Przeglądaj wg Autor "Werra, Zbigniew"

Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3

Etyczno-moralne uwarunkowania kształtujące postawy wojennego społeczeństwa obywatelskiego żołnierzy 2. Korpusu Polskiego w kampanii włoskiej 1944-1945
Werra, Zbigniew (Wyższe Seminarium Duchowne w Koszalinie, 2014)
W czasie trwania działań II wojny światowej nie używano jeszcze pojęcia „społeczeństwo obywatelskie”. Artykuł ten w swojej analizie ma ukazać, iż mimo że nie używano tego pojęcia, to w swej istocie ono funkcjonowało. Nakreślona została tu pewna treść, która może wskazywać na fakt, że oprócz zwykłej struktury wojskowej, jaka niewątpliwa jest konieczna do prowadzenia działań wojennych, konieczne było wytworzenie więzi społecznych miedzy żołnierzami, ale więzi nieco innych niż służbowe. Tu wydaje się być ważną idea gen. W. Andersa polegająca na budowaniu w szeregach wojska pewnych struktur społeczeństwa obywatelskiego czasu wojny. Jego fundament stanowiły zasady etyczne. W tym względzie niezastąpiona była rola kapelanów wojskowych.
Kształtowanie polskiego społeczeństwa obywatelskiego w nauczaniu Episkopatu Polski. Analiza wybranych listów pasterskich
Werra, Zbigniew (Uniwersytet Szczeciński, 2013)
Na przestrzeni historii polskiego narodu to, co polskie, pokrywało się z tym, co chrześcijańskie. Kościół w Polsce nie istniał poza Narodem, ale w nim. Był zawsze duszą Narodu w okresach jego świetności, a zwłaszcza w okresach klęsk politycznych, kiedy wartości religijne stawały się głównym czynnikiem przetrwania. Na tworzenie społeczeństwa obywatelskiego miały, według biskupów, wpływ trzy instytucje: rodzina, Kościół i państwo. Analiza tekstów wypowiedzi dotyczących nauczania Episkopatu Polski wskazuje również na czynniki, które w swoich działaniach prowadziły do obniżenia inicjatywy obywatelskiej bądź do jej całkowitego unicestwienia. Są to: straty materiale i upadek moralności na skutek działań wojennych, nieuczciwość, nienawiść, strach, zniewolenie, brak społecznej jedności.
Polityka władz brytyjskich względem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Werra, Zbigniew (Uniwersytet Szczeciński, 2015)
Polityka władz brytyjskich względem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie opierała się głównie na utrzymywaniu w niepewności politycznej z jednej strony, z drugiej zaś na podtrzymywaniu nadziei, najdłużej jak było to możliwe, że Rzeczpospolita zostanie po zakończeniu wojny w obszarze granic sprzed 1 września 1939 r. Perspektywa historyczna pokazuje, że była to jedynie psychologiczna gra rządu Wielkiej Brytanii. Przede wszystkim chodziło uspokojenie Polaków po decyzjach poczdamskich. Dbano z wielką determinacją, by nie wywoływano w szeregach Polskich Sił Zbrojnych napięć, nad którymi dowództwo brytyjskie utraciłoby kontrolę, efektem czego PSZ mogłyby wejść w niekontrolowany konflikt zbrojny z ZSRR.