Chrześcijanin akatolik szafarzem sakramentu chrztu w świetle prawodawstwa Kościoła rzymskokatolickiego. Aspekt historyczno-ekumeniczny

Abstract

„Bracia odłączeni” autorytatywnie zostali uznani za szafarzy chrztu już w III w. przez papieża Stefana I (254–257). Pomimo to jednak możliwość pełnienia przez wymienione osoby funkcji szafarzy tego sakramentu była wielokrotnie podejmowana i komentowana przez prawodawcę kościelnego w ciągu kolejnych stuleci. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zagadnienia uznawania chrześcijan akatolików za szafarzy chrztu w prawodawstwie Kościoła rzymskokatolickiego w ujęciu historyczno-ekumenicznym. W tym celu został poddany analizie materiał prawny, dotyczący interesującej nas kwestii, od prawa przedkodeksowego do aktualnie obowiązujących norm zawartych w Kodeksie prawa kanonicznego z 1983 r. i w Dyrektorium ekumenicznym z 1993 r.

The “separated brethren” were authoritatively recognized as ministers of baptism as early as the third century, by Pope Stephen I (254–257). Nevertheless, the possibility of these persons performing the functions of ministers of this sacrament has been repeatedly taken up and commented on by the ecclesiastical legislator over the following centuries. Therefore, the purpose of this article is to present the issue of recognizing Catholic Christians as ministers of baptism in the legislation of the Roman Catholic Church in a historical and ecumenical perspective. To this end, the legal material of interest to us has been analyzed, from pre-code law to the norms currently in force contained in the Code of Canon Law of 1983 and in the Ecumenical Directory of 1993.