Lo sguardo di Salvatore Privitera sulla fecondazione assistita nel confronto con Elio Sgreccia

Abstract

Współczesne wyzwania rodzą potrzebę, dobrego zrozumienia wartość słowa w jego pełnym znaczeniu, które zakłada odpowiedzialności i trudności z jakim wiąże się pojęcie sztucznego zapłodnienia. W powyższym artykule zostaną przedstawione wybrane myśli dotyczące spojrzenia Salvatore Privitera na zagadnienie sztucznego zapłodnienia. Te refleksje pochodzą z antropologii Privitery jako fenomenologiczno – analitycznego stanowiska: jest to etyka analityczna w perspektywie uniwersalizacji sądów moralnych, bez żadnego konfliktu miedzy bioetyką „świecką, laicką” a „katolicką”. Ten punkt spojrzenia jest skonfrontowany ze sposobem myślenia Elio Sgreccia, który prezentuje bioetykę personalistyczna. Konfrontacja (raport) pomiędzy Priviterą i Sgreccią według wyżej przedstawionej perspektywy, będzie okazją do pogłębienia spostrzeżeń teologicznych i pokarze jak radzić sobie z propozycjami z punktu widzenia ściśle etycznego.

From a contemporary challenge, comes the need to deep understand the value of a meaningful word that, coating of responsibility, aims to represent what, with difficulty, it is expressed in concept of artificial insemination. In the present article Some thoughts related to this topic are clearly stated by Salvatore Privitera. These reflections come from a priviteriana anthropology with a phenomenological-analytical position: an analytical ethics approach from a perspective of universalization of moral judgments, without any conflict, including a presumed “laical” and “Catholic” bioethics. This topic is faced with the Elio Sgreccia’s thought, which is in effect a ontologically founded personalist. The relationship between Privitera and Sgreccia, according to the presented perspective, will provide opportunities for theological insights and try to deal with proposals on a more ethical level.