Personalistic Moral Education in Catechesis

Abstract

Personalistic moral education in catechesis primarily involves accompanying human being in his development, which should aim at the fullness of humanity and selfempowerment as the human person. Personalistic moral formation is based on the human person and his inalienable and irreducible dignity. Catechesis, conveying the moral message, does not teach one of many theories of human good conduct, but explains the truth about the human being as a person, his inalienable dignity. The teaching of morality is, therefore, no savoir-vivre, but is ontic in character, i.e. involves personal creativity and leads the human person to perfection and sanctity. A personalistic approach to moral education requires that the human being should not only be the executor of the Divine law, but a co-host, invited to seek the truth. Hence in the personalistic approach, moral formation is not a technique of influencing the person and does not require respect of norms and obligations. Nor does it concentrate on the deification of the law and legality or involve moralising, but is based on the meeting and communion of the human person with Jesus Christ and on the following and imitation of His Person. The entire process of moral education is to benefit the person and help her to be more herself, to assure her dignity through moving from the humanity of nature to the humanity of the person.

Personalistyczne wychowanie moralne w katechezie jest przede wszystkim towarzyszeniem człowiekowi w jego rozwoju, winno ono zmierzać do osiągnięcia pełni człowieczeństwa oraz urzeczywistnienia siebie jako osoby ludzkiej. Podstawą personalistycznej formacji moralnej jest osoba ludzka i jej niczym niepodważalna i nieredukowalna godność. Katecheza, przekazując orędzie moralne, nie naucza jednej z wielu teorii dobrego postępowania człowieka, lecz wyjaśnia prawdę o nim samym jako o osobie, o jego niepodważalnej godności. Nauczanie moralności nie jest to zatem savoir-vivre, lecz posiada charakter ontyczny, czyli jest twórczością personalną i prowadzi osobę ludzką do doskonałości i świętości. Personalistyczne podejście do wychowania moralnego postuluje, aby człowiek był nie tylko wykonawcą Bożego prawa, ale współgospodarzem zaproszonym do szukania prawdy. Stąd w ujęciu personalistycznym formacja moralna nie jest techniką oddziaływania na wychowanka, nie idzie w kierunku posłuszeństwa normom i obowiązkom, nie koncentruje się na ubóstwianiu prawa i legalizmu, nie jest też moralizatorstwem, lecz opiera się na spotkaniu i komunii osoby ludzkiej z Chrystusem Jezusem oraz podążaniu i naśladowaniu Jego Osoby. Cały proces wychowania moralnego ma służyć osobie, aby stawała się bardziej sobą, potwierdzała swoją godność poprzez przechodzenie od człowieczeństwa natury do człowieczeństwa osoby.