Roczniki Teologiczne, 2017, T. 64, nr 7
Stały URI dla kolekcjihttps://theo-logos.pl/handle/123456789/21429
Przeglądaj
Przeglądaj Roczniki Teologiczne, 2017, T. 64, nr 7 wg Temat "Church"
Teraz wyświetlane 1 - 3 z 3
- Wyników na stronę
- Opcje sortowania
Pozycja Jan Hus w perspektywie reformacji XVI wiekuJaskóła, Piotr (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)Artykuł prezentuje postać Jana Husa, czeskiego reformatora spalonego na Soborze w Konstancji w 1415 r., która ostatnio budzi zainteresowanie w związku z 600. rocznicą jego męczeńskiej śmierci, jak i w kontekście 500. rocznicy wybuchu reformacji. W poglądach i postulatach Jana Husa wielu historyków chrześcijaństwa i teologii dostrzega zapowiedź reformacji zainicjowanej przez Marcina Lutra w 1517 r. W trzech punktach najpierw ukazano kontekst, który Lutrowi pozwolił stwierdzić „my wszyscy jesteśmy husytami” (1), następnie pokazano obraz Jana Husa w wybranych pismach poreformacyjnych, których autorami byli Matthias Flacius Illyricus, Ludwig Rabus i John Fox (2). Artykuł kończy kilka końcowych ocen i wniosków (3).Pozycja Kerk en bevrijding in het denken van Edward SchillebeeckxNadbrzeżny, Antoni (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)Autor artykułu podejmuje istotny problem relacji między Kościołem i szeroko rozumianym wyzwoleniem w ujęciu wybitnego współczesnego teologa flamandzkiego Edwarda Schillebeeckxa. Poszukuje on wiarygodnej i pogłębionej odpowiedzi na pytania dotyczące ostatecznego źródła wyzwolenia człowieka w kontekście współczesnych zjawisk społecznych i kulturowych oraz roli Kościoła rozumianego jako sakrament dialogu ze światem. W pierwszej części artykułu autor ukazuje uniwersalny wymiar negatywnego „doświadczenia kontrastu”, które wyraża się w codziennym przeżywaniu przez ludzi ambiwalentnych stanów egzystencjalnych: radości i smutku, zdrowia i choroby, wolności i zniewolenia, nadziei i rozpaczy. Według Schillebeeckxa stanowi ono szczególną „przestrzeń” objawienia i działania Boga, który pragnie autentycznego wyzwolenia i szczęścia człowieka nie tylko w wymiarze eschatologicznym, lecz również doczesnym. Druga część artykułu została poświęcona refleksji nad związkiem zachodzącym między zbawieniem i wyzwoleniem. Chociaż rzeczywistości te w pełni nie utożsamiają się ze sobą, to jednak chrześcijańska koncepcja integralnego zbawienia nie może pomijać doczesnego aspektu wyzwolenia społecznego, bez którego soteriologiczne orędzie Kościoła stałoby się utopijną ideologią. W trzeciej części autor prezentuje ideę Kościoła jako sakramentu wyzwolenia, który w świetle Ewangelii dostrzega we wszelkich procesach zmierzających do autentycznej emancypacji człowieka zniewolonego zbawczą wolę Boga, pragnącego, aby wszyscy ludzie, wierzący i niewierzący, włączyli się w dzieło naprawy świata dotkniętego licznymi formami zniewolenia. W zakończeniu artykułu autor podkreśla, że imponujący dziś rozwój nauki i technologii nie jest jednak w stanie usunąć wszystkich czynników generujących ludzkie cierpienie i wyobcowanie. W obliczu niepokojącej iluzji samozbawienia Kościół nieustannie wskazuje na subtelną, ukrytą, miłosierną i ostatecznie wyzwalającą obecność Boga w historii ludzkości. W tym sensie jest on dla świata znakiem i zarazem sługą prawdy, wyzwolenia i pokoju oraz wezwaniem do odważnego i odpowiedzialnego dialogu społecznego, ekumenicznego i międzyreligijnego.Pozycja Systematic communio Theology TodayJagodziński, Marek (Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 2017)Kategoria communio należy do najważniejszych pojęć teologii systematycznej. Odnosi się do rzeczywistości wewnątrztrynitarnej Boga, relacji Boga do człowieka, tajemnicy osoby Jezusa Chrystusa, Kościoła i wszelkich rzeczywistości chrześcijańskich. Objawienie Boga jest pojmowane dzisiaj także jako rzeczywistość komunikacyjno-komunijna. Najwcześniej i najszerzej została rozwinięta w okresie posoborowym eklezjologia communio, mająca także znaczenie ekumeniczne, ale rozwój teologii communio zaznaczył się także w całej szeroko rozumianej teologii dogmatycznej, znajdując dotychczas swoje rozwinięcie w trynitologii, sakramentologii, chrystologii, antropologii, teologii stworzenia. Jako specyficzna „żyła złota” zawiera w sobie ogromny potencjał systematyczny, który czeka na eksplorację przede wszystkim w teologii systematycznej, ale nie tylko, jako że sięga także swoimi implikacjami zakresu teologii pastoralnej.