Roczniki Filozoficzne, 2000-2001, T. 48-49, z. 2
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/12581
Przeglądaj
Przeglądaj Roczniki Filozoficzne, 2000-2001, T. 48-49, z. 2 wg Temat "beauté"
Teraz wyświetlane 1 - 1 z 1
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Liberté et vérité. Du savoir commun à la philosophieFrancesca, Rivetti Barbò (Towarzystwo Naukowe KUL, 2001)Społeczeństwa zachodnie stają się coraz bardziej wielokulturowe i występuje w nich wiele różnorodnych koncepcji wolności. Jest to przejaw kryzysu kultury zachodniej. Równocześnie jest to także jedna z przyczyn tego kryzysu. Zdaniem autorki artykułu kryzys ten może być przezwyciężony poprzez prawdę. Trzeba więc obecnie formować nową kulturę − kulturę prawdy, zakorzenioną w mądrości filozoficznej i chrześcijańskiej. Tylko „kultura prawdy” może być fundamentem „cywilizacji miłości”. Poznanie prawdy o ludzkiej wolności domaga się prawdy dotyczącej całej rzeczywistości, a więc prawdy, jaką można zdobyć w filozofii wzmocnionej prawdą objawioną przez Chrystusa. W filozofii poznajemy, że Bóg jest Stwórcą całego świata, jest Miłością − Dawcą bytu, prawdy, dobra i piękna. Ostatecznie więc wolność dana jest człowiekowi przez Boga, abyśmy jako osoby − mężczyźni czy kobiety − osiągnęli pełny rozwój. Fundamentem ludzkiej wolności jest więc Bóg, który stworzył wszystko, co istnieje, co jest pomyślane przez Boga-Najwyższą Prawdę i dzięki temu posiada własną „prawdę ontologiczną”. Rzeczywistość jest także chciana przez Boga-Najwyższe Dobro i dzięki temu wszystko jest dobre i możemy je kochać. Rzeczywistość stworzona jest także przez Boga-Najwyższe Piękno i dlatego wszystko, co istnieje, jest piękne i możemy je podziwiać. Własności transcendentalne wszystkiego, co istnieje, mające swe źródło w Bogu sprawiają, że człowiek posiada wolność. Brak oczywistości bezpośredniej transcendentaliów stanowi najgłębszy powód zafałszowania wolności ludzkiej