Przeglądaj wg Autor "Witaszek, Gabriel"

Teraz wyświetlane 1 - 17 z 17

Andrzej S. Jasiński OFM, Służcie Jahwe z weselem. Kyriologia starotestamentalna na tle środowiska biblijnego, Opole: Druk. Wydaw. Św. Krzyża 1998, ss. 356.
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999)
COVID-19: una sfida epocale. Aspetto biblico
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Pallottinum, 2020)
Dramat pandemii koronawirusa prowadzi nas do przyznania większej przestrzeni aspektowi teologicznych badań biblijnych, w których dziś żyjemy z odnowioną świadomością, szczególnie w warunkach, w których się znajdujemy. W Biblii termin zaraza (deber) zwykle oznacza każde wielkie nieszczęście.
Hugolin Langkammer OFM, Mały słownik biblijny, wyd. 2, Wrocław: Wydawnictwo św. Antoniego 1995, ss. 28.
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1997)
Idee społeczne w Księdze Sofoniasza
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo „B & G”, 1997)
L’agire divino e umano. La manifestazione multiforme della grazia di Dio
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 2021)
La Sacra Scrittura parla della grazia di Dio che presiede il suo agire salvifico nei confronti degli uomini. La grazia ha avuto il suo annunzio nell’Antico Testamento, con l’esperienza dell’amore di benevolenza da parte di Dio nei confronti d’Israele che non viene mai meno alla parola data. Essa ha raggiunto la sua pienezza in Cristo, il quale con il suo mistero pasquale ha donato la salvezza all’uomo peccatore. Avviene così una vera rigenerazione, che trasforma il credente in figlio di Dio e in tempio dello Spirito Santo. Lo inserisce intimamente nella vita stessa di Cristo e lo rende partecipe della natura e della vita divina. La multiforme grazia della salvezza ha la forma del dono che presuppone una capacità di libera accoglienza da parte dell’uomo. Dio dona la grazia, ma essa diventa efficace solo? nel momento in cui l’uomo l’accoglie. L’accoglienza della grazia rende a sua volta l’uomo più libero e più capace di accogliere in modo sempre più pieno e profondo il progetto di Dio su di lui. Lasciar fare a Dio non significa infatti sottomettersi supinamente al fato, ma significa invece consentire a Dio di portare a compimento l’opera da lui iniziata col chiamarci all’esistenza e col renderci partecipi della sua vita trinitaria.
L’antropologia dell’amore coniugale: unità ed alterità. Prospettiva biblica (Gen 1, 26-28: 2, 18-25)
Witaszek, Gabriel (Towarzystwo Naukowe KUL, 2009)
Podstawowe teksty Starego Testamentu mówiące o małżeństwie znajdują się w księdze Rodzaju, w opowiadaniach o stworzeniu Rdz 1, 26-28: 2, 18-25. Umieszczają one powstanie instytucji małżeństwa pod koniec aktywności stwórczej Boga. Małżeństwo w Piśmie Świętym jest powiązane z aktem stworzenia osoby ludzkiej, czyli mężczyzny i kobiety, na obraz i podobieństwo do Boga. Różnica seksualna pomiędzy mężczyzną, a kobietą nie sprowadza się jedynie do różnicy fizycznej, ale ma charakter komplementarności w realizacji jedności, która angażuje całe życie. Pod koniec aktu stworzenia ma miejsce Boże błogosławieństwo, które wyraża się w życzeniu płodności. Płodność, chciana przez Boga, staje się dla małżeństwa zadaniem i powołaniem, które możemy określić mianem społecznym, jako że powinna się ona otwierać na świat i panować nad nim. Seksualność jest rzeczą dobrą do momentu, gdy wyraża zamiary Stworzyciela. Małżeństwo jest paradygmatem, którym posługuje się Bóg, aby objawić, kim On jest: realizacją miłości i przyjaźni, wzajemności oraz przymierza określonego kategorią podobieństwa. Osoba – jako mężczyzna i kobieta – stanowi obraz Boga, który jest miłością, a zatem miłość jest zasadą wzajemności i komplementarności. Bóg, stwarzając człowieka, kierował się samym sobą, swoją miłością. Małżeństwo zatem wyraża obraz Boga.
Osobowe doświadczenie Boga Ojca u proroków Amosa, Ozeasza, Jeremiasza i Deuteroizajasza
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2000)
“Perché eterna è la sua grazia” (Sal 136). Il modo di agire di Dio verso gli uomini
Witaszek, Gabriel (Stowarzyszenie Biblistów Polskich, 2021)
Post - sprawiedliwość społeczna - zbawienie (Za 1-8)
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1997)
Prorocy VIII wieku przed Chrystusem wobec dewiacji kultowych
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1995)
Teologia „odpoczynku” w Psalmie 95
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1996)
Teologia sądu Boga nad Izraelem (Am 2, 6-16). Analiza retoryczna
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1998)
Udział wszechświata w procesie odnowy Izraela (Księga Amosa)
Witaszek, Gabriel (Wydział Teologiczny Uniwersytetu Opolskiego, 2000)
Un esame di coscienza (GB 31, 1-40). Morale sapienziale
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2008)
Hiob odpowiadając na zarzuty przyjaciół, którzy usiłowali wyjaśnić cierpienie popełnionymi przez niego grzechami, dokonuje refleksji nad własnym postępowaniem, ukazując niesłuszność zarzutów skierowanych przeciwko niemu (Hi 31, 1-40). Jest przekonany, że nie popełnił żadnego, nawet najbardziej ukrytego, grzechu ani wobec siebie samego, ani wobec innych ludzi, ani wobec Boga i całego Jego stworzenia. Dojrzały egzamin sumienia, którego dokonuje Hiob, ma charakter przysięgi na niewinność, która zastępowała powoływanie świadków. W przypadku jasnych dowodów przysięgę akceptowano jako zakończenie sprawy, niejako przesuwając decyzję w ręce Jahwe. Jeżeli przysięga była fałszywa, przekleństwo spadało na tego, który ją składał fałszywie. Przysięga zawierała przywołanie imienia Bożego i miała charakter kultyczny. Norma postępowania moralnego Hioba miała charakter religijny i opierała się na wierności Jahwe zawartej w prawie przymierza. Postępowanie moralne Hioba wyrażało się w szczególny sposób w respektowaniu godności drugiej osoby i stwórczego dzieła Boga, poprzez które ustanowił On ze swoim stworzeniem szczególną łączność. Moralność mądrościowa opierała się na wierze w Boga sprawiedliwego i dobrego, który doświadcza i oczyszcza. Perspektywa moralności Hioba osiągnęła w księgach mądrościowych Starego Testamentu najwyższy szczyt, będąc niejako bezpośrednią zapowiedzią moralności ewangelicznej.
Wizje posłaniem Boga do narodu wybranego (Am 7, 1-3. 4-6. 7-9; 8, 1-3; 9, 1-4)
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2001)
Wylanie Ducha w Dzień Pański początkiem dzieła zbawienia (Jl 3, 3-5)
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999)
„Wyzwolenie” według proroków Amosa i Micheasza
Witaszek, Gabriel (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999)