Lifelong Catechesis as a Response to People’s Life Needs

Abstract

Although the Slovenian Pastoral Plan (2012) makes it clear that catechesis is for every person in every stage of life and that it should be lifelong, it overlooks many groups of people, such as parents with young children, the grieving, the widowed, the divorced, etc. Many of these and others feel unheard and unwelcomed in the Church. In this article, the authors try to answer the question: what needs to be taken into account in order to ensure that lifelong catechesis responds to the life needs of adults and that the above groups of people are not overlooked? First, the authors give some experiences of the unheard and unreceived nature of different believers. Then they show the attitudes that catechists should have in lifelong catechesis so that those who receive their catechesis will receive answers to their deepest needs in life. Finally, they show how to offer lifelong catechesis to these groups of people so that each one of them will feel that God has found him or her in his or her concrete situation through the catechist, that God accepts him or her through the catechist and wants to help him or her to seek and find the answer to his or her concrete wants, needs and questions, and that he or she will also be able to grow in faith in his or her concrete situation.

Chociaż „Słoweński plan pastoralny” (2012) jasno stwierdza, że katecheza jest dla każdego człowieka na każdym etapie życia i że powinna trwać przez całe życie, to jednak pomija wiele grup, takich jak: rodzice z małymi dziećmi, osoby pogrążone w żałobie, wdowy, rozwiedzeni itp. Wiele z nich i innych czuje się niewysłuchanych i niemile widzianych w Kościele. W niniejszym artykule autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie: co należy wziąć pod uwagę, aby katecheza przez całe życie odpowiadała potrzebom życiowym dorosłych i aby powyższe grupy osób nie były pomijane? Najpierw autorzy podają kilka doświadczeń związanych z niewysłuchaniem i nieprzyjęciem przez różnych wiernych. Następnie ukazują postawy, jakie powinni mieć katecheci w katechezie całożyciowej, aby ci, którzy odbierają ich katechezę, otrzymali odpowiedzi na swoje najgłębsze potrzeby życiowe. Wreszcie pokazują, jak proponować katechezę całożyciową tym grupom ludzi, aby każdy z nich miał poczucie, że Bóg go odnalazł w jego konkretnej sytuacji przez katechetę, że Bóg go akceptuje przez katechetę i chce mu pomóc w szukaniu i znajdowaniu odpowiedzi na jego konkretne pragnienia, potrzeby i pytania, a także, że będzie mógł wzrastać w wierze w swojej konkretnej sytuacji.