Roczniki Teologiczne Warszawsko-Praskie, 2010, t. 6

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/4307

Przeglądaj

Przeglądaj Roczniki Teologiczne Warszawsko-Praskie, 2010, t. 6 wg Temat "cardinals"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Geneza Kościoła w teologii Josepha Ratzingera
    Chojnicki, Grzegorz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej, 2009)
    Joseph Ratzinger presents the Church as a reality existing from the very beginning in Christ’s the Saviour eternal plan. Christ does not need to found the Church, He wishes to renew the already existing Church by inviting everyone to the new Community of the People of God. Ratzinger sees the Church of Christ as a community of prayer and unity with Christ. Christ cannot be separated from His Church since He is its Head. He lives incessantly in His Church as Christ in glory. The Church of Jesus was being created during all His earthly life. Christ and the Church are intimately connected. Ratzinger points out that the Church was being prepared by Jesus from the very beginning of His mission. Although Christ’s whole earthly life is inseparable from the Church, there are some exceedingly church-forming events, such as the calling of the Twelve and of the Seventy two, Christ’s teaching on prayer, delegation of power to Peter and the Apostles, new Passover-Eucharist which presupposes Christ’s death, His Resurrection and the Sending of Holy Spirit.
  • Miniatura
    Pozycja
    Ratzinger’s theology of the creation
    Żak, Łukasz (Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Warszawsko-Praskiej, 2010)
    Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych elementów kreatologicznej myśli Josepha Ratzingera. Główną podstawę źródłową stanowi cykl katechez, które autor wygłosił w katedrze w Monachium w 1981 roku. Ratzinger podjął w nich polemikę z występującą wówczas śród teologów tendencją do traktowania prawdy o stworzeniu jako elementu mitycznego w doktrynie chrześcijańskiej. Zdaniem kardynała, główną cechą katolickiej wiary w stworzenie jest przekonanie o racjonalności stworzonego świata, obecne już w pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju. Harmonia i porządek stworzenia ukazane przez autora biblijnego miały kontrastować z rozpowszechnionym w kulturze babilońskiej obrazem początków świata jako wyniku chaotycznej, krwawej i pełnej bólu walki bogów (tak zagadnienie protologii ujmował mezopotamski mit Enuma Elisż). Ratzinger podkreśla, że we współczesnej kulturze także należy przypominać o racjonalnej strukturze stworzenia, gdyż niejednokrotnie pojawiają się głosy jakoby świat wyłonił się z przypadku i konieczności (np. J. Monod). Rozumność stworzenia jest także elementem nauczania Ratzingera po wyborze na papieża (np. homilia podczas Mszy w Ratzybonie w trakcie pielgrzymki do Bawarii w 2006 roku). Drugą istotną cechą katolickiej kreatologii, także zawartą w opisie z Księgi Rodzaju, jest, zdaniem kardynała, sabatyczna struktura stworzenia. Ratzinger uważa, że zwieńczenie dzieła kreacji świata szabatem pokazuje, iż celem stworzenia jest oddawanie chwały Bogu, a nie doszczętna eksploatacja środowiska naturalnego, co — jak zarzucano chrześcijaństwu - miałoby wynikać z nakazu, aby czynić sobie ziemię poddaną. Podsumowując, autor artykułu zaznacza, że choć refleksje Ratzingera na temat kreatologii powstały prawie 30 lat temu, to jednak pozostająnadal aktualne, szczególnie w kontekście nadal popularnej myśli postmodernistycznej, charakteryzującej się anty-logocentryzmem i anty-racjonalizmem.