„Skok wiary” w Lutrowej nauce o usprawiedliwieniu

Abstract

Artykuł stanowi prezentację nauczania Lutra na temat usprawiedliwiającej wiary i wynikających stąd niektórych teologicznych implikacji. W nauce o usprawiedliwieniu Reformator z Wittenbergi znalazł sposób na uwolnienie się od wątpliwości w kwestii zbawienia, dochodząc do wniosku, że nie uczynki i wyznawanie przed Bogiem swoich niepowodzeń, lecz jedynie wiara czyni sprawiedliwym przed Bogiem. Zaproponowaną przez Lutra nową perspektywę spojrzenia na relację człowieka do Boga można nazwać „skokiem wiary”. Według Ojca Reformacji sama wiara wystarczy, by być pewnym swego zbawienia w sposób ostateczny. W tym ujęciu wiara utożsamia się z pewnością zbawienia. Podłoże Lutrowej koncepcji wiary znajduje się w jego teologicznej antropologii, zaś jej implikacje stały się widoczne w eklezjologii.

The article presents Luther’s teaching on justification by faith and its theological implications. In the doctrine of justification, the Reformer of Wittenberg found a way to free itself from doubts about salvation, concluding that not deeds and confession of sins before God, but only faith makes righteousness before God. Luther’s new perspective on the relation of man to God can be called a “leap of faith”. According to the Father of the Reformation, faith itself is enough for being sure of one’s own salvation. In this view, faith is identified with salvation. The basis of Luther’s conception of faith lies in his theological anthropology and its implications have become evident in ecclesiology.