Rutkowska, Joanna (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2019)
Celem autorów tekstów z zakresu komunikacji języka religijnego jest przede wszystkim oddziaływanie na postawy i poglądy odbiorców. Język analizowanych rozporządzeń, mimo że jest prosty, zrozumiały, przystępny dla konkretnego odbiorcy, którym tu jest duszpasterz – formator grupy, odpiera tezę stawianą przez współczesnych językoznawców. Styl, w którym dominują przede wszystkim terminy z zakresu szeroko rozumianej teologii i komunikacji religijnej, wzmacnia funkcję nakłaniającą, zachowując jednocześnie gatunkowo-stylistyczne wyznaczniki tekstu religijnego. Wielość i różnorodność stosowanych środków językowych wzbogaca język i styl oraz składa się na modalność o złożonym charakterze. Funkcja perswazyjna pełni zatem rolę nadrzędną, zaś jej elementem składowym jest szereg środków językowo--stylistycznych, charakterystycznych dla wypowiedzi z zakresu języka religijnego.
