Tomistyczno-fenomenologiczna koncepcja personalizmu Karola Wojtyły wobec kryzysu wartości i współczesnych potrzeb edukacyjnych

Abstract

Dominująca we współczesnym świecie redukcjonistyczna wizja człowieka sprowadza go do wymiaru materialnego i pomija niezbywalne prawo dziecka jako osoby do wychowania będącego urzeczywistnianiem tkwiącego w nim człowieczeństwa. Dziecko jako układ odniesienia dla systemu aksjonormatywnego musi posiadać jasno określony wzorzec zachowań oraz funkcjonujący system wzmacniający jego zachowania pozytywne oraz zapobiegający zachowaniom negatywnym. Potrzeba więc dziś – bardziej niż dotychczas – wnikliwego rozpoznawania i odbudowania tradycji pedagogiki personalistycznej oraz powrotu jej założeń w praktyce wychowawczej. Artykuł stanowi prezentację tomistyczno-fenomenologicznej koncepcji personalizmu Karola Wojtyły jako propozycję zmiany uprawianej filozofii wychowania.

A reductionist vision of man dominating in the modern world reduces him to the material dimension and ignores the inalienable right of child as a person to education which is a realisation of the humanity being inherent in him / her. A child, as a frame of reference for the axionormative system, must have a clearly defined behaviour pattern and a functioning system that strengthens his / her positive behaviour and prevents negative behaviour. Therefore, a thorough diagnosis and restoration of the tradition of personalistic pedagogy, as well as the return of of its assumptions in educational practice, is needed today more than ever. This paper is a presentation of Karol Wojtyła’s thomistic-phenomenological concept of personalism as a proposal for changing the philosophy of education being practised.