Roczniki Filozoficzne, 2000-2001, T. 48-49, z. 2

Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/12581

Przeglądaj

Przeglądaj Roczniki Filozoficzne, 2000-2001, T. 48-49, z. 2 wg Temat "byt"

Wpisz kilka pierwszych liter i kliknij przycisk przeglądania
Teraz wyświetlane 1 - 2 z 2
  • Miniatura
    Pozycja
    Etyka a eudajmonologia
    Wierzbicki, Alfred (Towarzystwo Naukowe KUL, 2001)
    Along the history of ethics there is a controversy concerning the subject-matter of ethics itself − is it focused on the ways of fulfilling one’s life (happiness) or is it the normative theory of the moral duty? The author of the paper takes into considerations three concepts of ethics which were developed by Aristotle, St. Thomas Aquinas and Antonio Rosmini. The classical model of replacing ethics by eudaimonology is presented by Aristotle. Eudaimonism is connected in his philosophy of the human praxis with conceiveing of good in terms of the end of human action (teleological concept of good). Eudaimonia consists in fulfillment of the human life as a whole. Therefore the ultimate end of the human life is understood as the immanent end of the human nature. Aristotle identifies the moral good with the good of the human nature (natural fallacy in ethics). On the one hand the ethics of St. Thomas is dependent on the eudaimonistic views of Aristotle and on the other hand it goes beyond naturalism by pointing out the transcendent ultimate end of the human life which is idendified with God. In his theological thought St. Thomas Aquinas seeks to develop personalism. The good of person is the reason for an attitude of love on which the community of persons is founded. Because of the presence of the eudaimonistic and personalistic elements the ethics of Aquinas remains metodologically inconsistent. Antonio Rosmini thanks to his inspiration by the ethical thought of I. Kant distinguishes two diffrent practical sciences: eudaimonology and ethics. He refuses, however, Kantian apriorism and acognitivism. The moral duty is justified by the data of the moral experience. For the essence of morality consists in recognition of a being in accordance with its axiological order. Eudaimonology deals with the subjective good which is related to the nature of subject and only ethics discovers the moral obligation of affirming good for its own sake (objective good).
  • Miniatura
    Pozycja
    Liberté et vérité. Du savoir commun à la philosophie
    Francesca, Rivetti Barbò (Towarzystwo Naukowe KUL, 2001)
    Społeczeństwa zachodnie stają się coraz bardziej wielokulturowe i występuje w nich wiele różnorodnych koncepcji wolności. Jest to przejaw kryzysu kultury zachodniej. Równocześnie jest to także jedna z przyczyn tego kryzysu. Zdaniem autorki artykułu kryzys ten może być przezwyciężony poprzez prawdę. Trzeba więc obecnie formować nową kulturę − kulturę prawdy, zakorzenioną w mądrości filozoficznej i chrześcijańskiej. Tylko „kultura prawdy” może być fundamentem „cywilizacji miłości”. Poznanie prawdy o ludzkiej wolności domaga się prawdy dotyczącej całej rzeczywistości, a więc prawdy, jaką można zdobyć w filozofii wzmocnionej prawdą objawioną przez Chrystusa. W filozofii poznajemy, że Bóg jest Stwórcą całego świata, jest Miłością − Dawcą bytu, prawdy, dobra i piękna. Ostatecznie więc wolność dana jest człowiekowi przez Boga, abyśmy jako osoby − mężczyźni czy kobiety − osiągnęli pełny rozwój. Fundamentem ludzkiej wolności jest więc Bóg, który stworzył wszystko, co istnieje, co jest pomyślane przez Boga-Najwyższą Prawdę i dzięki temu posiada własną „prawdę ontologiczną”. Rzeczywistość jest także chciana przez Boga-Najwyższe Dobro i dzięki temu wszystko jest dobre i możemy je kochać. Rzeczywistość stworzona jest także przez Boga-Najwyższe Piękno i dlatego wszystko, co istnieje, jest piękne i możemy je podziwiać. Własności transcendentalne wszystkiego, co istnieje, mające swe źródło w Bogu sprawiają, że człowiek posiada wolność. Brak oczywistości bezpośredniej transcendentaliów stanowi najgłębszy powód zafałszowania wolności ludzkiej