Szanse i ograniczenia modeli pracy asystenta rodziny

Abstract

Artykuł dotyczy próby integracji podejść w pracy asystenta rodziny. Jako nowy zawód w opiece społecznej ma on pomagać rodzinom przezywającym trudności w pełnieniu funkcji opiekuńczych i wychowawczych. Ostatnie lata praktyki w opiece społecznej wskazują jednak, że istnieje potrzeba systematyzacji i podjęcia refleksji nad modelami pracy stosowanymi w praktyce zawodowej asystenta. Refleksja ta winna obejmować między innymi rozstrzygnięcia kwestii: czy jest możliwy wybór najlepszego modelu pracy, czy raczej chodzi o integrowanie i dostosowywanie go do aktualnych warunków? W artykule znajduje się omówienie trzech podstawowych modeli pracy: tutoringu i interwencji kryzysowej oraz podejścia opartego na rozwiązaniu problemu.

The following article is an attempt to integrate different approaches to the Family Assistant’s work models. As a new job in the social care it is supposed to help the families which have a lot of problems with their care and educational duties. The Family Assistant’s practice shows that there is a necessity of the systematization and reflection on this kind of work. The article tries to answer the basic questions: is it possible to choose the best model of helping families? Or rather must the Family Assistant accommodate his type of work to the current conditions? The author reviews three basic models: tutoring, crisis intervention and solution focused brief therapy.