La persona nel CIC 1983. Analisi della norma del c. 96 del CIC 1983

Abstract

Kategoria „osoby” jako podmiotu praw i obowiązków, użyta w poprzednim Kodeksie prawa kanonicznego, nadal jest jednym z centralnych pojęć, stosowanych w Kodeksie Jana Pawła II. Odnośny kanon 96 KPK, który wprowadza w zagadnienie osoby w prawie kanonicznym, stanowi: „Przez chrzest człowiek zostaje wcielony do Kościoła Chrystusowego i staje się w nim osobą, z obowiązkami i prawami, które — zważywszy ich pozycję — są właściwe chrześcijanom, jeśli są we wspólnocie kościelnej i o ile nie przeszkadza sankcja nałożona zgodnie z przepisem prawa” Analiza tej normy ma ważne znaczenie dla zrozumienia bardziej szczegółowych problemów związanych z pojęciem osoby w prawie kanonicznym. Z rozważań przedstawionych w tym artykule wynika, że prawodawca kościelny, stosując termin „osoba” jako podmiot praw i obowiązków, przekłada na język prawny doktrynę soboru watykańskiego II w tym, co dotyczy praw i obowiązków chrześcijanina. Trzeba jednak podkreślić, że kategoria ta nie jest dość „pojemna”, aby można poprzez nią wyrazić w sposób nie budzący zastrzeżeń rzeczywistą pozycję kanoniczną, jaką człowiek ochrzczony zajmuje w Kościele. Do bardziej szczegółowych refleksji w tym względzie autor odsyła do innych publikacji.