Die Geistlichkeit litauens seit Ende des Zweiten Weltkrieges: zwischen zwei Okkupationen

Abstract

Okupacja nazistowska dokonała wielkiego spustoszenia tak osobowego jak materialnego na Litwie. Także Kościół doznał w tym czasie wiele szkód i ograniczeń. Po uwolnieniu spod okupacji hitlerowskiej nastąpiła wcale nie mniej zbrodnicza i dokuczliwa okupacja sowiecka. Wielu Litwinów zostało zmuszonych lub musiało emigrować ratując swoje życie na Zachód Europy lub do Ameryki. Wielu przez dziesięciolecia nie miało możliwości powrotu do Ojczyzny. Dziś trwają rozważania co byłoby korzystniejsze i ważniejsze dla wielu biskupów i księży litewskich; pozostać w kraju pod okupacją sowiecką czy emigrować i stamtąd kierować czy pomagać ludziom? Byłoby tez dziś błędem wszystkich którzy wyjechali negatywnie oceniać. Każdy miał osobiste racje i był w różnych uwarunkowaniach. Wielu biskupów i księży duszpasterzowało litewskich emigrantów na wychodźctwie. Jednak pozostali w kraju potrzebowali także opieki duszpasterskiej i moralnego wsparcia, bycia w ludem. Ci duchowni, którzy pozostali, często dzieli tragiczny los litewskiego społeczeństwa ale także byli dla niego umocnieniem i wsparciem. Artykuł ukazuje zatem los Kościoła na Litwie okresie dwóch okupacji hitlerowskiej i sowieckiej.