Sakrament chorych w Magisterium Kościoła od soboru trydenckiego do czasów współczesnych

Abstract

Kościół wierzy i wyznaje, że wśród siedmiu sakramentów istnieje jeden specjalnie przeznaczony do umocnienia osób dotkniętych chorobą - namaszczenie chorych41. Istnienie tego sakramentu potwierdzają na przestrzeni wieków zarówno źródła biblijne, jak i historyczne. Z tego powodu można stwierdzić, że misja Kościoła wobec chorych wypływa z nakazu Zbawiciela42, który posyłając apostołów, zlecił im posługę uzdrawiania. Ta posługa, mimo ewolucji form liturgicznych, jest ciągle zachowywana w Kościele. Kościół nigdy nie przestawał prosić Pana, by chory odzyskał zdrowie, jeśli to służyłoby jego zbawieniu43. Ostatni sobór powszechny w duchu aggiornamento podjął także reformę sakramentu chorych. Tym samym uzdrawiająca posługa Kościoła jest ciągle istotną częścią jego misji.

The Church believes and confesses that among the seven sacraments there is one specially designed to strengthen those affected - the anointing of the sick. The existence of this sacrament has been confirmed over the centuries by both biblical and historical sources. For this reason, it can be said that the mission of the Church towards the sick stems from the Saviour’s order to send the Apostles to have them heal. This ministry, despite the evolution of liturgical forms, is still maintained in the Church. The Church has never stopped asking the Lord for the sick to regain their health if this would serve their salvation. The last universal council, in the spirit of aggiornamento, also undertook a reform of the sacrament of the sick. Thus, the healing ministry of the Church is still an essential part of her mission.