Refleksja pastoralnoteologiczna nad dokumentem Stolicy Apostolskiej Przyjęcie Chrystusa w uchodźcach i przymusowo przesiedlonych

Abstract

Autor analizuje i komentuje mało znany dokument wydany przez Stolicę Apostolska. Skupia się na teologicznych wątkach zawartych w dokumencie, pomijając inne kwestie w nim zawarte. Zwraca uwagę na konieczność odróżnienia migrantów przymusowo wysiedlonych i uchodźców od innych kategorii, np. migrantów ekonomicznych. Wskazuje na teksty biblijne i te elementy społecznej nauki Kościoła, na które powołują się redaktorzy dokumentu, wzywając do przyjmowania i otoczenia troską uchodźców oraz przymusowo przesiedlonych. Wśród nich na pierwsze miejsce wysuwa się nauczanie o godności każdej ludzkiej osoby, o jedności całej ludzkiej rodziny, o naśladowaniu miłości Boga do każdego człowieka, o chrześcijańskiej gościnności. Najistotniejszym ewangelicznym motywem przyjmowania obcych jest rozpoznanie w nich osoby samego Chrystusa. Motywy te znajdują zatem najgłębsze uzasadnienie w wierze i są jej praktyczną weryfikacją. W komentarzach do fragmentów dokumentu autor odnosi się do charakterystycznych współczesnych sytuacji związanych z przyjmowaniem migrantów, odczytując je w teologicznym świetle, a w konkluzji formułuje kilka pastoralnych wskazań dla Kościoła.The author analyses and provides commentary on relatively unknown document issued by the Holy See “Welcoming Christ in Refugees and Forcibly Displaced Persons”. He focuses solely on theological aspects leaving out the others and indicates the necessity of distinguishing forcibly displaced persons and refugees from migrants of other categories, for instance economic migrants. The author shows Biblical texts and these elements of Catholic social teaching, which have been recalled by the editors of the document and which call to welcome and take care of refugees and forcibly displaced persons. Among them, teaching on human dignity of each human person, unity of entire human family, imitating God’s love for each human person, and finally, Christian hospitality is the most important. Further, the most significant evangelical reason for welcoming strangers is recognizing Christ alone in them. Thus, bringing to life this, what is implied by all these reasons deeply rooted in the faith is its practical verification. In commentaries on passages of the document the author refers to characteristic contemporary situations of welcoming migrants interpreting them in the light of the theology. In conclusion, he formulates some pastoral recommendations for the Catholic Church.