Reportażowy dyskurs o postpamięci. Casus „Więzów krwi” Jeana Hatzfelda

Abstract

Celem niniejszego artykułu jest namysł nad problematyką postpamięci, stanowiącą dzisiaj niezwykle istotny temat pojawiający się we współczesnym reportażu literackim. Refleksja nad pamięcią drugiego pokolenia zyskuje w tekstach dziennikarskich szczególny wymiar: z jednej strony stoi bowiem w opozycji do właściwego mediom masowym postulatu aktualności, z drugiej zaś pozwala zwrócić uwagę na sytuację społeczności, które wciąż jeszcze, kilkanaście lat po wojnie, zmagają się z jej konsekwencjami. Przedmiotem analiz nakreślonych w niniejszym szkicu jest reportaż Więzy krwi francuskiego reportera Jeana Hatzfelda, traktujący o traumie ludobójstwa w Rwandzie, utrwalonego w pamięci drugiego pokolenia.This article refers to post-memory, which is treated today as very important problem appearing in contemporary literary reportage. The reflection on the memory of the second generation gains a special dimension in journalistic texts: on the one hand, it stands in opposition to the mass media’s postulate of covering the current news, on the other hand it allows us to pay attention to the situation of communities that are still struggling with the consequences of trauma several years after the war. The purpose of the research outlined in this sketch is to analyze the reportage Un Papa de sang by French reporter Jean Hatzfeld, which deals with the trauma of genocide in Rwanda, recorded in the memory of the second generation.