Studia Diecezji Radomskiej, 2019, t. 11
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/38516
Przeglądaj
Przeglądaj Studia Diecezji Radomskiej, 2019, t. 11 wg Temat "antropologia"
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Komunijne oblicze śmierci człowiekaJagodziński, Marek (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2019)Śmierć jest końcem życia człowieka, a podstawową przesłanką jej rozmienia jest obraz człowieka. Chrześcijańska tradycja przejęła z pewnymi modyfikacjami antropologię grecką i dlatego w Kościele przyjęła się koncepcja śmierci jako oddzielenia duszy od ciała, a życia po śmierci jako dalszego istnienia duszy pozbawionej ciała. Taki obraz człowieka był jednak obcy Staremu Testamentowi, który pojmował człowieka całościowo. Bóg tchnie w człowieka życie i w śmierci je odbiera. Człowiek zmarły zstępował do Szeolu i nie było pewności, że Boże panowanie przenosi go do nowego życia. Nowy Testament przejął zasadniczo całościowy obraz człowieka ze Starego Testamentu, ale dokonał jego transformacji w oparciu o wydarzenie Chrystusa. Śmierć zrywa relacje życiowe i dlatego można ją pojmować jako brak relacji i zerwanie komunii. Chrystus jednak skruszył moc śmierci i otworzył nam nadzieję jej przezwyciężenia, stąd św. Paweł umieranie chrześcijanina nazwał „umieraniem w Panu” (Rz 6,8), które umożliwia przejście do komunii z Bogiem. Dlatego śmierć nosi także wymiary jednostkowej paruzji, ale wszyscy zmarli zostaną przyjęci do istniejącej uprzednio wspólnej „przestrzeni życia” zbawienia i „włączeniu” w wielką komunię świętych.Pozycja Uwagi o prawach dzieckaStępień, Katarzyna (Wydawnictwo Diecezji Radomskiej AVE, 2019)W artykule wskazuje się m.in. na tendencję charakterystyczną dla współczesnych badań nad prawami człowieka i prawami dziecka, a mianowicie przesunięcia tej problematyki na teren prawa stanowionego, a odchodzenia od uzasadnień prawnonaturalnych i antropologiczno-filozoficznych. Przesunięcie to sprawia, że może ulec zapoznaniu normatywny charakter natury ludzkiej, jak i konieczność prowadzenia dalszych dociekań w tym zakresie na rzecz podkreślania wagi negocjacji i konwencji w ustalaniu reguł chroniących poszczególne dobra osoby ludzkiej. Ukazanie praw dziecka w kontekście współczesnego paradygmatu praw człowieka, a następnie analiza materialnych i formalnych przesłanek praw dziecka, a także obraz dziecka jako podmiotu praw w Konwencji o Prawach Dziecka i jego zbieżność z podstawowymi danymi antropologii filozoficznej - pozwalają ukazać operatywny sens kategorii natury ludzkiej w odczytywaniu ludzkich uprawnień i ukazywaniu egzystencjalnego statusu człowieka na wczesnych etapach rozwoju. W artykule również znalazły się uwagi o wybranych problemach w ujmowaniu i realizacji praw dziecka. W podsumowaniu wskazuje się na możliwość przezwyciężenia opozycji i pogodzenia obu podejść w zakresie wyjaśniania i uzasadniania praw dziecka w celu ich integralnego ujęcia.