Cały tok rozumowania autora jest wyraźnie ukierunkowany na Chrystusa. W zagadnieniach wstępnych bardzo mocno podkreśla, że sam termin „osoba” wchodzi do języka człowieka dopiero z przyjściem Chrystusa. Tylko Chrystus jest Drogą do Boga Trójosobowego oraz do człowieka. Autor wykazuje nieporadność religii, systemów, ideologii, by określić czym się charakteryzuje bycie coraz to bardziej człowiekiem. Jaki parlament czy badania naukowe miałyby tego rodzaju kryteria nakreślić, skoro osoba ludzka jest najwyższą wartością w świecie przyrody. Wykluczając logicznie niemożność bycia coraz bardziej człowiekiem w jakimkolwiek systemie, nawet w tym najlepszym z najlepszych, pozostaje tylko i wyłącznie OSOBA Chrystusa. Tylko w relacji do OSOBY Chrystusa człowiek staje się coraz bardziej człowiekiem. Pięknie wypowiedział to Sobór Watykański II, że ktokolwiek postępuje za Chrystusem − Człowiekiem Doskonałym, ten też coraz bardziej staje się człowiekiem (por. KDK 41). Dziesięć tez, jako wnioski przeprowadzonych badań, zamyka publikowany artykuł.
