Jana Pawła II koncepcja rozwoju człowieka

Abstract

Jednym z fundamentalnych tematów antropologicznych nauczania Jana Pawła II jest prawda o dynamicznej strukturze ludzkiego bytu, która otwiera człowieka na możliwość osobowego rozwoju. Rzetelny namysł nad człowiekiem pozwala zauważyć, iż jako jednostka gatunku, zawsze jest on sobą (homo sapiens) i nie może istnieć inaczej. Jego ontyczny status pozostaje niezmienny, bez względu na cechujące go aktualnie dyspozycje, sprawności czy przymioty moralne. Jednakże jako osobowy podmiot może on swoje człowieczeństwo coraz pełniej urzeczywistniać albo zatracać. Twórcza aktywność człowieka nie ogranicza się bowiem jedynie do świata zewnętrznego. Na mocy właściwej mu struktury samostanowienia, przez wszystko co czyni, kształtuje on najpierw i przede wszystkim siebie samego. Jako podmiot i zarazem przedmiot swego działania, staje się jego twórcą i jednocześnie pierwszym tworzywem. Ten charakterystyczny dla niego dynamizm ma wpływ nie tylko na jego sferę akcydentalną, ale dotyczy samej istoty jego osobowego bytu, sprawiając, że człowiek jest w stanie przekraczać siebie samego. Istotna dla rozwoju osoby triada wartości: prawda – dobro – wolność, prowadzi do postawy miłości, która zarówno w porządku doczesnym, jak i wiecznym okazuje się spełnieniem ludzkiego bytu. Jako przykład w pełni urzeczywistnionego człowieczeństwa Jan Paweł II stawia Osobę Jezusa Chrystusa.One of the fundamental anthropological subjects in John Paul II’s teaching is the truth about a dynamic structure of the human existence that opens a man to the possibility of a personal development. A diligent consideration of man allows one to notice that as an individual of the species he is unchangeable, no matter what dispositions, skills or moral features characterize him at the moment. However, as a personal subject he can ever more fully realize or lose his humanity. This is so because creative activity of man is not limited to the outer world. On the strength of the structure of self-determination typical of him, by anything he does he first and first of all forms himself. As a subject and at the same time an object of his actions he becomes its creator and at the same time its first material. This dynamism, that is characteristic of him, not only influences his accidental sphere, but it concerns the very essence of his personal being, giving him the ability to transcend himself. The triad of values that is important for the development of a person: truth – good – freedom, leads to the attitude of love that both in the earthly and in the eternal order proves to be the fulfillment of human existence. John Paul II gives the person of Jesus Christ as an example of a fully realized humanity.