter of papal attire, and, consequently, to its various reinterpretations in the centuries to follow. The white cassock ultimately became an inherent symbol of papal authority, undermining the idea of Dominican origins of white as a papal colour.
Geneza i historia rytu premonstrateńskiego
Wendland, Mateusz (Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego, 2016)
Ryt zakonu premonstratensów, inaczej: ryt norbertański, jest ściśle związany z założonym przez św. Norberta w XII w. zakonem kanoników regularnych, zwanych również białymi kanonikami. W pierwszych latach działalności zakonu trzymano się zwyczajów liturgicznych powszechnych wśród kanoników regularnych św. Augustyna. Niniejszy artykuł przybliża genezę i rozwój liturgii norbertańskiej, która przetrwawszy Sobór Trydencki, nie uchowała się wśród zmian około liturgicznych Soboru Watykańskiego II.
Kościół wobec kremacji w początkach chrześcijaństwa
Wendland, Mateusz (Wydawnictwo Pallottinum, 2012)
Przedmiotem niniejszego artykułu było omówienie zagadnienia jednej z form postępowania z ludzkim ciałem po śmierci – kremacji, w początkach chrześcijaństwa. Najpierw interesujące nas kwestie zostały przeanalizowane w oparciu o świadectwa biblijne zarówno Starego jak i Nowego Testamentu. W ich świetle wykazano, iż w tradycji starotestamentalnej kremacja stosowana była jedynie w sytuacjach ekstremalnych i jako środek kamy. Pierwsze wieki chrześcijaństwa „karę ognia” utożsamiają z eschatologicznym pojęciem piekła. W pierwszych wiekach chrześcijaństwa dostrzega się, jak ujęcie eschatologii dalekie jest od dogmatycznej stałości, co jest wynikiem dialogu hellenizmu z kulturą judeochrześcijańską. W odniesieniu do człowieka pojednanego z Bogiem, kremacja burzyła naturalny porządek dzieła stworzenia i rujnowała metafizyczną nadzieję na zmartwychwstanie. Natomiast odniesiona do człowieka, który utracił łaskę Bożą, pełniła rolę katharsis. Chrześcijaństwo poprzez sprzeciw wobec rytualnej kremacji wyraźnie odcinało się przy tym, od wszelkich tradycji. Fakt ten jest w końcu wyrazem głębokiej czci dla pochówku, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Chrystusa, który jest dla chrześcijanina miarą wszystkich miar. Archetypem rytuału pogrzebowego jest wszakże na kartach Nowego Testamentu pogrzeb samego Jezusa Chrystusa. Zasadniczym problemem, jaki zamierzano tu wyeksponować, jest fakt, iż starożytne chrześcijaństwo, zarówno wschodnie jak i łacińskie, uznawało crematio mortuorum za akt skierowany przeciwko opisanemu w Księdze Rodzaju naturalnemu porządkowi stworzenia, ewangelijnemu opisowi kultu umęczonego przez śmierć krzyżową ciała Chrystusa, a nade wszystko – przeciwko wierze w dogmat o zmartwychwstaniu ciał.
Osiem szat arcykapłana żydowskiego i ubiór kapłanów chrześcijańskich w pismach Hrabana Maura i Walahfrida Strabo
Wendland, Mateusz (2013)
The following study is concerned with Medieval interpretations of liturgical vestments of Christian clergy and their relation to ceremonial garments of the Jewish High Priest. Attempts to find a link between vestments of the Old Testament and those of Christian ministry date back to 4th and 5th century. Still, the Carolingian theologian Rabanus Maurus (780-856) was the first author to firmly suggest a direct correspondence between the eight vestments of the Jewish High Priest and the garments used by Christian ministers. The article proves that the idea of “the eight vestments”, as presented by Ranabus Maurus, was invented as a concept that was strictly theological and was not meant to be read as a historical study. References to ancient Jewish robes were not considered to serve as an aid in reconstructing the origin of liturgical vestments, but were approached as a hermeneutic tool that would help to explain the relation between worship within the Old and the New Covenant. As a result of this idea, additional symbolic significance was ascribed to particular vestments and insignia, even though it was well known that their actual origins and figurative meaning were different. The idea of “the eight vestments” appears to be a typical example of Medieval typology. As such, it seems to be one of the numerous aspects of biblical theological intuition, which states that Christian priesthood is both a continuation and a recapitulation of the Old Testament hierarchy, focused around Christ as the High Priest of “the New and Everlasting Covenant”, as shown in the Epistole to the Hebrews.