Minoritas według św. Franciszka z Asyżu w ujęciu chrystologicznym

Abstract

Zakon założony przez Franciszka z Asyżu nieprzypadkowo otrzymał nazwę braci mniejszych. Nie pochodzi ona ani od koloru habitu, ani od miejsca założenia zakonu, ani od rodzaju posługi lub wykonywanej pracy (np. bracia szpitalni, zakon kaznodziejski, misjonarze), ale od sposobu bycia, od stylu życia. Określa go w istotnej mierze pojęcie minoritas. Tekst stanowi próbę dotarcia do tego, jak je rozumiał sam Franciszek. Rozważania prowadzone w perspektywie chrystologicznej kończą się następującymi wnioskami: bracia św. Franciszka mają być mniejsi, tzn.: służyć bez chęci dominowania nad innymi, rezygnować dobrowolnie z przysługujących im przywilejów, żyć bez szukania zabezpieczeń, ale zdając się na opatrzność Bożą, być gotowi do podejmowania takich czynności, które inni niechętnie wykonują, służyć z pokorą i miłością, starać się zajmować ostatnie miejsce w swoim środowisku, mieć świadomość własnej niekonieczności.

The order founded by St. Francis of Assisi has not been accidentally given the name of Friars Minor. It comes neither from the color of the habit, the place of establishment of the order, nor the type of service or job, but a way of being and living. All the attempts to read how Francis understood the minority from the Christological perspective can be summarized as follows: Brothers of St. Francis will be minor, i.e. serve no desire to dominate others, to give up voluntarily exercise their privilege, to live without the hassles of security, but to rely on Divine Providence. It also means to be ready to take such steps that others are reluctant to carry out, to serve with humility and love, and try to occupy the last place in their environment and to be aware of own non-necessity.