Kościół a ekologia ludzka

Abstract

Artykuł omawia problematykę ekologii ludzkiej w kontekście nauczania Kościoła. Samo sformułowanie „ekologia ludzka” podkreśla, że człowiek ma naturę, którą winien szanować, i którą nie może manipulować według swego uznania. Kiedy mówimy więc o obowiązkach wobec przyrody, to musimy pamiętać, że są one związane z powinnościami wobec osoby ludzkiej. Człowiek jest bowiem odpowiedzialny za środowisko życia. Chodzi zasadniczo o poszanowanie godności osoby ludzkiej, która zakłada szacunek do życia od momentu poczęcia do naturalnej śmierci. Należy więc uznać godność wszystkich ludzi bez możliwości ich marginalizacji. Na szacunek zasługują wszyscy, niezależnie od zdrowia, pozycji społecznej czy wieku. Papież Franciszek apeluje więc o szacunek wobec ubogich, chorych i niepełnosprawnych, migrantów i osób starszych. Wypracowanie etosu ekologicznego wymaga edukacji. Należy w niej zwrócić uwagę na harmonię wewnętrzną z samym sobą oraz solidarność z innymi. Istotna jest tu postawa wstrzemięźliwości pomagająca żyć według paradygmatu „bardziej być”, niż „mieć”. W wychowaniu nieodzowne jest też formowanie wrażliwego sumienia pomagającego otaczać szacunkiem zarówno środowisko przyrodnicze, jak i środowisko ludzkie.

The article discusses the problem of human ecology in the context of the Catholic Church teaching. The term “human ecology” puts a strong emphasis on the fact that man has his own nature which needs to be respected and which must never be manipulated according to his own wishes and desires. Therefore, when one says it is our duty to protect the natural environment, one must not forget that this responsibility also includes protecting human rights and needs. In other words, man is responsible for all creation, both nature and people. The main principle of this philosophy is to respect and protect human dignity, which, in turn, indicates that human life has to be protected from the moment of its conception till the moment of its natural death. Everyone’s dignity has to be recognized, accepted and never marginalized. All people, regardless of their health, social status or age, deserve respect. Pope Francis appeals to everyone to respect others with no exceptions: the poor, the sick, the disabled, immigrants and the old. To work out such an ecological ethos requires education: it is important to emphasize the importance of achieving harmony within one’s own self and solidarity with others. It is essential to adopt a life-style of simplicity, moderation and discipline, which will help to live according to the paradigm: “more to be than to have”. Moreover, it is absolutely paramount to forge a sensitive conscience, which helps to respect and protect both the natural and human environments.