Die Interpretation von Psalm 8 im Hebräerbrief

Abstract

W Psalmie 8 nie znajdujemy nawet śladu jakiejś wizji mesjańskiej. Autorowi na pewno chodzi o człowieka i tylko o człowieka. W Synagodze używano tego psalmu dla wyrażenia kruchości człowieka. Według rabinów aniołowie posługiwali się słowami tego psalmu dla wyrażenia swej wzgardy dla ludzi, gdy Mojżesz wstąpił na górę Synaj dla otrzymania Tory. Natomiast autor Listu do Hebrajczyków jednoznacznie rozumie ten psalm chrystologicznie: 2,5-10. Jak doszedł to tego rodzaju interpretacji? Po prostu: wzmianka o „synu człowieczym” (w. 5) i stwierdzenie (którego nie przytacza) „obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich” (w. 7) niejako spontanicznie kierują myśl ku Jezusowi Chrystusowi. Zresztą już w Corpus Paulinum nasz psalm interpretowany jest chrystologicznie (1 Kor 15,25-28; Ef 1,22). To nie tekst masorecki, lecz LXX umożliwiła autorowi Hbr chrystologiczne rozumienie tekstu. Co chciał osiągnąć przez zacytowanie słów psalmu w swej homilii? Prawdopodobnie chciał powiedzieć, że kto chce zbawienia, nie może stosować się do aniołów, lecz za „przewodnika zbawienia” (w. 10) uznać winien Tego, któremu Bóg „poddał przyszły świat” (w. 5) i którego „udoskonali! przez cierpienie” (w 10). Uniżenie Jezusa nie było Jego przegraną, lecz było zgodne z Bożym zamysłem zbawczym, aby „wielu synów do chwały doprowadzić” (w. 10). Autor pokazuje więc, że pomiędzy psalmem Izraela a wiarą Kościoła istnieje ciągłość i bliskość; a przy tym nie boi się wyjścia poza sens literalny tekstu. Dla przekazania swojego orędzia posługuje się egzegezą swoich czasów. Dopuszcza do głosu „stare” Pismo w nowości wiary, aby swoim wiernym przynieść pewność i nadzieję.