The Catholic German Einheitslieder: observations and reflections

Abstract

Początki idei ujednoliconego śpiewnika w języku niemieckim sięgają XVII w. Konkretne prace nad takim dziełem zauważamy jednak dopiero w XIX w. Zainicjował je franciszkanin P. Singer, wydając w 1845-47 r. "Cantica spiritualia". Następnie pojawił się śpiewnik H. Bonesa "Cantate"(1847-52) oraz śpiewnik koloński A. G. Steina (1852). Nowa era w dziedzinie ujednolicenia katolickiej pleśni niemieckiej rozpoczęła się z chwilę powstania w 1868 r. "Allgemeine Deutsche Cäcilien-Verein." Założycielowi tego stowarzyszenia, F. X. Wittowi nie udało się zrealizować wydania śpiewnika. Podjął on jedynie gorącą polemikę z przeciwnikami m. in. K. A. Beckiem. W międzyczasie rozpoczęto też prace teoretyczne nad hymnologią (S. Meister, F. W. Bäumker, J. Gotzen, G. M. Dreves). W 1916 r. episkopat niemiecki zebrany w Kolonii przyjął do oficjalnego użytku 23 teksty i 20 melodii. W 1923 r. H. Müller opublikował "Kyrioleis" z 43 hymnami, a w 1938 r. ukazało się "Kirchenlied" zawierające 48 pieśni. W czasie I I wojny światowej T. Bützler wydał śpiewnik obejmujący 140 pleśni. Od 1946 r. pojawiła się postać J. Overatha, który stał się "spiritus movens" prac nad ujednoliconym śpiewnikiem. W dużej mierze dzięki jego staraniom w 1975 r. ukazał się "Gotteslob", śpiewnik oficjalny przeznaczony do użytku niemieckojęzycznych katolików w różnych krajach. Jednolita wersja śpiewów stała się niejako koniecznością ze względów duszpasterskich. Ponieważ jednak całkowite ujednolicenie nie jest w całości praktycznie możliwe, poszczególne diecezje mogą zwyczajowo używać wersji lokalnych. Śpiewnik dzieli się na dwie wielkie części: Commune (254 pleśni) i Proprium (różna liczba pieśni, zależnie od diecezji, w tym 35 pleśni wspólnych dla wszystkich diecezji).