Der Anfang der Verkündigung des Evangeliums durch Apollos in Ephesus in der Apg 18,24-28. Ἄρχομαι in der Evangelisierungstätigkeit von Apollos in Apg 18,24-28

Abstract

Z Księgi Dziejów Apostolskich 18,25-26 dowiadujemy się, że Apollos zaczął (ἄρχομαι) przemawiać w synagodze w Efezie, nauczając tego, co dotyczyło Jezusa, chociaż znał tylko „chrzest Janowy” Teks ten ukazuje, jak nauczanie uczniów Jana Chrzciciela, reprezentujących ruch baptyzmalno-pokutny, stało się wprowadzeniem, było wstępem i początkiem dla głoszenia Ewangelii o Chrystusie, najpierw w Efezie, a później również w Koryncie. Jeden z Joannitów ” w Efezie, Apollos, przybyły z Aleksandrii zaczął (ἤρξατο ‒ od ἄρχομαι) odważnie przemawiać w synagodze, nauczając o Jezusie, chociaż znał tylko „chrzest Janowy” (Dz 18,25-26). W Dz 18,25 czytamy, że Apollos „przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Chrystusa”. Łukasz już raz zaznaczył w Dz 18,25, że Apollos znał „Drogę Pańską” ale w wymiarze związanym jedynie z ruchem baptyzmalno-pokutnym Jana Chrzciciela, a więc jeszcze nie w pełni. Po przyjęciu od Pryscylli i Akwili pełnej nauki Ewangelii, Apollos udał się z Efezu do Koryntu i również tam stał się głosicielem Chrystusa. Dzielnie bowiem uchylał twierdzenia Żydów wykazując publicznie na podstawie Pism (Starego Testamentu), że Jezus jest zapowiedzianym Chrystusem (Mesjaszem)” (wiersz 28). O działalności Apollosa w Koryncie dowiadujemy się głównie z listów św. Pawła, zwłaszcza z Pierwszego listu do Koryntian. Ów fascynujący Żyd z Aleksandrii, uczeń Jana Chrzciciela i zarazem zwolennik Jezusa, a obecnie już w pełni pouczony i uformowany chrześcijanin, jako głosiciel Chrystusa wywarł na wiernych Koryntu ogromne wrażenie. Powstało tam nawet stronnictwo szczególnie przywiązanych do niego chrześcijan (1 Kor 1,12-13). Rolą Apollosa było jednak jedynie „podlewanie, tego, co Paweł wcześniej siał, wzrost zaś dał Bóg” (1 Kor 3,6). Na przykładzie Apollosa widać, jak ktoś z przeszłością judaistyczną i przynależąc do ruchu baptyzmalno-pokutnego Jana Chrzciciela, lecz będąc otwarty na naukę chrześcijańską, mógł stać się nie tylko w pełni wierzącym w Chrystusa, lecz również Jego głosicielem. Przykład Apollosa, który zaczął jasno i z mocą głosić Chrystusa, wskazuje na niezwykły początek ewangelizacji. Była nim bowiem nauka joannitów, nazwana tu „chrztem Janowym” (wiersz 25).