Studia Gdańskie, 2022, T. 51
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/29418
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Gdańskie, 2022, T. 51 wg Temat "Biblia"
Teraz wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Cuda w Ewangelii Łukasza. Wprowadzenie do zagadnieniaWasiak, Wojciech (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)Artykuł traktuje o kwestiach wstępnych związanych z zagadnieniem cudów w Ewangelii Łukasza. Pierwsza część artykułu dotyczy tematów apologetycznych związanych z cudownymi wydarzeniami: ich historyczności oraz wiarygodności. W tym fragmencie, pokrótce jest przedstawiona historia kontestowania historyczności cudów w egzegezie oraz opinie współczesnych badaczy, którzy prezentują odmienne stanowisko. W dalszej części analiza cudów w Ewangelii Łukasza pokazuje, jak ważnym elementem działalności Jezusa były Jego cuda, mimo że były i raczej wciąż pozostają zaniedbanym zagadnieniem w studiach nad trzecią Ewangelią.Pozycja Gog i Magog w tradycji żydowskiej i chrześcijańskiejKubisiak, Przemysław (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)Gog i Magog to postacie, które na kartach Pisma Świętego kojarzone są ze zwiastunem dnia ostatecznego. Niszczycielska siła, która staje naprzeciw Boga i Jego ludowi, zdaje się przezwyciężyć wyznawców jedynego i właściwego Pana. Najwięcej wzmianek na temat mitologicznych postaci Goga i Magoga można odnaleźć w Ez 38-39 oraz w Ap 20,8. W obu przypadkach są oni utożsamiani z narodami, które przyjdą niczym armagedon, aby zniszczyć Boga i Jego lud. Ciekawe, że w świadomości pisarzy biblijnych jak i wczesnych komentatorów Pisma Świętego Gog i Magog zaczęli być utożsamiani z konkretnymi ludami a nawet władcami z dalekiej północy, którzy w świadomości wielu słabszych ludów siali postrach i przerażenie. Co na ten temat mówi Księga Ezechiela i Apokalipsa? Czy Gog i Magog to rzeczywiście postacie, które można utożsamić z kimś konkretnym? Jakie jest przesłanie biblijne w tym temacie?Pozycja Księga Estery w Dawnych dziejach Izraela Józefa Flawiusza na podstawie wybranych fragmentówTrojanowska, Mariola (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)Interpretacja ksiąg biblijnych w ujęciu Józefa Flawiusza jest jednym z najbardziej znanych i modelowych starożytnych przykładów przepisywania historii biblijnych w nowym kontekście historycznym i kulturowym. Dokonywane jest to w sposób, który nie zmienia ich najgłębszego sensu, a zarazem może lepiej służyć doraźnym celom autora tworzącego z myślą o konkretnych odbiorcach i ich sytuacji politycznej. Znakomitą ilustracją takiego sposobu przekładu tekstu jest historia biblijnej Estery opisana w Dawnych dziejach Izraela. W niniejszym artykule przedstawiono porównanie tego tekstu spisanego przez starożytnego historyka żydowskiego z kanonicznym tekstem biblijnym. Skupiono się przy tym na czterech wybranych fragmentach opowiadania, w których wprowadzone zmiany, choć mogą wydawać się mało znaczące, to dobitnie ukazują ten sposób przepisywania historii biblijnych. W przypadku Księgi Estery zauważalna jest przy tym tendencja Flawiusza do podkreślania roli Mardocheusza oraz poprawiania surowego wizerunku króla perskiego, co znakomicie współgra z rolą i pozycją zajmowaną przez samego historyka na rzymskim dworze cesarza Wespazjana.Pozycja Świat roślin w życiu i nauczaniu JezusaNajda, Andrzej Jacek (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)Rośliny towarzyszą człowiekowi od początków jego istnienia. Bóg nakazuje ziemi, aby wydała „rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona” (Rdz 1,11). Rośliny mają służyć jako pokarm dla ludzi i zwierząt (Rdz 1,29). W nauczaniu Jezus często odwołuje się do świata roślin – przede wszystkim w przypowieściach. Do świata roślin nawiązuje również, gdy objawia, Kim jest i nazywa siebie „prawdziwym krzewem winnym” (J 15,1). Rośliny odgrywają też istotną rolę w Jego ziemskim życiu.Pozycja Żydzi jako uchodźcy i przybysze w Egipcie. Kwestia resentymentów egipskichNakonieczny, Rafał (Gdańskie Seminarium Duchowne, 2022)W niniejszym artykule przedstawiony został problem migracji na historycznym przykładzie osiedlania się Żydów w Egipcie w czasach faraońskich i ptolemejskich. Historia Izraela ukazuje Egipt jako chętnie wybierane miejsce ucieczki bądź dobrowolnej migracji w celu poprawienia swej sytuacji życiowej. Odkryte do tej pory i odczytane papirusy pozwalają na rekonstrukcję sytuacji społecznej w kontekście relacji egipsko-żydowskich. Przedstawiały się one często poprawnie, a bywały nawet do tego stopnia bliskie, iż dochodziło do małżeństw mieszanych oraz przyjmowania przez Żydów określonych zwyczajów (być może i religijnych). Natomiast resentymenty egipskie miały swe intelektualne źródło prawdopodobnie wśród elity egipskiej, głównie kapłanów. Tworzyli oni narrację antyżydowską, podtrzymywali ją w pamięci Egipcjan i wykorzystywali w dogodnym momencie dla wzniecenia rozruchów przeciw Żydom. Niechętny wobec Żydów przekaz zachował się także w literaturze egipskiej. Wiele wskazuje jednak na to, iż toposy zdecydowanie antyżydowskie były efektem celowych redakcji tekstu.