Aktywizacja młodzieży szkół ponadpodstawowych w nauczaniu religii – między tradycją a współczesnością

Abstract

The analyses presented in this study focus on the quality of secondary school student mobilisation, which is recommended in the valid Core curriculum of the Catholic Church catechesis in Poland (2018). Attention was drawn to the obligatory set of catechetic objectives – general requirements, the contents of religion teaching – specific requirements, attitudes that should be developed in young people, correlation of religion teaching with school education, recommended conditions and methods of implementation of syllabus and cooperation of the educational environment (family, parish, etc.). The analysis of these issues attempted to prove that all elements of essence and methodology in the religion core syllabus can play an important role in the mobilisation of young people. It was pointed out that transmission of the theological and catechetical message and the theological language dominates. These solutions are enriched by correlation with school education, which can contribute to the mobilisation of youth. Unfortunately, little attention is often devoted to human experience and students’ personal knowledge, which does not favour mobilisation. The new information and communication technologies are also undervalued, as they are mentioned in very general terms. Meanwhile, dominant are proposals of applying traditional methods of mobilising young people, such as problem methods, seeking and exploring. Proposals of forms and methods of young people’s evangelisation are lacking. Such an approach to youth mobilisation oscillates between tradition and modernity. There are more traditional accents. Hence, the analysed proposals for mobilising secondary school students require supplementing at the level of developing syllabuses and textbooks for religion teaching.Analizy, podjęte w niniejszym opracowaniu, koncentrują się wokół jakości aktywizacji młodzieży szkół ponadpodstawowych, którą zaleca się w obowiązującej Podstawie programowej katechezy Kościoła katolickiego w Polsce (2018). Zwrócono uwagę na obowiązkowy zestaw celów katechetycznych – wymagań ogólnych, treści nauczania religii – wymagania szczegółowe, postawy, jakie należy kształtować w młodzieży, korelację nauczania religii z edukacją szkolną, zalecane warunki i sposoby realizacji założeń programowych oraz współpracę środowisk wychowawczych (rodziny, parafii). Analizując wymienione kwestie próbowano dowieść, że wszystkie elementy merytoryczne i metodyczne, zapisane w podstawie programowej nauczania religii, mogą odgrywać ważną rolę aktywizującą młodzież. Zauważono, że dominuje przekaz wiadomości teologicznych i katechizmowych oraz język teologiczny. Wymienione rozwiązania merytoryczne zostają wzbogacone o korelację z edukacją szkolną, która może przyczynić się do aktywizacji młodzieży. Mało uwagi poświęca się jednak doświadczeniu ludzkiemu oraz wiedzy osobistej uczniów, co nie sprzyja aktywizacji. Również niedowartościowane są nowe technologie informacyjno-komunikacyjne, o których wspomina się bardzo ogólnie. Dominują natomiast propozycje zastosowania tradycyjnych metod aktywizujących młodzież, takich jak metody problemowe, poszukujące, eksponujące. Brakuje propozycji dotyczących form i metod ewangelizacji młodzieży. Takie podejście do aktywizacji młodzieży oscyluje między tradycją a współczesnością. Więcej przy tym jest akcentów tradycyjnych. Stąd też analizowane propozycje aktywizacji młodzieży szkół ponadpodstawowych wymagają uzupełnienia na poziomie tworzenia programów i podręczników do nauczania religii.